Recenzja książki: Alex

Recenzuje: Sławomir Krempa

Alex to piękna, nieco tajemnicza młoda kobieta, która przyciąga wzrok mijających ją mężczyzn. Pewnego dnia zostaje porwana przez starszego mężczyznę, który zamknął ją nagą w niewielkiej klatce, zbyt niskiej, by mogła się wyprostować i zbyt małej, by miała szansę usiąść. Kim był ów człowiek? Jakie motywy nim kierowały? Kim jest sama Alex, której zaginięcie nie zostało zgłoszone przez nikogo z bliskich, a jedyne wieści o jej porwaniu pochodzą od świadka, nie znającego jej tożsamości? Znalezienie odpowiedzi na te pytania to zadanie Camille'a - stróża prawa, który z powodu tego, że jego matka nie oparła się nałogowi palenia podczas ciąży pozostał na zawsze raczej nikczemnego wzrostu. Camille to świetny policjant, jednak współpraca z nim nie jest łatwa. To facet irytujący, szczególnie dla przełożonych. Czy uda mu się zdążyć znaleźć rozwiązanie sprawy nim do ciała tytułowej bohaterki dobiorą się szczury? Czy wyjaśni zagadkę śmierci osób, które zginęły po tym, jak wlano im do gardeł stężony kwas? O tym można przekonać się podczas lektury Alex - thrillera z prawdziwego zdarzenia, powieści nietuzinkowej i autentycznie wciągającej. 

W przypadku książki Lemaitre'a zwraca uwagę konstrukcja powieści. Alex to rzecz zaplanowana w najdrobniejszych szczegółach. Co ciekawe, gdzie większość kryminałów ma swój finał (gdy zostaje odkryta tożsamość porywacza), tam właściwa akcja książki Lemaitre'a dopiero się zaczyna. W tym właśnie momencie Alex przekracza zgrane schematy, zaskakując czytelnika i stając się powieścią naprawdę interesującą. 

Świetnie zarysowuje Lemaitre portrety swoich bohaterów. W kolejnych odsłonach coraz lepiej poznajemy Alex - początkowo niemal anonimową ofiarę. Pierwszy ważny zwrot akcji rzuca zupełnie nowe światło na tę postać. A gdy jesteśmy już niemal pewni, że o Alex wiemy wszystko, Lemaitre odsłania karty, każąc nam ponownie zrewidować swe sądy. Z drugiej strony - obserwujemy dramat Camille'a, który w sprawie porwania pięknej dziewczyny odnajduje echa zagadki sprzed lat - zagadki dotyczącej go osobiście. 

Zwraca uwagę szczegółowość opisów w powieści Lemaitre'a, miejscami granicząca niemal z naturalizmem. Francuski pisarz lubuje się niemal w opisywaniu cierpień tytułowej bohaterki, zamkniętej w klatce, próbującej obronić się przed atakującymi ją szczurami. Szczegółowo opisuje też los ofiar, którym do gardeł wlano stężony kwas. Nie jest więc Alex szczególnie dobrą propozycją dla czytelników bardziej wrażliwych. W powieści Lemaitre'a dominuje język potoczny. Nie ma tu stylistycznych popisów, nie ich też zresztą oczekujemy w przypadku powieści kryminalnej czy sensacyjnej. Lemaitre sukcesywnie prowadzi czytelnika do zaskakującego, lecz logicznego i prawdopodobnego (poza drobnym zastrzeżeniem - który ze zwyczajnych ludzi ma dostęp do stężonego kwasu?) w sumie zakończenia. Czyni to po prostu sprawnie - lektura więc jego powieści z pewnością będzie co najmniej satysfakcjonująca dla miłośników gatunku.