Uciec z biedy. Recenzja 2. sezonu „Genialnej przyjaciółki"

Od czwartego lutego możemy oglądać kolejne odcinki serialu „Genialna przyjaciółka", którego scenariusz powstał na bazie drugiego tomu sagi neapolitańskiej Eleny Ferrante. Jak wypada drugi sezon produkcji?

Akcja serialu pokrywa się z fabułą zawartą w tomie Historia nowego nazwiska. Lila jest już nieszczęśliwą małżonką Stefano i zaczyna rozumieć, na czym polega dorosłość w Neapolu. W Neapolu robotniczym, biednym, brudnym, opartym na wyzysku i złodziejstwie. Wszyscy bohaterowie dorastają, nie są już dziećmi, zaczynają dostrzegać różnice między sobą. Elena odstaje od walczących ze sobą Giglioli, Ady, Pinucci i Raffaelli. Ona nie pasuje do modelu, który powtórzyły jej koleżanki, nie pracuje, nie interesują jej pieniądze, nie szuka władzy. Elena uczy się i jako jedyna ma szansę opuścić ten zaklęty krąg proletariatu, o którym mówiła jej nauczycielka z podstawówki, pani Oliviero.

Czytaj także: kim jest Elena Ferrante?

Narracja zaczyna przechodzić od dziecięcych trosk do spraw politycznych. Pojawiają się pytania o sprawiedliwość społeczną, o równy podział dóbr, o prawa kobiet i przyszłość Włoch. Ale są raczej tłem dla rozwijającego się wątku miłosnego, zabójczej walki Eleny o względy Nino, który – dla odmiany – kieruje swoje zainteresowanie w stronę Raffaelli.

Sezon drugi obejmuje osiem odcinków. Sześć z nich zostało wyreżyserowanych przez Saverio Costanzo, a dwa przez Alice Rohrwacher. W roli Eleny zobaczymy znaną już z sezonu pierwszego Margheritę Mazzucco, a w roli Lili Gaię Girace. Głos narratorki należy do Alby Rohrwacher, włoskiej aktorki, znanej między innymi z roli Bianki w rewelacyjnej dramie „Pefect strangers” z 2016 roku, nominowanego do wielu nagród, laureata między innymi Tribeca Film Festiwal, prywatnie siostry drugiej reżyserki. Momentami ta narracja z offu sprawia, że całej opowieści brakuje nieco niedopowiedzenia i tajemnicy.

Czytaj także: Kłamliwe życie dorosłych – nowa powieść Eleny Ferrante 

Tempo akcji w pierwszych odcinkach wyraźnie zwalnia. Po pierwsze dlatego, że analizujemy tu krok po kroku codzienność zamężnej Lili, której kiczowate piękno zostaje skontrastowane z elegancją świata intelektualistów, w którym przebywa Elena. Po drugie: bo punkt ciężkości został przeniesiony ze spraw społecznych na rozterki Lili i Eleny. Pierwsza uświadamia sobie, że nie udało jej się wygrać ze znienawidzonym systemem i sama stała się jego częścią, druga dojrzewa znacznie wolniej niż jej przyjaciółka i koncentruje swoje marzenia wokół intrygującego ją młodego Sarratore, nieudolnie ukrywającego fascynację Raffaellą. Mamy więc typowy problem wieku dojrzewania i przeciwstawione mu poczucie klęski zbyt wczesnej dojrzałości. W cień odchodzą za to postaci rodziców bohaterów, pozostawiając szaloną z miłości Melinę, wiecznie polującego na nowe ofiary Donato Sarratore i matkę Raffaelli Nunzię, w tej roli Valentina Acca, neapolitanka, która do perfekcji opanowała umiejętność wtapiania się w tło i unikania wszelkich konfliktów.

Czytaj także: Czas porzucenia Eleny Ferrante już dostępny w Polsce!

Skupienie na bohaterkach wprawdzie sprawia, że akcja toczy się raczej niespiesznie, ale dzięki temu łatwo wejść w świat Genialnej przyjaciółki, łatwiej zaangażować się w tę historię, śledząc losy postaci, które widz już poznał i polubił. Wrażenie robią bardzo dobre zdjęcia, a z czasem także rosnący rozmach realizatorski, choć scenografia nadal wydaje się bardzo teatralna (ulice są tu stanowczo zbyt czyste, sterylne, kartonowe). Nie przeszkadza to jednak w odbiorze poruszającej przez swą prostotę historii stworzonej przez Ferrante, która pozostaje opowieścią o dwóch neapolitankach. O kobietach, które uciekając z biedy, wybrały zupełnie odmienne style życia.

Książkę Historia nowego nazwiska kupicie w popularnych księgarniach internetowych: