Recenzja książki: Dotyk zła

Recenzuje: Sabinka

Alex Kava jest jedną z najpopularniejszych autorek thrillerów. Biorąc do ręki jej książkę, można być pewnym, że czytelnik nie będzie zawiedziony, że doświadczy dreszczyku emocji. Kava ma na swoim koncie sporą serię książek o agentce Maggie O'Dell. To właśnie Dotyk zła jest powieścią, która rozpoczyna całą serię o specjalistce FBI. Powieść tę czyta się z zapartym tchem. Nie jest to jednak lektura łatwa i przyjemna, przy której da się odprężyć. Z pewnością nie! Dotyk zła to powieść, która zabiera czytelnika w podróż po emocjach. I jest to niezapomniana podróż.

W miasteczku Platte City w Nebrasce dwoje młodych ludzi przypadkiem natrafia na zwłoki. Powiadamiają oni szeryfa. Szeryf Nick Morelli podejrzewa, że jest to zbrodnia rytualna, a ofiarą jest poszukiwany od kilku dni dziesięcioletni chłopiec. Dotychczasowa praca policji szła w niewłaściwym kierunku. Dziecko nie zostało uprowadzone przez ojca, lecz przez psychopatę, który dał ujście swojej frustracji. Do Nebraski zostaje wysłana jedna z najlepszych specjalistek od portretów psychologicznych - Maggie O'Dell. Odkrywa ona podobieństwo tej zbrodni do kilku innych, których sprawca został skazany i stracony. Był nim znany seryjny morderca Ronald Jeffreys.

O' Dell wraz z Morellim z czasem odkrywają wiele nieścisłości, które prowadzą na trop mordercy. Niestety, podczas prowadzonego śledztwa, zostaje znalezione kolejne martwe dziecko. W miasteczku wybucha panika. Nick i Maggie zrobią wszystko, by nie doszło do kolejnego morderstwa, a seryjny morderca znalazł się za kratami. Nie jest to jednak proste... Czy O'Dell uda się zidentyfikować psychopatę? Czy portret, jaki stworzyła, jest prawidłowy? Czy można tak znaną i cenioną postać podejrzewać o potworną zbrodnię?

Alex Kava napisała świetną powieść psychologiczną, którą czyta się z zapartym tchem. Nie ma możliwości, by przewidzieć, co nastąpi w dalszej części. Kiedy czytelnikowi wydaje się, że ma już pewność, kim jest morderca, Kava automatycznie wprowadza dodatkowe podejrzenia, dowody, tym samym kierując podejrzenia na inną osobę. Do końca nie można mieć pewności, czy nasze podejrzenia, typy cokolwiek znaczą.

Autorka umiejętnie operuje emocjami czytelnika i buduje napięcie. W scenerię zbrodni wprowadza wątek obyczajowy, który nie przeszkadza w lekturze, lecz sporo do niej wnosi. Świetne opisy dopełniają całości.

Pisarka ogromnie sprawnie ukazuje punkt widzenia mordercy, który podczas dokonywania zbrodni odczuwa pewną ulgę, uwalniając dzieci od zła. Kava stworzyła świetny portret psychopaty.

Teraz on, tyle lat później, z całej mocy starał się oczyścić własne życie, zeskrobując wizje przeszłości sekretnymi obrządkami. Ile razy jeszcze będzie musiał zabić, żeby pozbyć się dręczącego obrazu zasmarkanego, bezbronnego i zastraszonego chłopca, którym był niegdyś?

Lektura zmusza do tego, by wyobraźnia czytelnika pracowała na najwyższych obrotach. Jakby tego było mało, książkę naprawdę trudno odłożyć. Gdy zacznie się ją czytać, można być pewnym, że odłoży się ją dopiero nad ranem. Tak było w moim przypadku. Lektury i nieprzespanej nocy nie żałuję.