Publicystyka
– Winnym zbrodni jest zawsze ten, który ją popełnił. O zbrodniach trzeba mówić, trzeba je nagłaśniać, trzeba w ten sposób przestrzegać, uczyć, ale można to robić kulturalnie i delikatnie, co zostało już dowiedzione przez wielu polskich podcasterów kryminalnych, którzy wspaniale wykonują swoją pracę i rzetelnie podchodzą do tematu – mówi Paulina Stępień, autorka książki „Piękna Zośka. Sztuka zbrodni" z serii „True Monsters". czytaj dalej
– Krowodrzy poświeciłem, jak do tej pory, siedem swoich książek, w tym trzy powieści kryminalne. Tu czuję się najlepiej, także w kontekście literackim. Poruszam się po dzielnicy, którą znam dobrze, a przez to tło powieści staje się zdecydowanie bardziej wiarygodne. Każde miasto czy dzielnica posiada swój indywidualny charakter, specyficzny klimat, a moją intencją jest to, aby każdy czytelnik poczuł go i w ten sposób poznał miejsce będące moim centrum życiowym. Kornel Rączy nie przeprowadziłby się stąd za żadne skarby – mówi Janusz Mika, autor książki „Szkielet". czytaj dalej
– Dzieci lubią słodycze, a większość owoców ma w sobie słodycz, zatem myślę, że łatwo namówić dzieci do próbowania nowych owocowych smaków. W dodatku owoce są piękne. Ładnie pachną, mają interesujące kolory, kształty, smaki, różną wielkość, twardość, mnóstwo zalet, które starałam się oddać w rymowankach właśnie dlatego, by dzieci z chęcią próbowały nowych smaków i miały świadomość, że jedzenie owoców przyniesie im wiele korzyści – mówi Anna Ficner-Ogonowska, autorka książki „Sprawki truskawki i inne owocowe sekrety". czytaj dalej
– „Szewcowa" to historia sąsiadów mojej babci, ludzi z sąsiedniej ulicy. Cała okolica żyła wtedy tymi wydarzeniami, bo i ich bohaterowie byli niezwykli. Jeszcze przez wiele lat opowiadano, że żyła na biednych wtedy Bałutach kobieta, która do kościoła chodziła w futrach, obwieszona złotem. Pamiętajmy, że wtedy nie było celebrytów, bohaterami plotek i obmowy stawali się wtedy często ci, którzy po prostu mocno się wyróżniali – mówi Justyna Stasio-Siga, autorka powieści „Szewcowa". czytaj dalej
– To fascynujące, że życie nie jest takie oczywiste. Ileż czynników ma wpływ na to, co się z nami dzieje! Począwszy od naszych wyborów, poprzez cudze, okoliczności, sytuacje, skończywszy na samoświadomości, światopoglądzie czy charakterze. Efekt motyla – mówi W. & W. Gregory, autor powieści „Pętla". czytaj dalej
– Ludzie czują się bezpiecznie w swoich ramach. Pojawia się strach, że jeśli inni będą wychodzić poza takie ramki, zniszczą je i zburzą w jakiś sposób nasze bezpieczeństwo. Problem w tym, że jeśli wpychamy kogoś na siłę w swoje ramy, próbujemy dopasować do swoich szablonów, to one stają się więzieniem. Jest w tym egoizm i przemoc, kiedy odbieramy innym możliwość wyboru, życia po swojemu. Tzw. inny, ktoś, kto nie pasuje do ogólnie przyjętych schematów, staje się też łatwym celem, często kozłem ofiarnym, obwinianym o wszystko, co złe. Wszelka inność staje się wtedy pretekstem do przemocy. Łatwiej wylać swoją frustrację, złość i żal na kogoś innego, niż próbować znaleźć prawdziwe przyczyny i coś zmienić. Kiedy uderzamy w kogoś innego, na chwilę odwracamy uwagę od własnego bólu, co – oczywiście – w żaden sposób nie usprawiedliwia takich działań – mówi Anna Bichalska, autorka książki „Po tamtej stronie lasu". czytaj dalej
– Wszyscy mamy jakiś trigger, element, na który jesteśmy szczególnie wyczuleni. Wydaje mi się, że każdego z nas można by było ściągnąć w pułapkę, tylko trzeba by było zbadać, jaka metoda najlepiej na nas zadziała – mówi Aleksandra Kalbarczyk, autorka książki „Nieznajomi". czytaj dalej
– Dzisiejsze dziewczyny i młode kobiety już nie pozwalają dyktować sobie, jak i z kim mają żyć – i to jest wspaniałe. Przestały czuć się niepełne bez partnera, widzieć szczęście tylko z kimś u boku. Są niezależne, kreatywne, śmiałe i silne. Takie kobiety zmienią świat na lepsze i ja im bardzo kibicuję! – mówi Agata Suchocka, autorka książki „Zimowe zapomnienie". czytaj dalej
– Chyba każdy ma w swojej przeszłości coś, czego się wstydzi, co najchętniej wytarłby gumką i o tym zapomniał. Wyjawienie prawdy to zawsze ryzyko, czy druga strona będzie w stanie ją zaakceptować. Możemy też kłamać, by chronić drugą osobę – w sensie bardzo dosłownym, by nie narazić jej na niebezpieczeństwo, ale też po to, by nie narażać jej na trudne emocje. Dlatego wystrzegałabym się prostych ocen takich sytuacji. Zawsze warto zajrzeć głębiej, zastanowić się nad tym, jakie motywacje leżały u podłoża kłamstwa – mówi Iwona Wilmowska, autorka książki „Uzurpatorka". czytaj dalej
– Można powiedzieć, że jestem uzależniona od podcastów kryminalnych. Nigdy nie byłam zafascynowana złem samym w sobie, nie pociągało mnie przekraczanie granic, za którymi jest krzywda drugiego człowieka. Fascynują mnie natomiast motywy sprawców, oraz obraz ich życia sprzed zbrodni – mówi Daria Orlicz, autorka książki „Jedna z nas musi umrzeć". czytaj dalej
