Publicystyka
- Znajdźcie swój świat. Szukajcie pomysłu. Tym, co może odróżniać Waszą powieść od tysiąca innych, jest oryginalny pomysł. Producenci płyt i wydawcy nie mogą się doczekać, kiedy trafią na coś świeżego, względnie „nowego”. Teraz na świecie prawie niczego się już nie wymyśla, o ile nie chce się uchodzić za eksperymentatora, a więc za artystę niekomercyjnego. Ale można znaleźć własny sposób na opisanie światów już zbadanych w innych epokach przez innych autorów. Zapuszczajcie się w naukę, w historię, w religię, w jakąkolwiek dziedzinę, która może podsunąć Wam ciekawy pomysł. Nie idźcie za modą chwili, bo to bateria, która szybko się wyczerpuje, a oryginalny pomysł jest energią obecną stale, od kiedy rodzi się w wieczności - mówi w rozmowie z Magdaleną Rykiel Leonardo Patrignani, autor powieści Wszechświaty. czytaj dalej
- Pisanie wymaga odwagi, by „wyjść z siebie”, ze swojego bezpiecznego kokonu i stać się kimś diametralnie różnym, na przykład wyuzdaną nimfomanką, podczas gdy doświadczenie to jest mi kompletnie obce. Ja jednak lubię wyzwania. Na pytanie wydawcy, czy napiszę erotyk, pierwszą reakcją było: „Nie, nie ma mowy!”. W następnej chwili przyszła myśl: „Właściwie dlaczego nie? Nie potrafisz, nie spróbujesz?” I już daję się samej sobie podpuścić! - mówi Katarzyna Michalak w wywiadzie na marginesie swej najnowszej powieści - W imię miłości. czytaj dalej
- Kilka tysięcy lat temu w obrębie wioski mieliśmy łowczych, myśliwych, mających dla jej mieszkańców status idoli, których życie śledzi dana społeczność. Dziś mamy do czynienia z podobnym zjawiskiem, tylko medium się zmieniło. Analogie są oczywiste - psychologiczna potrzeba bycia sławnym i obserwacji życia innych sławnych. Sława to przecież nieśmiertelność - mówi o ludziach, którzy zyskali ogromną popularność w Internecie Michał Janczewski, autor książki CeWEBryci. Sława w sieci. czytaj dalej
Archeolog może zostać pisarzem, gdy rodzi się dziecko. Nagle świat, który kręcił się w szaleńczym tempie, te wszystkie stypendia, konferencje, wykopaliska, zatrzymują się w miejscu. To strasznie uczucie – zupełnie, jakby się spadło z karuzeli: zawrót głowy jeszcze trwa, ale człowiek siedzi już na ziemi, a tyłek boli, bo ta ziemia jest cholernie twarda - mówi Marta Guzowska - archeolożka, członkini stowarzyszenia Zbrodnicze Siostrzyczki, autorka powieści Ofiara Polikseny. Wkrótce ukaże się jej kolejny kryminał - Głowa Niobe. czytaj dalej
- Polska wykonała wspaniałą pracę, pielęgnując pamięć o powstaniu w warszawskim getcie. Polacy zawsze cenili odwagę, niezależnie od narodowości osób, które ja wykazywały. Ale też trzeba zauważyć, że Polacy są tak przywiązani do własnych gorzkich doświadczeń walki o niepodległość, która pociągnęła za sobą tyle ofiar, na pierwszy plan wysuwa się zawsze polska martyrologia. Dla Żydów w USA i Izraelu powstanie w warszawskim getcie jest bardzo ważne, jest źródłem dumy i kontrapunktem dla tragedii holocaustu. Dla mnie osobiście historia powstania w getcie to opowieść o niezłomności ludzkiego ducha, o odwadze i przetrwaniu - mówi w rozmowie z Agatą Szwedowicz (PAP) Matthew Brzeziński, bratanek Zbigniewa Brzezińskiego, korespondent „New York Timesa” w Warszawie z początku lat 90., autor książki Armia Izaaka. czytaj dalej
