Recenzja książki: Kształt dźwięku

Recenzuje: Mirosław Kalinowski

Marysia i Mateusz to prowadzące antykwariat małżeństwo, to dwoje ludzi, którym – jak się wydaje – nic w życiu nie brakuje. Cóż – może prawie nic, Mateusz bowiem niemal całą codzienność podporządkowuje bezskutecznym od lat staraniom, by Marysia zaszła w ciążę. Kobieta nie wie już, czy naprawdę tego chce. Nie wie też, czy właściwie jest szczęśliwa. 

O tym, że żyje z Mateuszem już tylko z przyzwyczajenia, orientuje się podczas jednego ze spacerów, gdy słyszy muzykę fortepianową, która poruszyła czułą strunę w jej duszy. Nieco później poznaje Jakuba – dużo młodszego od niej mężczyznę, który nadał dźwiękom pianina tak niezwykły kształt. Ich relacje – początkowo czysto przyjacielskie – wkrótce zmieniają się w romans. Czy kobieta zdecyduje się na związek z dużo młodszym od siebie mężczyzną? Czy porzuci męża? Czy ma prawo przekreślać całe dotychczasowe życie i czy przyniesie jej to prawdziwe szczęście? 

Paula Er w swojej powieści porusza bardzo wiele tematów. Pisze, oczywiście, o uczuciach – o tych, które bardzo przypominają miłość, choć w istocie nią nie są, ale też o prawdziwej miłości. Mówi o zdradzie – zarówno tej, której dopuszcza się Marysia, decydując się na romans z Jakubem, jak i mniej oczywistej – tej, której dopuszcza się Mateusz, przedkładając pragnienie posiadania dziecka ponad szczęście swej żony czy choćby próbę zrozumienia jej, dojścia z nią do porozumienia. Pisze o różnicy wieku, która może stanąć na przeszkodzie prawdziwemu uczuciu, o przemocy psychicznej, o manipulacji, której ludzie często dopuszczają się, pragnąc osiągnąć własne cele.  Ale mówi też o tym, że by być szczęśliwi i tworzyć szczęśliwe związki, musimy nauczyć się jasno komunikować własne potrzeby i pragnienia, a także być otwarci na takie sygnały ze strony naszych partnerów czy partnerek. W tle powieści Pauli Er pojawiają się tematy dorosłych dzieci alkoholików oraz dzieje ludności pochodzenia żydowskiego na terenie Mińska Mazowieckiego. 

Kształt dźwięku to pełna emocji opowieść o bagażu przeszłości, który każdy z nas niesie. O tym, że czasami może być on naszym darem, a czasem – balastem, którego musimy się pozbyć, by ruszyć dalej i rozpocząć nowe życie. O tym, że niektóre rozdziały w życiu należy czasem ostatecznie zamknąć. I o tym, że aby osiągnąć szczęście, należy uważnie wsłuchiwać się w własne uczucia, pragnienia i potrzeby. W melodię, która gra w naszej duszy.

Tagi: obyczajowe