Publicystyka
Poezja często rodzi się z impulsów jakie do nas docierają. Nagle przychodzi do głowy obraz, konkretne zdanie usłyszane w tramwaju lub na spacerze, jedno słowo lub fraza, wspomnienie i wymusza spisanie. Trzeba nauczyć się notować myśli i obrazy, bo są one głównym tworzywem poetyckim. Warto wyrobić sobie nawyk zapisywania tych nagłych olśnień, bo odkładanie tego na później zwykle kończy się zapomnieniem i zgubieniem ciekawej myśli. Wielu poetów nosi ze sobą notesy, zapisuje pomysły w telefonie lub na czymś, co jest akurat pod ręką, np. serwetka w restauracji. czytaj dalej
„Młodzi czarodzieje” to oparta na bardzo prostych zasadach ogromnie wciągająca wariacja na temat klasycznej formuły gier „memo”, a także niezwykła wyprawa do świata magii, czarodziejów i niezwykłych istot. czytaj dalej
- W każdym konflikcie, bez względu na to po czyjej stronie stoją racje, ofiarą jest ta słabsza strona. Szczególnie kiedy jest już tak słaba, że nie ma siły nawet się odgryzać. Tak było na Wołyniu, tak stało się również z przesiedlonymi w ramach akcji Wisła Ukraińcami. Poza tym bardzo łatwo stać się z ofiar katami i odwrotnie - mówi Dominik Rutkowski, autor powieści Zadry. czytaj dalej
Każdy początkujący twórca zanim zdobędzie umiejętności i doświadczenie, tworzy... kiepskie wiersze. O tym, jak nie pisać przeczytacie w drugiej części naszych warsztatów poetyckich online. czytaj dalej
Pola Gojawiczyńska – mistrzyni literatury o marzeniach, niekwestionowana specjalistka od poruszania najczulszych strun w naszych duszach. Pisała od serca czy sprawnie manipulowała czytelnikiem? czytaj dalej
Żeby pisać dobre wiersze, trzeba przede wszystkim... dużo czytać. Co czytać - i jak? O tym przeczytacie w pierwszej części naszego poradnika dla aspirujących poetów. czytaj dalej
- Moja powieść mówi o próbie buntu, wywołania jakichś tektonicznych zmian – i w małej rodzinie, która się znajduje na pierwszym planie, i w stanowiącym tło społeczeństwie. To jednocześnie nie jest historia o tym, jak rzucić pracę w korporacji i wyjechać w Bieszczady, choć najbardziej uprzywilejowany bohater snuje i takie fantazje. Żeby to stężałe życie rozwalić, trzeba się raczej zradykalizować, co rodzi oczywiście konflikt i moralny, i praktyczny. Przeczytajcie nasz wywiad z Pawłem Sajewiczem - redaktorem, publicystą, autorem powieści Republika świecidełek. czytaj dalej
Przy okazji głośnej dyskusji o projekcie ustawy zakładającej jednolitą cenę książki przez rok od jej wydania pojawiła się teza o tym, że książki w Polsce są generalnie zbyt drogie. Nie każdego stać na wydanie od 30 do 60 zł na jedną książkę, a to pociąga za sobą drastyczny spadek czytelnictwa. Czy książki naprawdę muszą być takie drogie? Co właściwie składa się na cenę książki? Kto na niej zarabia? I co zrobić, by nie wydać na czytanie majątku? czytaj dalej
Z okazji drugich urodzin bycia self-publisherem na polskim rynku wydawniczym, pozwoliłam sobie przygotować słodko-gorzkie, praktyczne podsumowanie tego, jak to wygląda w praktyce. Może dzięki temu uda się rozpocząć dyskusję o losach tysięcy autorów, którzy nawet nie wiedzą, co mogą, a czego nie. Pisze dla Was Sandra Borowiecka, redaktor naczelna Magazynu Reporterskiego Szpalta.com, autorka książek Ani żadnej rzeczy oraz Która jego jest. czytaj dalej
Edith Wharton w swych powieściach opisywała życie uprzywilejowanych sfer amerykańskiego społeczeństwa, które pomimo pozornej, luksusowej beztroski, podlegało skomplikowanym konwenansom. Pisarka odważnie wyrażała pogardę dla tych fałszywych norm etycznych. Prosty styl, precyzja w opisie stanów emocjonalnych i doprowadzona do perfekcji ironia to znaki charakterystyczne jej języka pisarskiego. W tym ostatnim widać wyraźnie inspirację prozą Henry'ego Jamesa. Wharton bardzo często główną oś dramaturgiczną budowała na miłości niespełnionej, jednocześnie w tle swych powieści poruszając wiele problemów społecznych. Jej proza była inspiracją dla reżyserów zarówno w Ameryce, jak i na starym kontynencie. czytaj dalej