Nasza tradycja, nasza historia… Każdy by chciał, żeby składała się ona z samych politycznych sukcesów, wygranych wspaniale wielkich bitew, nieskazitelnych władców i ich bohaterskich czynów. Taki zresztą sposób patrzenia na nasze dawne dzieje jest nam wpajany niemal od dziecka. To tylko inne kraje miały swoich wiarołomnych i okrutnych królów i cesarzy. To tylko władcy innych państw wskutek swej nieudolności przegrywali bitwy i wojny, zrywali sojusze, łamali prawo. To tylko tamci cesarze i królowie na pierwszym miejscu stawiali zawsze swoje własne korzyści, a nie narodu. To tylko w obcych krajach dochodziło do rodzinnych intryg, brutalnych bratobójczych walk, do przypadków królobójstwa, warcholstwa, triumfu prywaty nad zdrowym rozsądkiem. - pisze Andrzej Zieliński, dziennikarz i historyk, autor licznych książek, poświęconych zagadkowym epizodom historii Polski, w tym najnowszej - Skandaliści w koronach, ukazując mniej chwalebne oblicze Bolesława Chrobrego czytaj dalej
Kiedyś była „owocowa seria:, potem cykl „z Brzytwą”. Po drodze kilka książek dla młodzieży. Tyle że raczej nikt z wchodzących do Cheder Cafe na krakowskim Kazimierzu, gdzie umówiliśmy się na rozmowę, i widzących niepozorną dziewczynę o sylwetce nastolatki nie domyśli się, że ona to wszystko napisała. A jednak. I choć w ubiegłym roku minęła dekada od debiutu Izabeli Sowy, to ona sprawia wrażenie, jakby właśnie wyruszyła w nową podróż. Choć przecież, jak się dowiemy, właśnie skądś wróciła. Z Izabelą Sową o azylu, poszukiwaniu siebie i działaniu wbrew wszystkiemu rozmawia Marcin Wilk. czytaj dalej
- Środki masowego przekazu pełne są niezdrowych definicji kobiecości. W efekcie wiele kobiet ucieka się do operacji plastycznych, przesadnego makijażu, kompulsywnego zakupu nowych ciuchów, bo takie komunikaty wysyłają im programy telewizyjne, zwłaszcza reality show. Nic dziwnego, że w tym wszystkim ginie prawdziwa kobiecość - mówi z Jennifer L. Scott, popularna amerykańska blogerka lifestylowa i trendsetterka, autorka bestsellerowych Lekcji Madame Chic. Podpytujemy ją o tajemnice francuskiego szyku i źródła szczęścia w życiu. czytaj dalej
Uśpienie ma wiele znaczeń. Za sprawą mojej powieści Czytelnik znajdzie się w małym miasteczku, które żyje na pozór nudnym, leniwym życiem i nie wie, co się stało z zaginioną przed 30 lat dziewczynką. Czas zatrzymał się tam w miejscu wiele lat temu i jego mieszkańcy, niczym w letargu, utracili swą czujność. Jest też uśpienie uczuć głównej bohaterki. Tych, można rzec, najważniejszych, wiążących się z relacjami międzyludzkimi. Mamy też do czynienia z uśpieniem w sensie farmakologicznym. Będziemy świadkami scen, w których medycyna i medyczny specyfik odegrają ważną rolę. A tytuł powieści można odczytywać na jeszcze innych płaszczyznach - mówi Marta Zaborowska, autorka powieści Uśpienie - jednej z najlepszych książek na lato 2013. czytaj dalej
- Nie rozumiem ludzi, którzy nie mają poczucia humoru, dystansu do świata i do siebie. Ostatnio pewien wysoki urzędnik państwowy opowiedział mi, jakiego psikusa ma zamiar zrobić pewnemu wybitnemu pisarzowi. Od razu nabrałem do niego większego szacunku! - mówi w rozmowie z Magdaleną Kuydowicz (zwierciadlo.pl) Michał Rusinek - pisarz, tłumacz, dawny sekretarz Wisławy Szymborskiej, a dziś prezes fundacji jej imienia. czytaj dalej
