Publicystyka

       Edith Wharton w swych powieściach opisywała życie uprzywilejowanych sfer amerykańskiego społeczeństwa, które pomimo pozornej, luksusowej beztroski, podlegało skomplikowanym konwenansom. Pisarka odważnie wyrażała pogardę dla tych fałszywych norm etycznych. Prosty styl, precyzja w opisie stanów emocjonalnych i doprowadzona do perfekcji ironia to znaki charakterystyczne jej języka pisarskiego. W tym ostatnim widać wyraźnie inspirację prozą Henry'ego Jamesa. Wharton bardzo często główną oś dramaturgiczną budowała na miłości niespełnionej, jednocześnie w tle swych powieści poruszając wiele problemów społecznych. Jej proza była inspiracją dla reżyserów zarówno w Ameryce, jak i na starym kontynencie. czytaj dalej

„Kariera polityczna” to wariacja na temat popularnego „Monopoly” osadzona w świecie polskiej polityki. Znakomicie zilustrowana obrazkami Andrzeja Mleczki, bardzo starannie wykonana, dostarczy sporo rozrywki miłośnikom lekkich, łatwych i przyjemnych planszówek. czytaj dalej

Miała trzynaście lat gdy po raz pierwszy sięgnęła po narkotyki. Jak sama przyznaje, z pełną świadomością szukała drogi do prochów i tamtego dnia dokładnie wiedziała, że chce zostać narkomanką. Długo później dowiedziała się, skąd wziął się w niej pęd do samozagłady. Swoją drogę do wyzwolenia z nałogu opisała w książce Pamiętnik narkomanki i dzięki temu stała się jedną z najbardziej poczytnych polskich autorek. Sama o sobie mówi, że jest przyjacielem wykluczonych, poniżonych, upokorzonych i skrzywdzonych (Rozmowa z Barbarą Rosiek, s. 10). Jaka naprawdę jest Barbara Rosiek i co popchnęło ją w szpony najgorszego z nałogów? czytaj dalej

„Polska” to świetna propozycja dla wszystkich miłośników gier quizowych. Klasyczne zasady i niełatwe pytania gwarantują sporo zabawy - i jeszcze więcej nauki.  czytaj dalej

Straszny dwór to gra wyróżniająca się spośród innych planszówek pod wieloma względami. Jest świetnie zaprojektowana, utrzymana w estetyce przypominającej nieco animacje Tima Burtona. Uczy też raczej współpracy niż rywalizacji. I może „rosnąć" wraz z dzieckiem. Ale - po kolei.  czytaj dalej

„Tomcio i wiosenne porządki” to idealna pierwsza gra dla każdego dziecka. Odpowiednia już dla trzylatków, gwarantuje nie tylko świetną zabawę, ale też walory edukacyjne, a nawet - wychowawcze.  czytaj dalej

- Czytanie to proces polegający na porównywaniu, kontrastowaniu własnych doświadczeń i wrażeń, które niesie lektura. To naturalne, że zgłębiamy nową powieść czy twórczość nieznanego nam jeszcze pisarza poprzez porównania z dobrze nam znanym autorem lub ideami, które znamy i do których przywykliśmy - mówi Phyun Hye-young, autorka powieści Popiół i Czerwień - książki roku 2016, nagrodzonej w plebiscycie serwisu Granice.pl  czytaj dalej

- Tłumacz literatury lub tłumacz audiowizualny (tłumaczący filmy) ma stale do czynienia z dobrymi i słabymi tekstami, z językiem, który brzmi naturalnie i takim, który brzmi sztucznie. Z dialogami i scenami, które potrafią kilkoma zdaniami wiele przekazać i mocno wzruszyć, oraz takimi, w których wiele się mówi, a i tak poruszają. To jest świetna szkoła dla pisarza – zwłaszcza jeśli zacznie się to świadomie analizować - mówi Antonina Kasprzak - tłumaczka, „emerytowana blogerka", a także autorka książki Nieja i ja oraz Wiłka smocza dziewczynka. czytaj dalej

13 maja 2017 roku miała miejsce setna rocznica najsłynniejszych objawień prywatnych w XX wieku, a być może i w historii. Miały one miejsce w maleńkiej portugalskiej wiosce Fatima. Nikomu dotąd nieznany, mało znaczący punkt na mapie w ciągu kilku lat stał się sławny na całym świecie. Uwagę wierzących, wątpiących, niewierzących oraz ateistów przyciągały i nadal szczególnie przyciągają tajemnice, które zostały powierzone trójce pastuszków, a które stopniowo - zgodnie z wolą Matki Boskiej - zostają ujawnione. Pobudzają one wyobraźnię, prowokują analizy, dociekania, spekulacje. Zmieniły życie wielu osób, które przyjęły do siebie orędzie z Fatimy i wplotły je w własną egzystencję.  czytaj dalej

- Aby doceniać wikingów, należy widzieć ich nie tylko jako świetnych wojowników. Należy ich widzieć jako ludzi umiejętnie współpracujących ze sobą i z innymi, wiedzących, jak wykorzystywać tradycje społeczeństw, z których pochodzili, a także widzieć w nich zdolnych działaczy gospodarczych, potrafiących tworzyć wielkie sieci handlowe - mówi prof. Władysław Duczko, autor książki Moce wikingów. Światy i zaświaty wczesnośredniowiecznych Skandynawów. czytaj dalej