Kamila marzy o prawdziwej miłości, własnym domu i różanym ogrodzie.
Jednak los nie jest dla niej łaskawy. Ukochany mężczyzna niespodziewanie znika, zostawiając za sobą pustkę, ból i tajemnicę, zamiast domu jest małe mieszkanko, a ogród kwitnie tylko w wyobraźni. Przed pogrążeniem się w rozpaczy ratuje Kamilę ukochana ciocia i wiara w to, że marzenia się spełniają.
Kamila, bliska utraty nadziei, że kiedyś i dla niej zaświeci słońce, otrzymuje niespodziewany dar od losu. Przedwojenna willa z uliczki Leśnych Dzwonków jest miejscem, o jakim marzyła. Zupełnie jakby ktoś czytał jej w myślach…
Informacje dodatkowe o Ogród Kamili:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2013-11-06
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 352
Język oryginału: polski
POLECANA RECENZJA
OGRÓD KAMILI
Marzenia się spełniają
„Marzenia się spełniają” – ile razy uważaliśmy te słowa za zwyczajny, banalny frazes. Wszak w spełnienie marzeń wierzą tylko dzieci… Skrycie jednak pragniemy być posiadaczami małych, białych domków z ogródkiem, pragniemy zwiedzać świat, nauczyć się grać na gitarze, zatańczyć salsę na hiszpańskiej plaży albo stać się posiadaczkami czerwonych szpilek. Wszystkie te marzenia klasyfikujemy jako mrzonki, jako coś nierealnego. I choć poprawiają nam one humor, uszczęśliwiają, podświadomie sabotujemy ich spełnienie.
O tym, że marzenia rzeczywiście się spełn...
więcej
Kup książkę Ogród Kamili
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Ogród Kamili - opinie o książce
Koleżanki były zachwycone i poleciły mi tę książkę... A dla mnie ckliwa, przesłodzona. Główna bohaterka jest tak naiwna, że to aż chyba niemożliwe
Czytam kolejną ksiązkę tej autorki i zaczynam dostrzegać pewne schematy. Przez to z łatwością przewidywałam akcję.
Bohaterka sprawia wrazenie strasznie infantylnej. mam wrazenie, zż ma 16, a nie 24 lata. Męskie postaci także sprawiają dziwne wrażenie. Czasem sami nie wiedzą czego chcą.
"* Uwolnij mnie od siebie proszę".
Moje kochane kobietki; bo to właśnie głównie do was chcę się dziś zwrócić, zamknijcie proszę oczy i pomyślcie przez chwilę o swojej pierwszej miłości. O mężczyźnie, którego pokochałyście tą naprawdę pierwszą, gorącą młodzieńczą miłością. I co czujecie?
Dla większości z nas będzie to wspaniałe, sentymentalne wspomnienie, które wywoła uśmiech na naszych twarzach. Niestety jednak nie zawsze pierwsza miłość jest tą, o której chcemy pamiętać, a wręcz przeciwnie staje się ona naszym wewnętrznym więzieniem, z którego mimo upływu lat nie potrafimy się wyrwać ,zaś mężczyzna, którego tą miłością obdarzyłyśmy oplata nas niczym bluszcz i nie potrafimy wyrwać go z serca.
