Publicystyka
Sławomir Krempa: Skąd decyzja, by stworzyć zupełnie nową inscenizację opery Bizeta? Wiesław Ochman: Po kilku czy kilkunastu latach od premiery, wszystkie przedstawienia nieco się starzeją, zaciera się idea reżysera, w innych czasach pewne zabiegi inscenizacyjne stają się nieczytelne, zaś publiczność pragnie pewnej nowości, świeżości. Wówczas zachodzi konieczność odświeżenia, lub też – realizacji zupełnie nowego przedstawienia. „Carmen” będzie więc zupełnie nową inscenizacją, m.in. dlatego zaprosiliśmy Profesora Allana Rzepkę, aby przygotował zupełnie nową scenografię. czytaj dalej
Po raz kolejny opisując (bo analizować tu nie ma czego) ostatnie półrocze polskiej sceny politycznej (określenie: „scena” jest jeszcze bardziej na miejscu, niż kiedykolwiek, bo „zaloty” Prawa i Sprawiedliwości bardziej przypominały żałosną tragikomedię, niż spójne działania) aż chce się jeszcze raz zaśpiewać: „a miało być tak pięknie!” Wydawało się, że jesienne wybory stworzyły idealną sytuację dla reform, przeprowadzanych przez „Wielką Koalicję” PO i PiS. Niestety, wzajemnie zadane w kampanii wyborczej ciosy sprawiły, że obu partiom brakło zaufania, by współtworzyć koalicję rządową na partnerskich zasadach. I, właściwie, trudno ocenić, po czyjej stronie leżała wina w większym stopniu. czytaj dalej
Jean Baudrillard słynie z intelektualnego radykalizmu. Po lekturze jego diagnoz (czy – jak wolą niektórzy – prognoz) odnosi się nieodparte wrażenie, że usiłuje on nie przedstawiać w sposób wieloaspektowy czy wielowymiarowy problemów, które ma w zwyczaju brać na warsztat. Lecz to z tego właśnie powodu jego myśl sytuuje się w granicach jurysdykcji dydaktyczności i optymizmu, co – na pierwszy rzut oka – wydaje się dość paradoksalne, ponieważ powszechnie sądzi się, że refleksje Baudrillarda charakteryzują się nader naiwną wizyjnością, katastroficznością czy apokaliptycznością, a nawet – nekrofilią [por. Bauman 1997: 74] i raczej daleko im do moralizatorskich aspiracji. Niemniej, moralizatorstwo jest immanentną cechą radykalizmu we wszelkiej jego intelektualnej postaci, stąd pod pesymistyczną jednotorowością myśli francuskiego filozofa skrywa się iskra (jakkolwiek rozumianej) nadziei i – na pewno – choć namiastka woli naucz(a)(e)nia (bez względu na intencje samego Baudrillarda). czytaj dalej
Tim Burton zajmuje odosobnione miejsce we współczesnym kinie nie tyle amerykańskim, ile światowym w ogóle. czytaj dalej
Nowością galerii “Kronika” przy bytomskim Rynku jest tzw. “meeting room”, czyli pokój spotkań, w którym odbywają się m.in. promocje książek, projekcje i wykłady. Jego ściany pokrywają nieskładne linie. Wystrój pokoju spotkań (ciekawe jak nazwa “meeting room” ma się do ustawy o ochronie języka polskiego?) zaprojektował znany artysta. Czy jest to jednak sztuka? czytaj dalej
Katowice. Mały sklepik (jeden z tych, którym od dawna wróży się rychły upadek, spowodowany konkurencją hipermarketów). Godziny zakupowego szczytu. Za ladą – dwie panie, ekspedientki. Jedna przerzuca niecierpliwie kartki kolorowego magazynu dla kobiet. Nagle wydaje triumfalny okrzyk „Jest! Jest horoskop! Przeczytam ci!”. Druga pani - wbrew moim oczekiwaniom – nie wzdryga się nerwowo, a z błyskiem szczęścia i zaciekawienia w oczach porzuca rosnącą kolejkę, przysiada się do koleżanki i słucha z wypiekami na twarzy. A razem z nią słuchają wszyscy klienci. Pani czyta: „spotka cię wiele szczęścia. Ten przystojny brunet z sąsiedztwa wreszcie zwróci na ciebie uwagę. W pracy moc sukcesów – może szef da ci podwyżkę?”. czytaj dalej
Legalizacja prostytucji... Parę dni temu miałem okazję rozmawiać na ten temat ze znajomymi. Nie byłem w zbyt dobrej formie, więc nie pociągnąłem tego wątku, ale w drodze do domu nie dawało mi to spokoju. To kolejny z tzw. „złożonych problemów”, z czym ściśle wiąże się słowo „kontrowersyjny”. Jednak po dość żywiołowych przemyśleniach, doszedłem do wniosków, jak sądzę dość trafnych i oczywistych. Niech jednak czytelnik sam to oceni... czytaj dalej
Rok temu czas zatrzymał się w miejscu. Ulice opustoszały, puby, kawiarnie, kina i teatry stały zamknięte, a wszystkie stacje telewizyjne solidarnie nadawały te same obrazy. Nasze oczy zwrócone były na Watykan, gdzie swe zakończenie zyskiwała jedna z najpiękniejszych opowieści – opowieść o życiu Karola Wojtyły, Papieża z Wadowic, „w Polsce czyli nigdzie”. Zaczęła się tygodniowa żałoba, dni ciszy. Odchodził Papież, pozostawała nadzieja, że cudowna moc powtarzanej po wielokroć opowieści coś zmieni. Jeśli nie na całym świecie, to przynajmniej tu, w Polsce. Że coś zyskamy, zmądrzejemy... czytaj dalej
– rozważania o przydatności części ciała w kontekście robienia... kariery „Mam pierś szeroką na ordery, Lecz pleców nie mam, do cholery!” - znalazłam w zbiorze jednego z fraszkopisarzy. I zastanawiam się teraz, czy to nie jest zbyt uproszczone rozumowanie. Jasne – lapidarność i gra skojarzeń zostały wykorzystane świetnie. Ale czy do końca prawdziwie? Czy to dzisiaj wystarczy? Chyba przy wyścigu szczurów używa się więcej elementów anatomii... czytaj dalej
