Publicystyka
Kiedy słyszycie słowo „programista", przychodzi Wam zapewne do głowy zamknięty w ciemnym pokoju człowiek, aspołeczny, trochę nieprzystosowany do normalnego życia. Często: geniusz, potrafiący za sprawą komputera zrobić niesamowite rzeczy. Niemal zawsze mężczyzna. Znamy to z literatury, znamy z kina, stereotyp utrwalony przez popkulturę wydaje się nie do przełamania. Tymczasem początkowo kobiety były jako programistki bardzo cenione. Kobiety zarządzały Google'm w czasach, gdy tworzono jego potęgę. Kobieta stworzyła model biznesowy Facebooka. Równocześnie jednak 90% kobiet pracujących w Dolinie Krzemowej było świadkami zachowań seksistowskich. „Brotopia" Emily Chang opowiada właśnie o tym. O wielkich skandalach, seksimprezach organizowanych przez tuzów Doliny Krzemowej, ale też o tysiącach „drobnych sprawek", odzywek, zachowań, komentarzy, przez które kobiety kończą dzień zupełnie wykończone psychicznie. O tym, dlaczego tak ważna jest różnorodność, która – zgodnie z wynikami badań MFW – prowadzi bezpośrednio do lepszych wyników finansowych firm. O „brotopii po polsku" i równouprawnieniu, o kiepskich dowcipach i wielkich zmianach, o bracholach i „maczolach" rozmawiamy z Katarzyną Suską – niegdyś programistką, obecnie konsultantką, zajmującą się tworzeniem zespołów programistycznych. Suska założyła wydawnictwo, by opublikować w Polsce książkę, która dopiero miała ukazać się w Stanach Zjednoczonych. A potem Brotopia została uznana za jedną z najlepszych książek 2018 roku między innymi przez „Wired", „Tech Crunch" czy... „Financial Times". czytaj dalej
– Mieszkamy pod tym samym niebem, to samo nosimy w sercach i tak samo odczuwamy rozpacz i szczęście. Choć życie nie zawsze toczy się sprawiedliwie i jednych traktuje łagoniej, a innym potrafi ostrzej dokopać, jednak jestem przekonana, że każdy ma swój czas na cierpienie i każdy otrzyma swoją porcję szczęścia – mówi Katarzyna Kielecka, autorka książki „Pod tym samym niebem". To historia uwikłanej w związek z żonatym mężczyzną Lilki, która pewnego dnia otrzymuje tajemniczy list z zaproszeniem na Wigilię i informacją o pokaźnym spadku. czytaj dalej
– Sprawy, o których piszę, nigdy nie doczekały się wyjaśnienia. Do wielu z nich zbierałem materiały ponad 20 lat. Jestem przekonany, że to się opłaciło, gdyż udało mi się ujawnić kulisy kilkudziesięciu do tej pory niewyjaśnionych zbrodni, wskazać ich zleceniodawców i wykonawców – mówi Janusz Szostak, autor książki „Gangsterskie egzekucje". czytaj dalej
– Bardzo cenię kobiece relacje i choć w życiu bardzo dużo dobrego spotkało mnie generalnie od ludzi, to chyba więcej otrzymałam od kobiet niż od mężczyzn – mówi Kasia Bulicz-Kasprzak, autorka książki „Magiczna podróż". To ciepła, zabawna opowieść o trzech zupełnie obcych kobietach, które łączy pewna świąteczna misja. czytaj dalej
– Zawsze pociągały mnie wydarzenia, których nie jesteśmy w stanie wyjaśnić w sposób rozumowy. To coś innego, coś przyprawiającego o dreszcz. Lubię stawiać bohaterów w sytuacjach granicznych i obserwować ich reakcje. Jeśli staną wobec wydarzeń kłócących się z tak zwaną logiką, to przecież szalenie ciekawe z czysto psychologicznego punktu widzenia. Jak się zachowają? Co pomyślą? Będą próbowali to wyprzeć? Czy uwierzą? – mówi Magdalena Zimniak, autorka powieści „Wschód księżyca". czytaj dalej
– W pięknym „opakowaniu” świec, bombek, odświętnych ubrań czy smakołyków musi być coś, co jest najcenniejsze: miłość i chęć bycia razem – mówi Iwonna Buczkowska, autorka książki „Pluszowy Zajączek". To kierowana do przedszkolaków i dzieci z pierwszych klas szkoły podstawowej ciepła, wzruszająca opowieść o przyjaźni, wzajemnym wsparciu i dzieleniu się tym, co dobre. czytaj dalej
– Opowieści o ratowaniu świata to tak naprawdę opowieści o porządkowaniu świata, o nadawaniu mu na nowo sensu. Szary świat nie ma sensu – potrzebujemy wierzyć, że gdzieś mimo wszystko istnieje jakaś czerń i jakaś biel. Mogą tego dowieść jedynie istoty, które nie mają na to wcale ochoty. W obliczu nieskończonej złożoności i bezwładu wielkiej polityki czarne lub białe może być już tylko zachowanie żołnierza w okopie albo hobbita w zaklętym lesie – mówi Grzegorz Gajek, autor powieści „Strażnicy Starego Lasu. Biała Wieża". czytaj dalej
– Celem moich powieści jest przywrócenie życia posągowym postaciom, które możemy oglądać w muzeach. Bo historia to nie tylko fakty. To przede wszystkim ludzie. Ludzie, których na nowo powołuję do życia w moich książkach – mówi Michał Kubicz, prawnik i autor powieści historycznych. Właśnie ukazała się jego nowa książka – „Kaligula. Wyznania szaleńca". czytaj dalej
– Bardzo często unikamy rozmowy z najbliższymi o historii naszych rodzin. Nie mamy czasu, ochoty, a może mamy czas, ale ktoś bliski uważa, że jesteśmy za młodzi, by zrozumieć? Wstydzimy się pewnych wyborów, nie chcemy opowiedzieć o nich dzieciom czy wnukom, by nie pomyśleli, że ich kochana mama czy babcia zrobiła coś złego. Z drugiej strony: często postrzegamy nasze babcie czy mamy jako osoby kochane, cudowne, a może czasem – trudne, powolne, stare. Potem orientujemy się, że kiedy bliscy próbowali coś nam opowiedzieć, nikt ich nie słuchał. Niestety, jest już często za późno – mówi Ałbena Grabowska, autorka powieści „Matki i córki". czytaj dalej
– Bardzo często nie widzimy – bądź nie doceniamy – naszych talentów i nie potrafimy się nimi cieszyć. Pokutuje tu, oczywiście, przekonanie, że talent musi oznaczać sukces, sławę i pieniądze. I chociaż to nieprawda, zamykamy oczy i chcemy w to wierzyć. Z zamkniętymi oczami nie dostrzeżemy własnych talentów – opowiadają Jolanta i Małgorzata Bezerowska, autorki książki Pan Taro w Krainie Śpiących Talentów. czytaj dalej