,,Ofiarą" takiego właśnie uczucia padła główna bohaterka powieści Katarzyny Michalak ,,Ogród Kamili".24-ro letnia dziś Kamila jest skrytą w sobie, żyjącą we własnym świecie romantyczką. Młoda kobieta skryła się w zbudowanym przez siebie kokonie bezpieczeństwa uciekając w marzenia o własnym domu z ogrodem różanym po tym jak przed ośmiu laty straciła dwie najdroższe swemu sercu osoby: matkę i ukochanego mężczyznę. Zakochana nastolatka oddała się tej miłości bez reszty lecz niestety miłość ta skończyła się tak samo niespodziewanie jak niespodziewanie w życiu dziewczyny się pojawiła- Jakub po prostu zniknął bez słowa .Dziś ,mimo, że minęło już wiele lat Kamila Nowodworska nadal nie może zapomnieć o Jakubie Kilińskim. Nieustannie pisze do mężczyzny maile, choć nigdy nie otrzymuje na nie odpowiedzi. Dziewczyna izoluje się od ludzi uciekając w świat książek. Jej jedyną krewną jest ciocia Łucja, która wychowywała Kamilę od śmierci matki. Nasza bohaterka bardzo kocha swoją ciocie lecz pragnie się usamodzielnić i stanąć na własnych nogach. Nie jest to jednak takie proste i kiedy dziewczyna niemalże traci nadzieję na to, że cokolwiek w jej życiu może się zmienić z dnia na dzień wszystko zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Nagle zaczynają spełniać się najskrytsze pragnienia. Panna Nowodworska dostaje wymarzoną prace w firmie deweloperskiej, gdzie ma nadzorować remont zabytkowej willi z różanym ogrodem. Dopełnieniem szczęścia jest Łukasz, mężczyzna będący spełnieniem głęboko skrywanych w sercu marzeń o miłości.
Powiedzcie mi teraz moje drogie czy tak nagła, ogromna zmiana w życiu młodej kobiety nie wydaje wam się co najmniej podejrzana? Przecież to brzmi jak baśń z dżinem w roli głównej, który spełnia życzenia swojego pana zanim ten zdąży je wypowiedzieć. Kto jest tym dżinem dla Kamili jakie jest drugie dno tej dobrej passy w życiu Kamili? Tego już nie zdradzę. Jeśli chcecie przeczytać wciągającą książkę o miłości ,nadziei i wybaczaniu oczywiście polecam ,,Ogród Kamili". Dla mnie osobiście jednak historia jest trochę zbyt naiwna i wręcz bajkowa, co sprawia ,że nie do końca do mnie przemówiła. Mimo wszystko ma w sobie coś, co nie pozwala się od niej oderwać. Zapewniam, że spędzicie przy jej lekturze miły wieczór.
Moja ocena to:7/10
*Cytat pochodzi z książki.
Bardzo chętnie przeczytam również ,,Zacisze Gosi", która to książka jest kontynuacją ,,Ogrodu Kamili" ,tym bardziej ,że zakończenie ,,Ogrodu Kamili wcale nie zaspokaja ciekawości czytelnika ,a wręcz przeciwnie pozostawia go w zawieszeniu niczego tak naprawdę nie wyjaśniając:)
Pozdrawiam,
Agnieszka Kaniuk
Wow trzeba przeczytać całą serię kwiatową bo inaczej nie można spać spokojnie. po takim wstępie jak Ogród Kamili nie ma innego wyjścia :)
Zacznij od początku książka jest lekka można się pośmiać, można powiedzieć " ach' i "o nie..", Główna bohaterka spełnia marzenia ma już miłość na wyciągnięcie reki ale zdarza się wypadek. po pierwszy turbulencjach znowu miłość ma blisko siebie ale zaczynają wtrącać się osoby trzecie. Finał tej książki jest jednak najlepszy i dlatego żałuję że już nie mogę zacząć czytać kolejnej części ech :(...
Dla Katarzyny Michalak wielkie ukłony za taką twórczość i 6+
Lubię tę książkę, jest to fajne wprowadzenie do całej trylogii pełnej kwiatów i zapachów. Przenosi nas w inny świat, nieco zaczarowany, gdzie razem z bohaterami możemy przeżywać wzloty i upadki, śmiać się i płakać jednocześnie.
Szczerze powiedziawszy nastawiona byłam na ciepły romans głównej bohaterki która kocha róże. W końcu opis tej książki mówi sam za siebie, a czytelnik dostaje całkiem co innego (no może poza różami). Jedną wielką tajemnicę. Tajemnice, która nie pozwala do ostatniej strony o sobie zapomnieć, która przez całą fabułę tej książki kieruje życiem głównej bohaterki.
