Recenzja książki: Płacz i płać

Recenzuje: MagdaKa

Płacz i płać autorstwa Rudnickiej to książka, która nie jest łatwa do jednoznacznej oceny, a jej główna bohaterka, Jagoda, to postać, która budzi mieszane uczucia. Jagoda to wredna, bezwzględna kobieta, która nie waha się posunąć do najgorszych działań, by osiągnąć swoje cele. To osoba, której życie kręci się wokół kariery, bez rodziny, dzieci czy psa, ale za to z wieloma sukcesami zawodowymi. Jej egoizm i brutalność w relacjach międzyludzkich sprawiają, że trudno ją polubić, ale to właśnie ona jest centralną postacią tej historii. Jednak życie ma dla niej inne plany, pewnego dnia traci wszystko, co do tej pory zdobyła. Bez pracy, przyjaciół i szans na odbudowanie swojej kariery, przyjmuje propozycję dalekiego krewnego i wyjeżdża prowadzić pensjonat.

Na miejscu okazuje się, że rzeczywistość jest brutalna. Zamiast upragnionej kariery w luksusowym pensjonacie, Jagoda zostaje zatrudniona jako sprzątaczka i podkuchenną, a mieszkanie, które jej obiecano, to jedynie pokój nad stajnią, dzielony z pomocą stajenną. Dodatkowo, daleka krewna, kuzynka jej babci, ma swoje plany, które obejmują wydanie Jagody za mąż za miejscowego wdowca z trójką dzieci. A tajemniczy prześladowca wciąż ściga ją, nie dając jej spokoju.

Fabuła, pełna absurdalnych sytuacji, kryminalnych zagadek i nieoczekiwanych zwrotów akcji, jest próbą połączenia kryminału z komedią, co w teorii może być interesującym rozwiązaniem. Klimat książki, z jej ciemnym humorem i sarkastycznym podejściem do postaci, ma swoje plusy. Rudnicka świetnie operuje dialogiem i groteskowym stylem, wprowadzając postacie, które są zarówno zabawne, jak i pełne absurdalnych cech. Jednakże, jak to często bywa w przypadku tej autorki, książka traci na przejrzystości.

Główną wadą Płacz i płać jest to, że Jagoda nie ma wyraźnie określonego charakteru. Z jednej strony jest bezwzględną postacią, z drugiej, momentami jej decyzje wydają się bardziej wynikające z okoliczności niż z jej własnej natury. Widać, że autorka stara się balansować między przedstawieniem jej jako postaci negatywnej a chęcią uczynienia jej bardziej sympatyczną, co niestety nie do końca się udaje. Intryga, choć początkowo intrygująca, staje się przewidywalna, a rozwiązanie nie przynosi większych emocji.

Zakończenie, jak to często bywa u Rudnickiej, jest lekko absurdalne i zaskakujące, ale jednocześnie urwane. Wiele wątków zostaje niedomkniętych, a historia wydaje się nie mieć pełnej konkluzji. Mimo to książka potrafi wciągnąć i dostarczyć rozrywki, szczególnie jeśli oczekuje się czegoś lekkiego, z poczuciem humoru i kryminalną zagadką. Choć może być chaotyczna i nierówna, Płacz i płać z pewnością znajdzie swoich zwolenników, którzy docenią jej nieco groteskowy charakter i styl.

Tagi: Komedie kryminalne