150 wesel i grób
Magdalena Kubasiewicz

Kolejny tom z cyklu o Emilii Brzeskiej. Chociaż nie ona jest w nim główną bohaterką.
Tym razem prym wiedzie siostra Kacpra, Cecylia. W poprzednich książkach ofiarami były kobiety, teraz to mężczyzna. Sprawca zamieszania i problemów.

Ponownie jest ciekawie.

Lubię pióro Autorki, jej wrażliwość i humor.
Pisze o ważnych sprawach w sposób prosty i wymowny. Skupia się na rzeczach istotnych.

Jest lekko i przyjemnie ( pomimo trupa).
Trochę niedociągnięć z powtórzeniami w fabule, kręcenia w kółko. Kilka przegadanych miejsc.
Ale całość na plus. Brawo.

Przeczytanie powieści autorstwa Pani Magdy to przyjemność.

Tu już sto pięćdziesiąty ślub, na którym Emilia Brzeska miała spełniać się zawodowo. Wszystko byłoby pięknie i dostojnie, gdyby do niego doszło. Jednak czar prysł i miłość się ulotniła. Panna młoda, Cecylia Złota, długo czekała na narzeczonego i bezskutecznie. Dostała do Marcina sms z przeprosinami. I wszystko już okazało się jasne. Narzeczony ją porzucił. Dziewczyna nie daje za wygraną i postanawia odkryć, jak to jest naprawdę z tym porzuceniem. To co wkrótce wyjdzie na jaw, szokuje. Marcin okazał się nie lada draniem, nie tylko ją porzucił minutę przed ślubem, ale też sprawił jej nie lada kłopotów. Zaciągnął na Cecylię zobowiązania finansowe. Dziewczyna przy pomocy przyszłej szwagierki, Emilii wyrusza śladem narzeczonego i odkrywa szokujące fakty i kolejne kłopoty narzeczonego, łącznie z tajemniczym grobem …

To trzeci tom o przygodach słynnej weselnej fotografki, Emilii Brzeskiej. Fotografuje młode pary, o poza tym świetnie się spełnia w roli detektywa. A jest jej tym łatwej w tym nowym zajęciu, gdyż jej chłopak jest policjantem. Można zaryzykować stwierdzeniem, że przy nim się wiele uczy, nabiera szlifów i pewności siebie.

150 wesel i grób to lekka komedia kryminalna. Z dobrem humorem, szczyptą ironii i sarkazmu, nie przytłacza ciężarem poruszanym tematów, ale pozwala się odprężyć, mimo że autorka zawsze przemyca wątek kryminalny. Ale jest on taki subtelny i delikatny, usadowiony w spokojnie zarysowanym tle, pozbawiony krwi i brutalnych scen. W sumie to podejście autorki jest zasadne, nie warto w tak trudnych i brutalnych czasach, karmić czytelnika jeszcze ociekającymi krwią widokami okalającymi nasze zmysły. Wesoły i lekki kryminał, tak chce się mianować tę powieść, najlepszy na ciemne i chłodne zimowe wieczory.

Na pewno autorka potrafi trzymać czytelnika w niepewności, wodzić za nos i zmuszać do myślenia. Co jest oczywiste, że rozwiązanie finałowe jest zaskakujące i nieoczekiwane. Ale zabrakło mi trochę więcej emocjonujących scen, wrażeń i przyspieszonego bicia serca. Nie mogę powiedzieć, że śledziłam tę historię z zapartym tchem, raczej nie. Przygoda z nią zajęła mi kilka dni, co też świadczy o tym, że było momentami nudno i monotonnie, a raczej przewidywalnie. Warta spędzenia z nią kilku relaksujących chwil ...

Emilia Brzeska fotografuje śluby i wesela. Coraz częściej myśli o sobie, że jest przeklęta. Na pięćdziesiątym weselu Emilia znajduje martwą Monikę. Na setnym ginie Natalia. Na sto pięćdziesiąte nie dociera pan młody. Jak tu nie wierzyć w swojego pecha?

Cecylia Złota jest niedoszłą panną młodą. Jej narzeczony nie stawił się przed urzędnikiem stanu cywilnego. Napisał jedynie smsa ze słowem "przepraszam". Na jaw wychodzą kolejne sprawy, o których Cecylia nie miała pojęcia. Dziewczyna jest porządnie wkurzona i postanawia odnaleźć swojego narzeczonego. Pomaga jej w tym Emilia Brzeska.

"150 wesel i grób" to książka, którą czyta się szybko i lekko. Fabuła nie jest zbyt skomplikowana. Celina prowadzi swoje prywatne śledztwo. Przepytuje znajomych, odkrywa nowe, nieznane fakty. Chce doprowadzić sprawę do końca. Wychowała się w rodzinie policjantów i wydaje jej się, że tylko ona odkryje, co się naprawdę wydarzyło. W powieści to ona gra główną rolę. Jej przyszła szwagierka, Emilia Brzeska wspiera ją jak potrafi.

"150 wesel i grób" to powieść, którą przeczytałam w jeden wieczór. Dobrze się przy niej bawiłam, ale czegoś mi w niej zabrakło. Zdecydowanie bardziej podobały mi się poprzednie dwie części przygód Emilii Brzeskiej.

Historia niedoszłej panny młodej miała duży potencjał. Uważam, że pomysł był bardzo udany, ale ja miałam ochotę poczuć nutkę zagrożenia, więcej zwrotów akcji i emocji.

W książce było zbyt wiele powtórzeń, które sprawiały, że miałam wrażenie, że ta historia kręci się w kółko. Duży plus za tytuły rozdziałów.

"150 wesel i grób" to książka idealna, by zabrać ją do torebki, plecaka i czytać np: w drodze do pracy, na uczelnię. Jest niewielka, niezbyt gruba, fajna do wzięcia jej w podróż.

"150 wesel i grób" jest trzecim tomem perypetii Emilii Brzeskiej. Na szczęście każdy kolejny tom to odrębna historia z nielicznymi nawiązaniami do poprzednich części.
Tym razem Emilia pomaga siostrze swojego partnera, Cecylii. Dziewczyna ma pecha, bo jej narzeczony nie stawia się w dniu ślubu na miejscu. Do tego znika większość jego rzeczy a w międzyczasie okazuje się, że miał spore problemy. A porzucona narzeczona szybko staje się główną podejrzaną.
Książka jest dość zabawna, bo śledztwo kobiet pokazane jest raczej w komiczny sposób. Przemyślenia bohaterek też raczej wywołują uśmiech, chociaż nie zmienia to faktu, że działają sprawniej niż policja. Historia nie jest może jakaś ambitna czy też jakoś mocno wciągające ale zła też nie jest. Chociaż w pamięć raczej nie zapadnie. Ale dla zabicia czasu można po nią sięgnąć. Całkiem szybka akcja, zabawne dialogi i lekki styl pisania sprawiły mi nawet przyjemność.