Główna bohaterka tej części - Kamila jest bardzo skrytą w sobie młodą kobietą, która w świat dorosłych wchodzi z bardzo przykrą dla niej historią miłosną. Przez te doświadczenia tęsknoty za ukochanym mężczyzną Kamila jest dosyć skrytą w sobie pełną emocji osobą. Nieco irytującą czasami. Jej zachowania są niekiedy dla niej zgubne, a niekiedy mnie osobiście trochę śmieszyło - zwłaszcza ta dziecinna naiwność.
Dużo emocji dostarcza nam sama akcja z jaką zmienia się sytuacja niektórych osób, intrygi, niektóre bardzo nieprzyjemne. No i pojawiająca się z czasem miłość. Nie do końca jednak wiadomo, czy ta miłość przetrwa.
Przyjemnie czytało mi się tą książkę. Te opisy róż dodawały szczególnego klimatu, uwielbiam stare domy, a opis domu przy ul. Leśnych Dzwonków jest genialny! Aż w ten lutowy dzień szczególnie zatęskniłam za ciepłą wiosną i swoim ogrodem!
Jak dla mnie, przebrnąć przez książkę było miłym zaskoczeniem, teraz czas na tom 2 ;) Polecam!
http://zatopionawslowach.blogspot.com/2017/02/ogrod-kamili-katarzyna-michalak.html
Każda rodzina ma jakieś tajemnice - mniejsze, większe, ale zawsze. Czasem są to niemal nic nieznaczące historie, a czasem to fakty, których wyjawienie mogłoby przewrócić czyjeś życie do góry nogami. Czasem...
Kamila to spokojna, rozsądna, ale też niepewna siebie i nieśmiała dziewczyna. W wieku 16 lat nagle straciła matkę i musiała zamieszkać ze swoją ciocią (siostrą mamy). Przeprowadzka do innego miasta, radzenie sobie z żałobą oraz jeszcze jedną, równie dotkliwą stratą sprawiły, że dziewczyna zamknęła się w sobie, najlepiej czuła się we własnym pokoju wśród książek. Po ośmiu latach nadszedł czas, by wreszcie wziąć się w garść i stanąć na własnych nogach. Zrządzeniem losu (czy też niekoniecznie) dziewczyna dostaje propozycję wymarzonej pracy i od tej pory jej życie diametralnie się zmienia...
Początkowo, przez pierwsze 40 stron myślałam, że nie dam rady i książki nie przeczytam, a i cała seria będzie się kurzyła nieczytana przez lata na regale. Strasznie irytowała mnie główna bohaterka, która była naiwna i infantylna do granic możliwości, a gdy jej ciotka postanowiła postąpić podobnie to pomyślałam, że książka jest jedną wielką pomyłką! "Niestety" książkę musiałam przeczytać, żeby móc się zgłosić do Mini Czelendżu 2017, wyzwania czytelniczego u Ejotka i ... CHWAŁA JEJ ZA TO!!! Książka okazała się jedną z lepszych pozycji ostatnich miesięcy! Nawet jeśli wiele faktów w treści wydawało się równie niemożliwych, co w początkowych scenach to... książka okazała się cudowną i wyjątkową historią, a zakończenie... hmm nie pozwala oderwać myśli nad dalszym ciągiem. To co tu napisałam o treści to zaledwie niepozorny początek, odkrywanie całości jest niezwykłym przeżyciem i prawdziwą przygodą.
Choć główną bohaterką jest Kamila (która po bliższym poznaniu wiele zyskuje i naprawdę da się lubić) to dla mnie książkę "wygrał" Łukasz - przystojny i porządny facet. Dobrze wychowany, wrażliwy, troskliwy i obowiązkowy. Wymarzony mężczyzna! Duże wrażenie zrobił też na mnie wątek poboczny, którym jest miłość matki do dziecka, dom w którym zawsze panowała miłość, wsparcie, zrozumienie. Idealna matka, która w sytuacji zagrożenia traci grunt pod nogami - jest płaczliwa, nieznośna, nadopiekuńcza - zachowuje się jak lwica, ale właśnie ten wątek jest dla mnie w tej powieści najprawdziwszy i najbardziej realistyczny. Kobieta, która się miota, wie, że zachowuje się nieadekwatnie do sytuacji, ale nie potrafi inaczej poradzić sobie z żalem, bólem i strachem o swoje dziecko. Są też barwni i niezwykle interesujący mieszkańcy Milanówka - pani weterynarz oraz nowe sąsiadki Kamili - Gosia i Janka. Nie znaczy to, że Kamila jest nieciekawa, o nie - zresztą bez niej wcale nie byłoby tej wspaniałej opowieści.
