Publicystyka

– Śmierć interesuje każdego. Nie jestem żadnym wyjątkiem, gdyż każdy wcześniej czy później będzie miał z nią do czynienia. Stoję tam, gdzie stałem, zaczynając literacką drogę. Wydałem nawet surowy wyrok na śmierć, ale nikt tego wyroku jakoś nie chce wykonać... – mówi Paweł Jaszczuk, autor powieści kryminalnych. Jego najnowsza książka, „Sekret antykwariusza", niedawno trafiła do księgarń.  czytaj dalej

– Moim zamiarem nie było napisanie książki o wojnie. Przestudiowałam mnóstwo materiałów i konsultowałam się z wybitnym historykiem, by jak najwierniej oddać realia tamtych czasów, jednak Sekret rodziny von Graffów to przede wszystkim powieść sensacyjna i o miłości – mówi Bożena Gałczyńska-Szurek.  czytaj dalej

– Znam osoby, dla których zwierzę domowe jest swego rodzaju lekarstwem. A nawet terapeutą i lekarstwem w jednym. Opiekowanie się słabszym, potrzebującym pomocy psem czy tulenie mruczącego kota mają niezwykłe działanie uspokajające – mówi Magda Podbylska, autorka książki Łapy i ogony.    czytaj dalej

– Nawet jeśli momentami traci się wiarę w to, że nasze życie ma jakiś sens, trzeba żyć. Trzeba, bo nie żyjemy tylko dla siebie, bo nasze życie nadaje sens życiu innych – mówi Ewa Szymańska, autorka powieści „Bo trzeba żyć. Apolonia", „Bo trzeba żyć. Gabrynia" oraz „Bo trzeba żyć. Rodzina" czytaj dalej

– Nie ma wzoru kobiety. Nie o to walczyły nasze matki-feministki, żeby przyciąć nas do kolejnych stereotypów. O swojej najnowszej książce Kroniki oporu i miłości, o buncie, oporze i relacjach we współczesnych świecie opowiada Inga Iwasiów. czytaj dalej

– Z marzeniami bywa różnie. Mogą zamienić się w niebezpieczną obsesję, zniszczyć życie i doprowadzić do tragedii. Ale mogą też przynieść szczęście, być powodem, by żyć dalej, pomimo wszystko. I niejednokrotnie nadają życiu smak, pozwalają mieć nadzieję. Możemy pozbyć się złudzeń, ale z marzeń nigdy nie powinniśmy rezygnować – mówi Agnieszka Janiszewska, autorka dylogii Podróż do Carcassonne oraz Po drugiej stronie.  czytaj dalej

– Normalni ludzie nie muszą pisać, by żyć; im wystarcza samo życie. Pisanie jest rodzajem nałogu, narkotyku i tak jak każdy nałóg, bierze się z jakiegoś niedostatku, który próbujemy w ten sposób rekompensować. W przypadku pisarzy tym niedostatkiem jest prawie zawsze pewien rodzaj introwertyzmu i wynikające z niego problemy w relacjach międzyludzkich. Z jakiego zaś rodzaju niedostatku bierze się fascynacja zbrodnią u pisarzy kryminalnych? To bardzo ciekawe pytanie – mówi Przemysław Borkowski, pisarz, autor powieści kryminalnych Zakładnik, Niedobry pasterz i Widowisko, współtwórca Kabaretu Moralnego Niepokoju. czytaj dalej

– W miarę upływu czasu my, kobiety, nabieramy zmarszczek, kilogramów, kompleksów. Wielu z nas w wieku czterdziestu lat trudniej znaleźć partnera i wieść aktywne życie erotyczne. Czterdziestoletni faceci nie mają z tym problemów, na ich „wyskoki” patrzy się z przymrużeniem oka, mówiąc: „kryzys wieku średniego”. Kobietom w tym samym wieku odbiera się pewne prawa – mówi Nina Majewska-Brown, autorka powieści Tylko dla dorosłych.  czytaj dalej

– Chciałbym, żeby czytelnicy zrozumieli, że lekarze to ludzie jak wszyscy inni i że czas zmienić oczekiwania względem tego zawodu na normalne, przyziemne – mówi Tadeusz W., autor książki Bez znieczulenia. Prawdziwe historie z polskich szpitali i przychodni, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Harde. Tadeusz W. pracuje jako lekarz w przychodniach i na szpitalnych oddziałach od ponad 10 lat. Zna więc ten świat z autopsji.   czytaj dalej

Gdzie leży Koniec Świata? – Fizycznie? Nieopodal Ostrzeszowa w Wielkopolsce. Ale mój powieściowy Koniec Świata to niekoniecznie to konkretne miejsce. To tak naprawdę symbol - przeprowadzek, końców świata każdego człowieka, jego ucieczek na koniec świata właśnie. Może leżeć w Wielkopolsce, może być na Śląsku czy w łódzkiem. O tym niech zdecyduje każdy spośród czytelników. Przeczytajcie wywiad z Ewą Mają Maćkowiak, autorką książek Na koniec świata oraz To nie koniec świata   czytaj dalej