Czechy i Słowacja – do niedawna (dla niektórych nadal) Czechosłowacja. Ludzie mówiący śmiesznym językiem, pijący dużo piwa i mający absurdalne poczucie humoru. W polskim społeczeństwie znajomość kultury sąsiadów często opiera się właśnie na hasłach, a opinia o nich – na stereotypach. Warto więc poznać prawdziwą twarz Pepików, którzy tak jak Polacy, rzuceni przez kaprys historii między Niemcy i Rosję, musieli wywalczyć sobie wolność. \r\n\r\nMariusz Surosz w siedemnastu esejach poświęconych ważnym, a w większości mało znanym w Polsce postaciom opowiada o astronomie, który porwał za sobą dziesiątki tysięcy Czechów i Słowaków, dążąc do utworzenia państwa, o największej miłości Franza Kafki, o playboyu, którego śmierć stała się symbolem końca demokracji w Europie Środkowej, o filozofie broniącym zakazanego przez władze zespołu rockowego, o murarzu, który został wydawcą książek i był za to prześladowany, o poecie – laureacie Literackiej Nagrody Nobla… Ale też o naziście, który nienawidził Czechów, a miał nad nimi władzę niemalże absolutną, i o komuniście, który zaprzedał swój naród…\r\n\r\n \r\n\r\nTrudno się oprzeć wrażeniu, że przeciętnemu Polakowi Czechosłowacja jawiła się, i może wciąż się jawi, jako kraj sielanki i anegdoty, pozbawiony dramatyzmu dziejów i kultury wartej uwagi. Polacy pokochali bohaterów książek Bohumila Hrabala i Jaroslava Haška. Obaj pisarze właściwie zmonopolizowali w Polsce nie tylko wyobrażenie o czechosłowackiej literaturze, ale także o mieszkańcach Czechosłowacji. A ponieważ na podstawie ich książek powstały wspaniałe filmy, siła oddziaływania została zwielokrotniona. Te dwie muzy zawładnęły bez reszty naszym myśleniem o Czechosłowacji. Co więcej, Polacy nie dostrzegali większej różnicy między sąsiadami − patrząc na Czechosłowację, utożsamialiśmy ją z Czechami, zapominając o Słowakach, ich kulturze, narodowych aspiracjach i historycznych dylematach. Nie dziwmy się, Czesi dominowali w tym państwie… Czy twarz nieistniejącej już Czechosłowacji kiedykolwiek zyska w Polsce wyraziste rysy? Czy będzie to już zawsze tylko mglisty obraz, zza którego prześmiewczo zerka Rudolf Hrušínský jako dzielny wojak Szwejk?\r\n\r\nod Autora
Informacje dodatkowe o Pepiki. Dramatyczne stulecie Czechów:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2010-08-25
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
9788374148221
Liczba stron: 360
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Przeczytane:2017-01-20, Ocena: 4, Przeczytałam, wyzwanie 100 książek 2017,
Niedawno udało mi się dotrzeć do tomu sławiącego osiągnięcia i przymioty charakteru znanych Czeszek. Teraz zaś, dla równowagi, Mariusz Surosz tworzy serię portretów znanych Czechów. To zainteresowanie naszymi sąsiadami wzięło się z tematu pracy magisterskiej. Na wydziale historii za późno się zorientował i zostały mu "pepiki". jak widać my, Polacy, z wyższością traktujemy naszych sąsiadóW, którzy zapracowali sobie na miano biernych, wiarołomnych, spolegliwych wobec najeźdźców ( vide stosunek do hitlerowskich Niemiec), do bólu pragmatycznych i praktycznych. Surosz dociera do dość złożónej postaci Tomasza Masaryka, Charlotty Masarykovej. Tomas to ojciec narodu, gdyż walczył o emancypację Czechów. Profesor zasłużył się dla republiki, jako pierwszy prezydent.
Czytamy m.in o Stefaniku, `znanym lotniku, Milenie która odkryła Franza Kafkę, lecz sama zginęła w obozie koncentracyjnym, marionetkowym rządzie za czasów Hitlera, prześladowaniach i aresztowaniach czeskich ŻYdów, Janie Masaryku i triumfie komunizmu w 1948r.
Zaletą jest wyważony opis tych słabszych jednostek kolaborujących z faszyzmem ( Elias, Hacha) czy komunizmem i jednostek wybitnych, charyzmatycznych, opierających się indoktrynacji i walecznych, zasilających polski Dywizjon 303 ( osobliwy fantasta i legenda lotnictwa Josef Frantisek).
na kartach ksiązki dowiadujemy się też o karierze Karla Fanka, kierującego Protektoratem Czech i Moraw, gdzie bezwzględnie wprowadzał reżim Hitlera. Inne postaci to zamordowana w wyniku pokazowego procesu Horakova, socjalistka walcząca z komunizmem, czeski Kołakowski czyli, Jan Patocka, czy też jedyny Noblista w dziedzinie literatury poeta Seifert oraz komediantka Chramostova. Wielu z nich nie znałam, a szkoda, i dlatego doceniam walory edukacyjne tej pozycji.