Polecam książkę gorąco i proszę nie zrażajcie się po pierwszych kilkudziesięciu stronach, pozostałych 300 wynagrodzi Wam to z nawiązką. Miłośnikom książek obyczajowych pozycja ta na pewno na długo zapadnie w pamięci, a może nawet stanie się ulubioną.
Ogród Kamilii to dla mnie odskocznia od codzienności i rutyny. W tej książce tyle się dzieje ze zapominam o moich problemach i o tym co mnie denerwuje. Przeżywam razem w bohaterami ich wzloty i upadki i ich emocje - których w książce jest bardzo dużo. Lekki język jako dodatkowy plus.
Klasyczny wyciskacz łez. Dawno nie czytałam takiej słodkości. Nie ma takich facetów, kobiet i namiętności. Ale na weekend pod kocem może być. Słodko aż mdli....ha ,ha
Pierwsza część z serii kwiatowej Katarzyny Michalak,bardzo ujmująca za serce.Trochę roztrzepana Kamila pragnie miłości jak każda młoda kobieta i napotyka na swej drodze na tę jedyną wyczekaną ,wymarzoną .Jednak musi wprzejść wiele by w końcu móc być przy tym najukochańszym sercu.Po drodze poznaje swą przeszłość i wcale nie jest z tego powodu szczęśliwa.Jednak ma to o czym marzyła swój ogród a w nim róże.
to nie dla mnie, choć początek świetny, dla mnie to lektura do przebrnięcia tylko jeśli czyta się co któreś zdanie, co którąś stronę, tak też zrobiłam "przeczytałam" do końca, takie rzeczy się aż tak gęsto nie zdarzają. Malo prawdopodobne że kiedykolwiek sięgnę po następne części.
więcej tu:
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/221141/moriarty/opinia/29185291#opinia29185291
Wspaniała książka, gdy ją czytałam przeżywałam wszystko razem z bohaterami. Po zakończeniu czytania pozostało tyle pytań bez odpowiedzi. Dobrze, że miałam kolejną część pod ręką. Na pewno wrócę do niej za jakiś czas
Delikatna i romantyczna okładka, każdy rozdział rozpoczęty opisem innego gatunku róż i to właściwie tyle, jeśli chodzi o zalety "Ogrodu Kamili". Sama książka to gniot, jakich mało, który masakruje mózg czytelnika. A zaczęło się całkiem przyjemnie i nawet doszukiwałam się podobieństwa między główną bohaterką, a mną, bo też kocham książki, święty spokój i jestem świeżo upieczoną absolwentką poszukującą pracy. Później postawa Kamili irytuje coraz bardziej i bardziej, aż miałam ochotę wyrywać włosy z głowy. Dlaczego ta bohaterka jest tak głupia, skupiona tylko na sobie, ze skłonnością do omdleń i płaczu? Jedzie na rozmowę, wysiada z pociągu i zawraca, co czyni dwukrotnie!! Żadnego sprawdzenia w internecie potencjalnego pracodawcy. I ta jej cielęca naiwność, gdy wierzy, że rekruter pojawia się na jej progu, oferując jej gigantyczną wypłatę, mieszkanie i służbowy samochód, a ona przyjmuje to bez żadnej podejrzliwości, bo przecież ludzie bez doświadczenia są tak rozchwytywani w kraju. W dodatku uwikłana jest w typowy miłosny trójkąt i kolejna nieścisłość, bo podobno wysyłała w przeszłości listy do byłego ukochanego Jakuba, a nazwisko odkrywa w połowie książki. Zatem jak adresowała listy? Ach i wysyła do niego egzaltowane e-maile, roztkliwiając się nad sobą i bredząc bez ładu i składu. Wszyscy są piękni i bogaci, niczym w "Modzie na sukces", Łukasz (ten drugi, a zarazem nowy ukochany) cierpi na zaniki pamięci i choruje na serce. Zakończenie właściwie nie przynosi żadnych odpowiedzi, a tym samym zachęca do sięgnięcia po kolejną część, o ile ktoś wytrzyma tortury psychiczne zaserwowane przez autorkę. A jak tak teraz myślę to Kamila mogłaby być odpowiednikiem nawiedzonej dziewicy z "50 twarzy Greya".
