Pepiki. Dramatyczne stulecie Czechów
Mariusz Surosz

Niedawno udało mi się dotrzeć do tomu sławiącego osiągnięcia i przymioty charakteru znanych Czeszek. Teraz zaś, dla równowagi, Mariusz Surosz tworzy serię portretów znanych Czechów. To zainteresowanie naszymi sąsiadami wzięło się z tematu pracy magisterskiej. Na wydziale historii za późno się zorientował i zostały mu "pepiki". jak widać my, Polacy, z wyższością traktujemy naszych sąsiadóW, którzy zapracowali sobie na miano biernych, wiarołomnych, spolegliwych wobec najeźdźców ( vide stosunek do hitlerowskich Niemiec), do bólu pragmatycznych i praktycznych. Surosz dociera do dość złożónej postaci Tomasza Masaryka, Charlotty Masarykovej. Tomas to ojciec narodu, gdyż walczył o emancypację Czechów. Profesor zasłużył się dla republiki, jako pierwszy prezydent. 
Czytamy m.in o Stefaniku, `znanym lotniku, Milenie która odkryła Franza Kafkę, lecz sama zginęła w obozie koncentracyjnym, marionetkowym rządzie za czasów Hitlera, prześladowaniach i aresztowaniach czeskich ŻYdów, Janie Masaryku i triumfie komunizmu w 1948r.
Zaletą jest wyważony opis tych słabszych jednostek kolaborujących z faszyzmem ( Elias, Hacha) czy komunizmem i jednostek wybitnych, charyzmatycznych, opierających się indoktrynacji i walecznych, zasilających polski Dywizjon 303 ( osobliwy fantasta i legenda lotnictwa Josef Frantisek).
na kartach ksiązki dowiadujemy się też o karierze Karla Fanka, kierującego Protektoratem Czech i Moraw, gdzie bezwzględnie wprowadzał reżim Hitlera. Inne postaci to zamordowana w wyniku pokazowego procesu Horakova, socjalistka walcząca z komunizmem, czeski Kołakowski czyli, Jan Patocka, czy też jedyny Noblista w dziedzinie literatury poeta Seifert oraz komediantka Chramostova. Wielu z nich nie znałam, a szkoda, i dlatego doceniam walory edukacyjne tej pozycji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kim są Pepiki? Polacy nazwali tak rozśmieszających ich swoim językiem Czechów. Jest to jednak niestety nazwa obraźliwa dla samych zainteresowanych. Jako przyszła bohemistka stwierdzić muszę, że czeski wcale nie jest śmieszny, wręcz przeciwnie, to bardzo piękny i bardzo melodyjny język. Wiele słów mamy podobnych, niektóre są podobne na opak ( przykładowo radzę nie mówić komuś, szczególnie kobietom, że pachną, a przynajmniej nie kierować takich uwag w stosunku do Czeszek). Historię również mamy podobną, równie bogatą. W czasie średniowiecza w końcu zapożyczyliśmy od południowych sąsiadów literaturę i wiarę, a istniały nawet czasy, w których nasi władcy byli jednością. W Polsce uważa się, że to My byliśmy pierwszą ofiarą Hitlera. To od nas rozpoczęła się wojna oficjalna, ale ta nieoficjalna trwała trochę dłużej. To w Monachium w 1938 roku zapadła decyzja o pierwszym tak naprawdę podboju Hitlera - zajęcia Sudetów ( a później całej Czechosłowacji). Polacy nie wiedzą również o dokonaniach Masaryka, pierwszego prezydenta Czechosłowacji i demokraty w odróżnieniu od Piłsudskiego - szkoda bo omijają ich ciekawe anegdotki, chociażby o tym jak do Masaryka (wtedy jeszcze biednego nauczyciela z rodziną na głowie) przychodziło poselstwo z prośbą o sfinansowanie budowy mostu, ponieważ rozeszła się wieść, że wżenił się w majętną amerykańską rodzinę. Rzadko mówi się też o Aksamitnej Rewolucji, o Havlu, o Praskiej Wiośnie, a przecież są to pojęcia światowe. Ta książka to zbiór przeróżnych życiorysów ludzi związanych z wielkimi wydarzeniami. Artystów, polityków, lekarzy, przedsiębiorców. To postacie ciekawe, wybitne, a nawet inspirujące. Polecam przede wszystkim tym, którzy nadal wierzą stereotypom i sądzą, że Czechy to tylko ziemia tchórzy, miłośników piwa i kultowej już Skody, którą coraz częściej widuję na polskich drogach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z ciekawością wielką poznam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)