Ciekawy przypadek Benjamina Buttona

Nominowany do Oscara w kategorii najlepszego filmu Ciekawy przypadek Benjamina Buttona to baśniowa opowieść o przemijaniu i nieuchronności śmierci. To film poruszający i trzymający w napięciu – mimo iż trwa niemal trzy godziny. Przeczytajcie recenzję filmu Ciekawy przypadek Benjamina Buttona.

Fot. mat. promocyjne x-news.pl

Tytułowy bohater Benjamin Button jest człowiekiem wyjątkowym. Przychodzi na świat w Stanach Zjednoczonych w dzień zakończenia I Wojny Światowej. Tyle że rodzi się, mając ponad osiemdziesiąt lat. Dziecko o twarzy starca budzi grozę w jego ojcu, który porzuca syna na schodach domu opieki. Nazwany przez pracującą  w ośrodku opiekunkę imieniem Benjamin chłopiec z pozoru idealnie pasuje do tutejszych pensjonariuszy – wydaje się, że tak jak wszyscy mieszkający tu starcy nie ma już wiele życia przed sobą. Z czasem jednak okazuje się, że gdy wszyscy wokół coraz bardziej się starzeją, Benjamin – młodnieje. Jak przebiegać będzie życie toczące się niejako od końca? Czy można być szczęśliwym, mając szczególnie bolesną świadomość momentu, kiedy się umrze? Czy w takiej sytuacji można ułożyć sobie życie, przeżyć prawdziwą miłość, założyć rodzinę? Na wszystkie te pytania odpowiedzi znaleźć można w filmie Davida Finchera.

David Fincher - dobry reżyser nie tylko thrillerów

Fincher – reżyser specjalizujący się przecież przede wszystkim w kinie sensacyjnym, thrillerach czy filmach grozy – poradził sobie z realizacją dramatu wyjątkowo dobrze. Napięcie nie ustaje tu nawet na moment – zwłaszcza ostatnią godzinę, którą wypełnia gorączkowy wyścig z czasem, ogląda się z ogromnym zainteresowaniem.

Czytaj także: Wszystkie informacje na temat filmu "Ciekawy przypadek Benjamina Buttona"

Zachwycająca jest tu scenografia znakomicie ujęta w obiektywie Claudio Mirandy, za którą zresztą Donald Graham Burt i Victor J. Zolfo również zostali nominowani do nagrody Akademii. Zmieniające się otoczenie podkreśla jeszcze mocniej upływ czasu – a przecież w filmie Finchera możemy oglądać niemal cały XX wiek. Wspaniałe są także charakteryzacja i kostiumy – twarz i cała postać Brada Pitta oraz innych aktorów kreujących tytułową rolę zmienia się diametralnie, wciąż jednak kluczowe ich elementy pozostają widoczne, pozwalając rozpoznać bohatera na pierwszy rzut oka.

Fot. mat. promocyjne x-news.pl

Jednak „Benjamin Button” to przede wszystkim znakomite aktorstwo. Pitt gra doskonale, po raz kolejny udowadniając (potwierdzeniem – nominacja do nagrody Akademii), że na ekranie potrafi nie tylko dobrze wyglądać. Aktor ten bardzo mocno się w ostatnim czasie rozwija – najpierw grając parodię typowych dla siebie ról w komedii „Tajne przez poufne” braci Coen, teraz zaś pokazując pełnię swych talentów dramatycznych. Dobra jest Cate Blanchett jako ukochana głównego bohatera, a Tilda Swinton w charakterystycznej, choć drugoplanowej roli brytyjskiej arystokratki zachwyca jak zwykle. Również Taraji P. Henson jako pragnąca uchylić nieba całemu światu przybrana matka Buttona – po raz pierwszy w karierze nominowana do Oscara – jest wyjątkowo wiarygodna.

Ciekawy przypadek Benjamina Buttona - czy warto zobaczyć?

Tak jak każdy z bohaterów odgrywa pewną rolę w życiu Benjamina, tak każdy człowiek ma swoje zadanie do spełnienia, określone przeznaczenie, los: coś, co odróżnia go od innych – zdają się powtarzać za Fitzgeraldem twórcy filmu. Nieważne, jak dziwnym i nierealnym mogłoby się to wydawać. Jeden pływa, ktoś inny tańczy lub wytwarza zegary, w kogoś innego siedmiokrotnie uderzy piorun, by uświadomić mu, jak wielkie ma szczęście, że żyje. Nieważne też, czy z upływem czasu lat nam przybywa, czy ubywa – niezależnie od tego, co nam jest w życiu przeznaczone – i tak skazani jesteśmy na to, że w końcu zmyje nas rzeka czasu. To jednak niejedyne przesłanie filmu Finchera. Co pewien czas epizodyczni bohaterowie filmu podsumowują swoją w nim rolę poprzez wypowiadanie tak zwanych „złotych myśli” – swoistych przesłań lub mikroprzesłań składających się na treść filmu. Wszystko to składa się na obraz głęboki, skłaniający do refleksji, bardzo nastrojowy.

Kłopot też w tym, że twórcy tak bardzo skupili się na temacie przemijania i na osobie głównego bohatera, że wydaje się, iż jedynym problemem, z jakim zmaga się człowiek, jest upływ czasu. Życie rodzinne, kłopoty finansowe, praca – wszystko to schodzi jakby na plan dalszy. „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” to więc obraz bardzo dobry – czy jednak nie trochę zbyt prosty, zbyt nierealny, nawet – baśniowy, by uznany został za najlepszy film 2008 roku?