Każdy z nas ma jakieś marzenia. Marzymy o księciu na białym koniu, o księżniczce niekoniecznie na ziarnku grochu, o miłości takiej na całe życie, o szczęściu dzieci, o wygranej w totolotka, o zdrowiu dla najbliższych... I wszyscy bardzo byśmy chcieli, żeby marzenia się spełniły, chociaż te najważniejsze... A jak to jest w życiu? Ano, bardzo różnie...
Bohaterka powieści Katarzyny Michalak też marzyła. Czy jej marzenia się spełniły? No cóż... w bajkach się zwykle spełniają ...
O książkach Katarzyny Michalak słyszałam i czytałam bardzo dużo. Prawie każdy z blogosfery miał już z Jej twórczością do czynienia, szczególnie, że autorka należy do bardzo płodnych twórców. Nie ma się więc co dziwić, że i ja zapragnęłam poznać jej powieści, tym bardziej, że do tej pory czytałam tylko jedną. Była to ,,Bezdomna", która zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Tym razem postanowiłam się zapoznać z ,,serią kwiatową", a konkretnie z jej pierwszą częścią, czyli ,,Ogrodem Kamili".
Katarzyna Michalak zaciekawia. Trudno przejść obojętnie wobec osoby, którą część blogosfery kocha, a druga część ,,nienawidzi". Kim jest ta osoba, która wzbudza aż tyle emocji wśród czytelników? Osoba, której książki otrzymują aż tak skrajne opinie - od ,,rewelacyjnej" po ,,beznadziejną"?
Katarzyna Michalak - jak dowiedziałam się z okładki książki - jest z wykształcenia lekarzem weterynarii, a pisarką z powołania i pasji. Mieszka w wymarzonym domku na Mazowszu, ma dwóch synów i na co dzień obcuje z przyrodą i wiedzie spokojny, wiejski żywot. Jest autorką kilkunastu bestsellerowych powieści.
Tytułowa Kamila jest dwudziestoczteroletnią kobietą o duszy nastolatki. Życie jej nie oszczędzało - w wieku 16 lat straciła w wypadku matkę i w tym samym czasie zostawił ją ukochany mężczyzna. Dziewczyną zajęła się ciotka Łucja, która pokochała ją jak własną córkę. Jednak jej nadopiekuńczość i trochę zaborcza miłość spowodowała, że Kamila przez te osiem lat nie zdołała się usamodzielnić i cały czas tkwiła tylko w swoich marzeniach. A marzenia miała piękne - kochała róże, więc marzyła o domu z różanym ogrodem i kochała Jakuba... nadal kochała mimo, że minęło osiem lat od jego odejścia bez słowa. Przez te osiem lat wysyłała do niego maile - odpowiedzi niestety nigdy nie otrzymała. Nie wiedziała nawet, czy je czyta. A przecież ciągle wyznawała mu swoją miłość i przy okazji opowiadała o ważnych wydarzeniach ze swojego życia.
Oprócz marzeń Kamila próbowała również znaleźć pracę. Niestety bez powodzenia. A może szukała niezbyt intensywnie? Może na garnuszku u ciotki wcale nie było tak źle?
