niech wszyscy pozdychają , byle by nam dobrze było

Nie jestem żadną publicystką, nie mam talentu do pisania, ale jak mawia moja mama "jak coś mi się nie podoba, to powiedzieć muszę".

Polski rząd na "własną" kieszeń wysyła samoloty do Libanu, aby dać naszym rodakom schronienie w kraju. Wojna, wojna, wojna. Przecież my, Polacy, patrioci, przekonaliśmy się a własnej skórze, co znaczy słowo wojna. Że strach, że śmierć, że krew, że rozpacz nie trzeba nam tłumaczyć. Tak mi się przynajmniej wydawało, do czasu...

Temat - Izrael

Dzisiaj rano, na jednym z wiodących portali internetowych, wczytałam się w artukuł na ten temat. Zainteresowałam się na tyle, że zajrzałam także do komentarzy. Więc mili państwo wieśniak jestem. Ślady archaizmu "patriotyzm" brak.  "Jestem POLKĄ, absolwentką Uniwerystetu i muszę za chlebem za granicę wyjeżdżać. A oni?". Racja. Darmozjady cholerne. Zachciało się kobietom za libańczyków wychodzić, to niech mają co chciały. "powinni pozwac Izrael o odszkodowanie za zniszczone mienie i straty moralne najlepiej przed sadem..." A jak. Pozywać. I to jeszcze teraz póki się jeszcze iorą. Najlepiej na świeżo. "Można było ściągnąć Polaków, te 30-40 osób, ale po co całe stado kolorowych". Właśnie. To my tacy toleranyjni jesteśmy a tu nam w nagrodę jakichś nie białych sprowadzają!?

Temat - patriotyzm

Wypowiedzi tego rodzaju cała masa. Miejsca i uwagi marnować nie będę. Więc krótka konkluzja na koniec. Czytam te komentarze i zastanawiam się czy mielibyście szanowni państwo takie samo zdanie na temat pomocy polskim uchodźcom, gdybyście byli na ich miejscu. Zazdrość i zawiść powinny oprócz pijaństwa stać się polskimi cechami narodowymi. Pewnie, że trzeba ratować "polskich Polaków", tych co podatki płacą i na stałe pozostają w kraju, bo bieda, wiadomo. Ale jeśli będziemy myśleć tylko o sobie, to w końcu zostaniemy sami - ze swoim egoizmem.