Recenzja książki: Córka dymu i kości

Recenzuje: Justyna Gul

Zębowy czarodziej
Pojawiła się nagle w sklepie Brimstone’a – Dealera Marzeń, a chimery wychowały ją, jak jedyną z ich gatunku. Bez rodziców, bez przeszłości, za to z ciałem pokrytym bliznami i tatuażami, osiągnęła mistrzostwo w unikaniu odpowiedzi na pytania. Z jednej strony ekscentryczna dziewczyna o jaskrawo niebieskich włosach i alabastrowej cerze, która „poruszała się jak poezja, a uśmiechała jak sfinks” i „spojrzenie miała zawsze żywe, przekrzywiała głowę jak ptak, zaciskała usta, a ciemne oczy tańczyły, zdradzając ukryte za nimi cuda i tajemnice. Z drugiej strony zwyczajna (no może niezupełnie) nastolatka, siedemnastoletnia uczennica czeskiej Akademii Sztuk Pięknych, prywatnego liceum, w którym uczy się rysunku. Mówiąca dwudziestoma sześcioma językami piękność ze słabością do starożytnych brązowych monet i niezwykłą odwagą oraz z bliznami po ranach postrzałowych. Kim jest Karou, a raczej.. czym jest?
Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Laini Taylor, finalistka jednej z najważniejszych amerykańskich nagród literackich: National Book Award 2009. Światową sławę zapewniła jej adresowana do wielbicieli magii, aniołów i odwiecznej walki z demonami „Córka dymu i kości”, uhonorowana mianem „New York Times” Notable Book of 2011, przyznawanym najwybitniejszym powieściom roku. Choć daleka jestem do uznania tego romansu paranormalnego dziełem wybitnym, to bez wątpienia wyróżnia się ono znacząco na tle innych ckliwych powiastek z domieszką wampiryzmu czy szczyptą demonów.
Tym razem poznajemy szalenie inteligentną i niezwykle utalentowaną Karou, która dzieli czas pomiędzy zapełnianie kolejnych bloków rysunkowych postaciami z koszmarów sennych rodem, a pracą dla niejakiego Brimstone’a pod którego czujnym okiem dorastała. Jego sekretny sklep wydaje się być miejscem dość odrażającym, szczególnie dla wrażliwej nastolatki, pełen jest bowiem… zębów. Karou jednak nie tylko nie dziwią oryginalne towary oferowane przez jej opiekuna klientom, ale jeszcze sama pomaga mu w ich zdobyciu podróżując pomiędzy różnymi zakątkami globu za pomocą drzwi. Życie bowiem tak naprawdę w niczym nie przypomina bajek i nie możemy liczyć na wiedźmy wynagradzające naszą troskę czy złotą rybką spełniającą życzenia. Na całym świecie jest tylko jedno miejsce, gdzie ludzie mogą spełniając swoje marzenia - sklep Dealera Marzeń w którym obowiązującą walutą są właśnie zęby. Karou również beztrosko korzysta z tych życzeń zmieniając kolor włosów czy też usprawniając sobie funkcjonowanie w świecie rzeczywistym, przynajmniej do momentu, kiedy pojawia się on - Akiva.
Doniesienia o pięknych istotach, z niepasującymi do nich cieniami, wypalających na drzwiach w różnych krajach świata ślad dłoni, a następnie znikających w kłębach porannego powietrza, wydają się być dziecinnymi opowieściami czy bredzeniem osób będących pod wpływem substancji halucynogennych. Dopiero spotkanie i walka z aniołem uświadamiają, dziewczynie, że to realne zjawiska, a co więcej, zamiary serafinów nie są pokojowe.
Akiva istnieje tylko z powodu wojny, która rozpoczęła się tysiąc lat temu od masakry aniołów w Astrae, stolicy anielskiego imperium. Chimery dokonały wówczas rzezi wśród podobnych jemu i teraz pora jest na wyrównanie rachunków. Co jednak, kiedy na drodze do realizacji misji stoi piękna dziewczyna z niebieskimi włosami, która według Akivy, jest „człowiekiem naznaczonym diabelskimi oczami”? Czy można zarazem kochać i nienawidzić? Czy miłość anioła i wychowanki potwora ma jakąś szansę?
Laini Taylor „Córką dymu i kości” stworzyła nową jakość książek z rodzaju paranormal romanse. Mamy tu wszystko, co składa się na dobrą powieść - doskonale zbudowanych bohaterów, dynamiczną akcję, błyskotliwe dialogi i wciągającą fabułę, a wszystko doprawione szczyptą magii (i zębów). Karou pokochają wszyscy zwolennicy walk światów oraz opowieści, w których czary i rzeczywistość przenikają się wzajemnie. Odbiór książki potęguje szczególnie osoba bohaterki, wyalienowanej i zagubionej dziewczyny bez przeszłości z którą wielu ludzi śmiało może się identyfikować. Wszak sami nierzadko zadajemy sobie pytanie „Kim jestem?” Karou zaś dodaje jeszcze „Czym jestem?”