Ale teraz coś się zmieniło. Kamila zatęskniła za samodzielnością, za wyswobodzeniem się spod opiekuńczych skrzydeł ciotki. I taka okazja się nadarzyła. Kamila otrzymała bardzo ciekawą propozycję pracy w charakterze hostessy we włoskiej firmie. Szkolenie we Włoszech, pieniądze, kariera... czy do Kamili wreszcie uśmiechnęło się szczęście? A do tego przeuroczy właściciel firmy, który wydawał się być Kamilą zainteresowany i to nie tylko na gruncie służbowym. Może wreszcie dziewczyna wyzwoli się z chorej miłości do Jakuba?
Nic z tego... Jakub jej na to nie pozwoli. Porzucił ją, co prawda, osiem lat temu, ale miał ku temu bardzo ważne powody. Jakie? Na próżno będzie Was zżerała ciekawość. Autorka zadbała o to, żeby również kolejne części cyklu cieszyły się popularnością i do końca Ogrodu Kamili nie rozwiązała tej zagadki. Ale... Kamila nie wyjechała do Włoch, a za to spełniło się jedno z jej najgorętszych marzeń. Dostała propozycję pracy jak z bajki - miała przypilnować remontu domu w Milanówku. Różany ogród przy domku, pensja pięciocyfrowa, samochód służbowy do dyspozycji, ,,puchate" konto na pokrycie wszystkich wydatków i przystojny pracodawca - marzenia lubią się spełniać...
Co czeka Kamilę? Czy znajdzie prawdziwą miłość? A może wróci Jakub? O tym już poczytajcie sami... na pewno sporo chętnych się znajdzie...
Czytając ,,Ogród Kamili" miałam wrażenie, że czytam baśń. Ot taką baśń dla dorosłych, a właściwie dorastających panienek. Jest bowiem opowieścią bardzo infantylną, nieprawdopodobną, nierealną. Fabuła powieści obfituje w liczne wydarzenia, dzieje się tu bardzo dużo, ale... niewiele z tych zdarzeń mogłoby znaleźć swe odbicie w rzeczywistości. Bo czyż tak wygląda proces rekrutacji w Polsce? Nawet u naiwnej dziewczyny powinna zapalić się czerwona lampka, że coś tu jest nie ,,halo". Bo czy warunki pracy nie powinny spowodować zdziwienia u Kamili, że osoba bez żadnego doświadczenia i z dość marnym wykształceniem, nagle otrzymuje pracę marzeń? A chcielibyście otrzymać prezent, którego doprowadzenie do stanu użyteczności kosztuje 600 tys.? Kto by nie chciał, prawda? Oj dużo tu takich bzdurek, które mogą się zdarzyć tylko w bajeczce dla grzecznych dzieci. Ale przecież nigdzie nie jest powiedziane, że powieść musi mieć realne podstawy. Że postacie muszą być wykreowane choć w części realistycznie. Powieść ma prawo być utworem w 100% fikcyjnym i z rzeczywistością nie mieć nic wspólnego. Tylko, że wtedy pozostaje pewien niedosyt. Przynajmniej u mnie. Szkoda, że autorka w ten sposób podchodzi do swojej twórczości i nie stara utrzymać jej w pewnych realiach. Nie dba o to, żeby czytelnicy odebrali jej powieść jako historię wziętą z życia; historię, która ma chociaż minimalne podstawy do tego, żeby mogła zaistnieć naprawdę.
Niestety nic dobrego nie można również powiedzieć o bohaterach powieści. Nikt, dosłownie nikt nie wzbudził we mnie większych emocji, nie zapadł w pamięć, nie poruszył strun mojej duszy. I chyba nic w tym dziwnego, bo postacie występujące w powieści nie wyróżniają się niczym, są płaskie, jednowymiarowe, po prostu nijakie. Prawdę mówiąc trudno mi nawet je bliżej scharakteryzować - ot takie sobie osóbki snujące się po kartach całkowicie wydumanej historii.
Jest jednak coś w tej książce, co mnie urzekło. