ludzie - cytaty

(...) je­że­li czło­wiek oszu­kuje, zazwy­czaj mówi znacz­nie wię­cej niż zwy­kle, ubar­wia swoje opisy, w ten spo­sób pró­bu­jąc zagłu­szyć wy­rzu­ty sumie­nia.

Lu­dzie ni­gdy nie zmie­niają się bez po­wo­du. Przy­zwy­cza­je­nia są tak silną na­tu­rą ludz­ką, że ich zmia­na jest czę­sto bar­dziej bole­sna niż usu­nię­cie ósem­ki. A skoro mimo wszyst­ko nie­któ­rzy ska­czą na głę­boką wodę, ozna­cza to, że w ich życiu poja­wiło się coś no­we­go i waż­nego. Lub ra­czej ktoś.

Lu­dzie zazwy­czaj uwiel­biają uni­kać odpo­wie­dzial­no­ści. Bo za­wsze ła­twiej jest się wy­mknąć i kazać innym ra­dzić sobie z kon­se­kwen­cjami.

Stara prawda głosi, żeby nie osądzać książek po okładkach. Ale to samo tyczy się ludzi.

Bo ludzie udają zwykle mądrych, chociaż nimi nie są. A pan struga durnia, chociaż nim nie jest. Raczej nie jest...

Ludzkie samce są - jak zauważyłem dzięki już dobrym kilku wiosnom spędzonym u boku Szymona Solańskiego - niezwykle przewrażliwione na punkcie swojego zdrowia. Ledwie się takiemu katarek przytrafi, a już każe wzywać ambulans. Jeśli nie koronera.

Ludzie to ludzie, w większości są dobrzy.

Czasami ludzie się zmieniają, ale zazwyczaj pozostają tacy sami.

Tak naprawdę... Cóż, ludzi się nie podmienia tak łatwo jak przedmioty, a tymczasem o nich aż tak bardzo nie dbamy. Jeden z zupełnie niezrozumiałych paradoksów życia.

Niezwykle dbamy o rzeczy. Pielęgnujemy je, przenosimy ze sobą z miejsca na miejsce, często kosztem drogich zabiegów i ekwilibrystyki. Rozpaczamy, gdy jakaś rzecz, do której byliśmy przywiązani, mająca "znaczenie sentymentalne", zginie. Tymczasem ten sentyment często związany jest tak naprawdę z jakąś osobą. Czy dbamy o nią równie mocno, co o tę rzecz?

Wiedział, że jego żona ma swoje zasady, według których pojmuje ten świat. Zawsze robiła to, co wypadało, nawet wbrew sobie i zdrowemu rozsądkowi. Zdążył się już do tego przyzwyczaić. Dla niej najważniejsze było to, co powiedzą ludzie.

Pokaż mi dobrego człowieka, a ja zajrzę w głąb jego duszy i powiem Ci o nim całą prawdę.

Ludzie, jeśli muszą, potrafią przyzwyczaić się do wszystkiego.

Człowiek jest zdolny do czynienia dobra i zła. Jestem przekonana, że czasami skłonność do jednego i drugiego ogniskuje się w tej samej osobie.

Teraźniejszość się nie zmieniła. To te dwie osoby się zmieniły. Zarówno Kohtake, jak i Hirai powróciły do teraźniejszości z odmienionym sercem.