Publicystyka

– Od dawna obserwuję smutny fakt, że dorośli przekazują dzieciom różne wartości, uczą dobrych zachowań, ale sami postępują wprost przeciwnie. A przecież dzieci nie uczą się poprzez słowa i nakazy, tylko przez obserwację. To, jak dorośli traktują zwierzęta – w tym przypadku psy – to dla dzieci istotna lekcja miłości i odpowiedzialności. Dlatego w książkach, które piszę zawsze staram się uwrażliwić na los zwierząt, pokazać, że one też mają uczucia – mówi Agata Widzowska, autorka książki „Słodziak". czytaj dalej

– Pewnego dnia przeczytałam w sieci artykuł o tym, że z rancza Western City w Karkonoszach uciekły lamy. Zaczęłam śledzić tę historię i – co tu kryć – kibicować tym sympatycznym zwierzętom, które widocznie zatęskniły za wolnością. Samiczka pozwoliła się złapać dość szybko, jeszcze w niższych partiach gór – zupełnie, jakby przestraszyła się wolności, ale samiec przez cztery miesiące hasał po Karkonoszach. Został schwytany dopiero z nadejściem zimy. Później miałam okazję poznać go i bardzo go polubiłam. I tak powstała książka „Zbój" – mówi pisarka Joanna Jagiełło.  czytaj dalej

– W moich książkach nie ma nudy. Wkurzasz się, denerwujesz, masz ochotę kimś potrząsnąć, ale ja lubię idealnie nieidealnych bohaterów, lubię wrzucić czytelniczki do oceanu emocji, przeciągnąć je po dnie pełnym mułu, żeby wyciągnąć je potem na powierzchnię i pozwolić nabrać oddechu. Bo miłość w moich historiach jest tlenem – mówi Julia Biel, autorka książki „Times New Romans".  czytaj dalej

–W „Dolinie szpiegów" z premedytacją złamałem typowy schemat polskich powieści szpiegowskich, w których zazwyczaj polskim agentem jest Polak. Chcąc wyjść poza ten nudny w sumie zwyczaj, „zwerbowałem” Niemca działającego dla Polski. W ten sposób połączyłem bohatera rekrutującego się z prawdziwego historycznie grona „dobrych” Niemców oraz nawiązałem do sukcesów polskiego wywiadu, który jeszcze przed wybuchem wojny pozyskał znaczną ilość bardzo wartościowych niemieckich agentów. Czuję satysfakcję ze stworzenia takiego głównego bohatera – mówi Robert Michniewicz, były agent wywiadu, autor powieści. czytaj dalej

– Być może „Nigdy za ciebie nie wyjdę" ma w sobie coś z bajki, ale w bajkach zwykle mamy księżniczkę i księcia, a w mojej książce – pracowitą i zaradną dziewczynę oraz nieidealnego chłopaka, który tylko przez moment dał odczuć, że manna mu z nieba spadła i spadać będzie. Nie tworzę bohaterów krystalicznych, którzy nie mają wad ani słabości – mówi autorka powieści, Magdalena Krauze. czytaj dalej

– Moja powieść ma porywać, ale i stanowić wyzwanie dla czytelnika. Chcę, żeby odbiorca także pogłówkował i próbował rozwikłać zagadkę wraz z główną bohaterką. To jest przecież największa przyjemność czytania! Stąd trochę szpiegowskiej afery, szyfry i kody i historia, która stawia Zuzę i jej przyjaciół przed trudnym wyzwaniem – mówi Tomasz Duszyński, autor książki „Zuza Wróbel na tropie", która otwiera cykl „Detektywi z Domu pod Dębem".  czytaj dalej

– Lubię podróżować, spełniając własne marzenia i weryfikując swoje wyobrażenia. Potrzebę podróży wywołują u mnie czasem lektury, opowieści, obrazy, filmy. Nie sądzę, abym był w tym odosobniony, bo wielu ludzi pragnie poznać miejsca, o których wcześniej czytali. Podróżowanie nie wymaga jakiegoś szczególnego intelektualnego przygotowania, choć odwiedzane miejsc mogą się kojarzyć z cała masą wcześniejszych wiadomości. Do dziś pamiętam, jak podczas pierwszej podróży po Francji zobaczyłem znak drogowy wskazujący kierunek Poitiers, który skojarzył mi się z historycznym miejscem zwycięskiej bitwy Karola Młota nad arabskim najazdem w 754. Nie sądziłem wówczas, że dwadzieścia lat później trafię tam jako stypendysta na studia doktorskie – mówi Tomasz Orłowski, autor książek „Nasz zakochany przewodnik po Francji" oraz „Dyplomatyczna ratatouille. Dokładka" czytaj dalej

– W silnych, niezapomnianych momentach, jak zakochanie albo tracenie kogoś, miejsca stają się immanentną częścią doświadczenia. Wszystko ma wtedy znaczenie – mówi Agnieszka Jelonek, pisarka i dziennikarka, która niedawno wydała swoją najnowszą powieść „West Farragut Avenue” czytaj dalej

– Od małego uwielbiałem historie z detektywami. Powieści Arthura Conan Doyle’a i Agathy Christie towarzyszyły mi przez całą młodość. Potem przyszedł czas na gatunek noir, który pochłonął mnie niczym Ciemność. A na koniec moje serce podbił szeroko pojęty kryminał skandynawski. Jeśli dodamy do tego nieustającą od zawsze fascynację fantastyką, to ten koktajl trzeba było w końcu zmiksować. I tak powstały „Szepty ciemności" – mówi autor książki, Andrzej Pupin.  czytaj dalej

– Klasyczne motywy z kryminalnego kodeksu Klubu Detektywów zawsze stanowiły dla mnie drogowskazy, kiedy pisałam powieści z wątkiem kryminalnym. Nawet w komediach sięgam po schematy takie jak zagadka zamkniętego pokoju, detektyw mający pomocnika (to akurat zawdzięczamy Don Kichotowi), złoczyńca niemal od początku jest na scenie, a każdy z bohaterów ma jakiś motyw. Dla mnie to sine qua non powieści kryminalnej – nie lubię, gdy morderca wyskakuje jak filip z konopi, a czytelnik nie miał prawa go wytypować. Wydaje mi się jednak, że napisanie tej właśnie powieści wymagało dojrzenia, upewnienia się, że jestem w stanie zbudować klimat i świat powieści niewspółczesnej – pomijam już nawet kwerendę, bo to oczywiste. Sama siebie musiałam przekonać, że będę w stanie poprowadzić tę historię do końca, i dopiero wtedy dałam się przekonać do jej napisania – mówi Małgorzata Starosta, autorka książki Sprawa lorda Rosewortha. czytaj dalej