Recenzja książki: Nieskończone światy Jane

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Mówi się, że trzepot skrzydeł motyla może spowodować huragan na przeciwnej półkuli. Pozornie małe, nieistotne zdarzenie może mieć katastrofalny, niewyobrażalny wpływ na życie tysięcy ludzi. Tak też można sparafrazować i obrazowo ukazać wpływ decyzji, jakie podejmowała główna bohaterka powieści Kristin Cashore. Nieskończone światy Jane to niezwykle pomysłowa, bardzo rozbudowana i zaskakująca opowieść nie tylko o milionach wariantów naszych codziennych decyzji.

Jane to młoda, dziewiętnastoletnia dziewczyna, która po śmierci cioci Magnolii, jedynej bliskiej krewnej, rzuca college i pracą zarobkową stara się związać koniec z końcem i przeżyć do kolejnego miesiąca. Niespodziewane spotkanie z Kiran, byłą korepetytorką, i zaproszenie na galę z okazji rozpoczęcia wiosny do rezydencji jej rodziny – do Tu Revien – zupełnie zmienia życie Jane. Z niewielkim zestawem ubrań, ale za to ze sporą kolekcją własnoręcznie wykonanych parasolek Jane przybywa na wyspę, na której góruje ogromna posiadłość Trashów. Rezydencja jest monumentalna i, jak przyznaje Kiran oraz służba – składa się z połączonych ze sobą fragmentów różnych starych domów. Jednak nie tylko przedziwny, luksusowy i elegancki dom budzi zachwyt i zdumienie Jane. Na ścianach posiadłości i we wszystkich jej zakamarkach natknąć się można na bezcenne dzieła sztuki. Gdy tuż przed galą okazuje się, że najprawdopodobniej skradzione zostały obraz Vermeera i rzeźba ryby Brancusiego, w Tu Revien odczuć można niezwykły popłoch. Jane może podjąć najprzeróżniejsze decyzje i okazuje się, że to od nich zależeć będą losy mieszkańców i gości Tu Revien.

Nieskończone światy Jane to złożona, bardzo rozbudowana opowieść, wykorzystująca motyw wszechświatów równoległych - wyraźnie bardziej skomplikowana niż w przypadku trylogii Wszechświaty Patrignaniego czy cyklu Claudii Grey. Oczywiście wszechświaty te także pojawiają się na kartach powieści Kristin Cashore, jednak autorka zdaje się zwracać uwagę czytelnika nie na sam prawdopodobny fakt ich istnienia, ale na możliwości, jakie mogą nam one dawać.

Powieść czyta się szybko, choć zwroty akcji i meandry fabuły, jakie serwuje czytelnikowi Kristin Cashore, mogą na początku lektury powodować niemały mętlik w głowie. Początkowe nagromadzenie bohaterów w rezydencji Trashów, ich imion, funkcji i koligacji także wywołuje wrażenie chaosu, jednak z każdą kolejną stroną czytelnik orientuje się, że więcej istotnych dla fabuły postaci już się nie pojawi. Że tylko ci bohaterowie są kluczowi dla rozwoju akcji.

Język powieści jest prosty, a styl Kristin Cashore z pewnością przypadnie czytelnikom do gustu. Autorka sprawnie bawi się niebanalnymi motywami, wplatając w opowieść opis procesu tworzenia parasolek przez Jane, podwodne perypetie z udziałem cioci Magnolii, fotografki fauny i flory oceanów, czy też kunszt, ale też czarny rynek bezcennych dzieł sztuki. Widać, że autorka przeprowadziła solidny research w celu uwiarygodnienia tej balansującej na pograniczu fantastyki powieści.

Niekończone światy Jane to powieść kierowana przede wszystkim do nastoletnich czytelników, ale wiele przyjemności z lektury czerpać będą także dorośli. Dopracowane opisy, ogromna dbałość o szczegóły i zwyczajną logikę sprawiają, że w tak zagmatwanej opowieści na pewno się nie zgubimy.