Recenzja książki: 150 wesel i grób

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Trudno uwierzyć, że kogoś może prześladować nieustanny pech. Albo że los tak bardzo się na kogoś „uwziął", że nie chce odpuścić. Że jakaś nienazwana siła postanowiła z człowieka zakpić i teraz, w regularnych odstępach czasu, będzie się za coś „mścić". Takich podejrzeń nabiera jednak Emilia Brzeska, fotografka, która co jakiś czas zmienia się w domorosłego detektywa. A, dokładnie rzecz ujmując, co pięćdziesiąty ślub, w którym uczestniczy (niezależnie od tego, czy jest tam w ramach obowiązków zawodowych, czy też w celach prywatnych) okazuje się splotem dramatycznych wydarzeń.

Pięćdziesiąte wesele przyniosło śmierć panny młodej. Setne stało się areną wydarzeń związanych z zaginięciem jednej z przyjaciółek Emilii. Na stupięćdziesiątym weselu nie pojawia się... pan młody! Oczywiście, narzeczony mógł po prostu „spietrać", mogła przerazić go waga deklaracji lub perspektywa zmian, jakie nastąpiłyby w jego życiu po zawarciu związku małżeńskiego, szybko jednak okazuje się, że sprawa jest dużo bardziej zagmatwana.

Porzucona młodziutka panna młoda to przyrodnia siostra chłopaka Emilii. Dziewczyna wprowadza się do brata i fotografki, by jakoś uporządkować własne sprawy, znaleźć nową pracę, pokój do wynajęcia i... odkryć przyczynę porzucenia jej przez narzeczonego. Tropy wiodą Cecylię w rejony, których dziewczyna odwiedzać się nie spodziewała. Tajemnice byłego narzeczonego, które powoli wychodzą na jaw, ukazują chłopaka w niezbyt korzystnym świetle. Wszystko zdaje się wskazywać na to, że Mateusz w coś się uwikłał, a teraz zapłacił za to najwyższą cenę. Okazuje się, że podejrzanych mających motyw jest całkiem sporo, jest wśród nich i... porzucona narzeczona.

150 wesel i grób to trzeci tom serii Emilia Brzeska na tropie. I chociaż fotografka jest jedną z bohaterek powieści, to jednak pierwsze skrzypce odgrywa w tej historii Cecylia. Mocno odświeża to cykl, pozwala nabrać odrobinę dystansu do Emilki, ale też poznać osoby z otoczenia fotografki – wszak Cecylia to (jeśli wszystko dobrze pójdzie!) przyszła szwagierka głównej bohaterki. Cecylia jest przeciwieństwem Emilii. Bardziej dynamiczna i aktywna, prędzej działa niż myśli i często mówi wszystko to, co jej ślina na język przyniesie. Dzięki temu akcja powieści nabiera jeszcze szybszego tempa, a czytelnik koncentruje się przede wszystkim na problemach porzuconej narzeczonej, a nie na życiu fotografki ślubnej.

Nowa książka Magdaleny Kubasiewicz wciąga już od pierwszej strony. Dramatyczne wydarzenia obserwujemy z perspektywy zwyczajnego człowieka, który stał się ich przypadkowym świadkiem lub uczestnikiem. Magdalena Kubasiewicz pokazuje, jak ludzie na nie reagują, a także jak starają się dojść do siebie w ciągu kolejnych dni lub tygodni. Autorka wiarygodnie opisuje złość, rozczarowanie, gniew i upokorzenie, jakiego doświadczyła Cecylia. Jest i nerwowość związana z prowadzonym śledztwem.

Magdalena Kubasiewicz nie wnika zbyt głęboko w działania policji. Nie opisuje procedur, nie koncentruje się na działaniach śledczych. Autorka oddaje głos swoim bohaterom – zwyczajnym ludziom, których dotknęło nieszczęście. Dodaje to publikacji wiarygodności i sprawia, że książkę czyta się z autentycznym zainteresowaniem.

Magdalena Kubasiewicz kreśli portrety nowych bohaterów, dodaje kolejne szczegóły dotyczące postaci, znanych czytelnikom z poprzednich tomów serii, ale – co najważniejsze – nie pozwala nikomu się nudzić. Historia jest przemyślana, autorka sprawnie myli tropy i trzyma czytelnika w napięciu niemal do ostatniej strony.

I chociaż zagadka kryminalna kolejnego wesela zostaje rozwiązana, można się spodziewać, że to wciąż jeszcze nie koniec serii o Emilii Brzeskiej. Obyczajowe wątki poboczne, związane z postacią głównej bohaterki, wciąż bowiem nie zostały domknięte.