Życie w cieniu dramatu. Recenzja filmu „Pokuta"

Złoty Glob, 7 nominacji do Oscara, 14 nominacji do nagrody BAFTA i wiele innych – to mówi samo za siebie. I rzeczywiście, adaptacja powieści Iana McEwana Pokuta to film wart wszystkich nagród, jakie zdobył.  

Pokuta – o czym jest film?

Akcja rozpoczyna się przed wybuchem II Wojny Światowej, w roku 1935. Trzynastoletnia wtedy (obiecująca młoda pisarka) Briony Tallin widzi scenę, gdy jej siostra rozbiera się nago przy fontannie, obserwowana przez Robbiego Tunera. Obserwuje też miłosną scenę pomiędzy nimi. Wrażliwa, głupiutka dziewczynka oskarża Robbiego o czyn, którego nie popełnił. Twierdzi, że widziała na własne oczy, jak gwałcił jej przyjaciółkę. Jedna decyzja, motywowana złymi, infantylnymi intencjami brutalnie przerywa i niszczy wielką, prawdziwą miłość. Gdy Briony dojrzewa, zaczyna zdawać sobie sprawę z tego że zniszczyła życie nie tylko swojej siostry i Robbiego, ale i swoje. Całe życie pokutuje za swoje winny.

Pokuta ukazuje cztery okresy z życia poszczególnych bohaterów: pobyt w domu rodzinnym, przed wojną, Robbiego na wojnie, i karierę pielęgniarki Briony. Ta traci całą indywidualność, a nawet własną osobowość, ponieważ od teraz jest już tylko siostrą Tallis. I – wreszcie – czwarty etap, najbardziej znaczący i zaskakujący.

Pokuta – czy warto zobaczyć?

Podziwiać można bardzo ciekawe ujęcia zdjęć, godna uwagi jest również muzyka. Na pozór typowa, szampowa historia przedstawiona zostaje w bardzo ujmujący sposób. Świetnie radzą sobie poszczególni aktorzy, z wielką przyjemnością ogląda się też śliczne pejzaże Anglii. 

Książkę Pokuta kupicie w popularnych księgarniach internetowych: