Publicystyka
Choroby zakaźne dziesiątkowały ludzi od tysięcy lat. Nieznane były ich przyczyny i sposób rozprzestrzeniania się, ale zawsze wzbudzały strach i powodowały śmierć wielu osób. To właśnie choroby zakaźne odpowiadały za niewielką, średnią długość życia. To choroby zakaźne zabierały żniwo wśród niemowląt i dzieci. To – wreszcie – choroby zakaźne zostawiały przerażające ślady na ciele bądź umyśle u osób, którym udało się je przeżyć. Przełomem okazały się badania prowadzone przez pionierów immunologii. Lekarze, naukowcy i badacze, prowadzący obserwacje i przeprowadzający doświadczenia, zrozumieli, czym są choroby zakaźne, jak przenoszone są między ludźmi, jak dochodzi do zakażenia i zaczęli szukać skutecznego sposobu obrony. Ich tok myślenia doprowadził do wynalezienia szczepionek, mających za zadanie uodpornić ludzkość na mikroorganizmy powodujące ciężkie choroby zakaźne. Jak się okazało, ten sposób pozwolił wyeliminować lub znakomicie zmniejszyć ilość zachorowań chociażby na ospę prawdziwą, gruźlicę czy polio. Wiele informacji na temat szczepionek znaleźć można w książce Davida Isaacsa „Szczepienia. Odkrycia medyczne, które zmieniły świat". Czego jeszcze nie wiedzieliście o chorobach zakaźnych, szczepieniach lub ludziach, którzy przyczynili się do rozwoju immunologii? Sprawdźcie koniecznie! czytaj dalej
– Każdy jest bohaterem własnego życia, własnej historii. A czyny, które do tego prowadzą, wcale nie muszą być wielkie, jak w przypadku Warcisławy. Każdy może być bohaterem, bo nauczy się stawiać granice, być własnym przyjacielem, a nie wrogiem. To niby drobne sprawy, które mogą zmienić życie człowieka na lepsze – mówi Magdalena Wolff, autorka książek „Kukułka i wrona" oraz „Szata z piór", należących do cyklu „Moc korzeni". czytaj dalej
– Miłość do drugiego człowieka powinna być taka czysta, piękna i romantyczna, jak miłość moich bohaterów: Anny i Federico. Czyż nie tęsknimy właśnie za taką miłością? Czyż w skrytości ducha każdy z nas nie marzył kiedyś o takiej miłości? Tymczasem w codziennym pędzie, zatracamy gdzieś i siebie, i nasze wyobrażenia o tym, co piękne i trwałe być powinno. Bierzemy życie takim, jakie jest, a coraz mniej w nim miejsca na taki romantyzm i takie wzloty, jakie przeżywała ta para. I tu pojawia się pytanie: czy taka miłość jest możliwa? Czy taka miłość może nam się przydarzyć? – mówi Mariola Sternahl, autorka powieści „Ocean uczuć. Zaplątane drogi”. Pisarka stawia w swojej książce skłaniające do refleksji pytania o jedno z najważniejszych uczuć, jakiego nie zastąpi żaden sukces zawodowy ani bliska przyjacielska relacja. Przedstawia opowieść o dojrzewaniu do wybrania dla siebie lepszej przyszłości; o odbudowywaniu utraconych relacji, a także o dopisywaniu nowego rozdziału w miejscu, gdzie wydawałoby się, że życie postawiło już kropkę. czytaj dalej
„Zdrada” to szalenie angażujący i obfitujący w zaskakujące zwroty akcji thriller polityczny, który ogląda się na jednym oddechu, gładko akceptując wszystkie fabularne absurdy, serwowane nam przez scenarzystów. czytaj dalej
Serial „Wiedźmin. Rodowód krwi" miał być opowieścią ukazującą nieznane karty z historii świata stworzonego przez Andrzeja Sapkowskiego. Miał też – jak zapowiadała Jaskrowi narratorka tej produkcji, podróżująca między czasem i przestrzenią zmiennokształtna istota, Seanchai – uciekać od banalnych schematów powielanych w pieśniach bardów. Niestety, po obejrzeniu czterech odcinków trudno nie dojść do wniosku, że ta ucieczka zupełnie się nie udała. czytaj dalej
– Chciałam pokazać, że Irena Jarocka była inteligentnym, wrażliwym i mądrym człowiekiem. Powiedziałabym nawet, że była piękna nie tylko zewnętrznie, ale miała też piękne wnętrze. Irena Jarocka była bardzo szczera w swych wypowiedziach. Nie unikała trudnych tematów, nie bała się konfrontacji. Chciała pomóc swoimi wyznaniami, uchronić innych przed popełnieniem podobnych błędów – mówi Mariola Pryzwan, autorka książki „Irena Jarocka o sobie". czytaj dalej
– Chciałem, aby zarówno pierwsza, jak i druga książka z cyklu „50 stanów świadomości" wywoływała w czytelnikach skrajne emocje. W „Mściwym" jest, oczywiście, dużo gorących scen, ale nie stanowią one clou tej powieści. Zależało mi na tym, aby poznając perypetie najgorętszej pary Nowego Jorku, można było się uśmiechnąć czy też zasmucić. Nie zabrakło również wątku kryminalnego – mówi Jakub Onyśków. czytaj dalej
– Ludzie dotknięci traumą lub wywodzący się z rodzin naznaczonych negatywnymi wydarzeniami z przeszłości zachowują się jak tykająca bomba, która w każdej chwili może wybuchnąć. Wszyscy w sobie dźwigamy międzypokoleniową traumę – mówi Monika Koszewska, autorka powieści „Niewinni nie ponoszą kary". czytaj dalej
– Kiedyś w Ustroniu Morskim zniknęła mi z oczu dwuletnia córka. Starałem się mieć ją na oku, ale tak się stało, że w pewnym momencie jej ręka wysunęła się z mojej i Lenka zniknęła. Poszukiwania trwały może 10-15 minut, ale w tym czasie moja wyobraźnia bardzo mocno pracowała. Na szczęście skończyło się na strachu, ale wiedziałem, że te emocje kiedyś będą musiały znaleźć ujście. Tak narodziła się ta historia – mówi Przemysław Piotrowski, autor powieści „Prawo matki". czytaj dalej
– Nie ma człowieka, który choć raz w życiu nie czułby się wyobcowany, niedopasowany, odrzucony. Często lęk przed wykluczeniem lub poczucie, że jest się w jakiś sposób gorszym, maskujemy agresją. W moich książkach chciałam pokazać świat, w którym nie ma sztywnego podziału na dobrych i złych ze względu na posiadane moce – mówi Katarzyna Wierzbicka, autorka książki „To nie jest kraj dla słabych magów". czytaj dalej
