Recenzja książki: Dopóki starczy mi wiary

Recenzuje: Patryk Obarski

Pozory bywają zwodnicze. Przekonują się o tym bohaterowie najnowszej książki Karoliny Klimkiewicz – Dopóki starczy mi wiary. W nowej powieści Katarzyny Klimkiewicz czytelnicy powracają do historii Zoli oraz Liama.

W Dopóki starczy mi wiary Zola próbuje wreszcie wyjść na prostą, bierze więc udział w konferencji prasowej i ogłasza prawdę na temat swojej rodziny. To wydarzenie ma przynieść jej oczyszczenie, ale – jak szybko się przekonuje – prowadzi do kolejnych kłopotów.

Okazuje się, że publiczne wyjawienie prawdy nie jest wcale najprostszą drogą do rozwiązania problemów. Mimo wszystko dziewczyna pragnie uciec od dotychczasowego życia. Zola nie chce także ponownie wchodzić w życie Liama i stara się utrzymywać dystans. Los jednak nie ma zamiaru w żaden sposób jej pomóc…

Nowa książka Karoliny Klimkiewicz to pełna emocji opowieść o radzeniu sobie z demonami, które nosimy w sobie. To także historia pokazująca, że czasem, by poradzić sobie z własnymi problemami, powinniśmy pozwolić sobie pomóc.

W nowej powieści autorka opowiada o losach Zoli i Liama po dwóch latach od wydarzeń z pierwszego tomu – Dopóki starczy mi sił. Od tego czasu sporo zmieniło się w życiu bohaterów, zwłaszcza w życiu Zoli, która wciąż próbuje pogodzić się z własną przeszłością. Karolina Klimkiewicz w powieści Dopóki starczy mi wiary pokazuje, że by zrozumieć własną krzywdę, trzeba do tego dojrzeć. Nierzadko jest to proces długi i pełen porażek, jednak ostatecznie – jedyny, który przynosi ulgę.

Karolina Klimkiwicz w nowej powieści mówi o przemocy i jej skutkach. Tym samym obnaża prawdę o ludzkiej naturze – wysoki status społeczny wcale nie wyklucza złych zachowań i patologii, nie gwarantuje dobrostanu i szczęśliwego życia. Autorka udowadnia, że przemoc może dotknąć nawet osoby z tak zwanych „dobrych domów".

Co więcej, jak przekonujemy się po lekturze Dopóki starczy mi wiary, przemoc objawiać się może w wielu różnych formach. Zarówno przemoc fizyczna, jak i przemoc psychiczna potrafią odcisnąć na człowieku nieodwracalne piętno. Na przykładzie Zoli pisarka pokazuje, z jakimi problemami muszą radzić sobie osoby cierpiące na depresję czy zaburzenia psychiatryczne w postaci zespołu stresu pourazowego.

Karolina Klimkiewicz w Dopóki starczy mi wiary mówi również o próbie patrzenia w przyszłość. Autorka pokazuje, że do tego, by móc planować dalsze życie, nierzadko niezbędne jest zamknięcie rozdziałów z przeszłości. Wówczas niezwykle istotne jest znalezienie oparcia w drugiej osobie. Przyjaźń czy miłość to uczucia ważne w życiu każdego człowieka.

Dopóki starczy mi wiary to interesująca, ale przede wszystkim ważna ze względu na poruszane problemy powieść obyczajowa. Warto przeczytać. 

Tagi: obyczajowe