Recenzja książki: Zemsta kobiet

Recenzuje: sweetdream

Główny bohater opowieści Zemsta kobiet, inspektor Franco Fog, to skończony pijak i kobieciarz. Zakochany jest on po uszy w klaczy, z którą łączy go płomienny romans, porozumienie dusz, ciepło domowego ogniska i łajzowaty, włochaty pasierb.

Ponieważ przeszłość inspektora obfitowała w kobiety pamiętliwe i mściwe, ma on okazję przekonać się na własnej skórze, czym jest zemsta porzuconej kobiety. I to nie jednej, a całej masy porzuconych, które postanowiły zjednoczyć siły i utworzyć organizację! To zaledwie zarys jednej ze spraw, którą prowadzi nasz bohater. Druga, biegnąca równolegle, ma związek z grupą sfrustrowanych księgowych w przebraniu, którzy chcą wysadzić w powietrze pół miasta tylko po to, żeby przyćmić kilka kompleksów. Na szczęście jest Franco Fog, który niczym As z „Hydrozagadki” jest w stanie rozwiązać te sprawy. I to w zaledwie 24 godziny. Opary absurdu, w jakich czytelnik tonie, przedzierając się przez perypetie głównego bohatera, podejrzane speluny, zwierzęta, transwestyci i feministki tworzą wybuchową wprost mieszankę, fragmenty której jeszcze długo po zakończeniu lektury kołaczą w głowach czytelników.

Warto w tym miejscu zaznaczyć, że surrealizm w tej historii to, jak zawsze u Brzostowskiego, jedynie narzędzie do ukazania groteskowości wybranego przez autora zjawiska. Tym razem pisarz daje "prztyczka w nos" feministkom, pokazując, że przyjmując postawę tak waleczną w stosunku do mężczyzn, pozbawiają się one kobiecości. Przejmując męskie cechy, sprawiają, że mężczyźni czują się w tym świecie zagubieni. Brzostowski odrzuca feminizm nastawiony na walkę z mężczyznami, ale jednocześnie ostro krytykuje mężczyzn  pozbawionych cech takich, jak uczciwość, lojalność, czy wierność.

Krótko mówiąc: w tej świetnie napisanej historii kryminalno-miłosnej kryje się nostalgia za starym świata porządkiem i jeśli nie dla walorów literackich, to choćby dla tej męskiej tęsknoty warto przeczytać Zemstę kobiet.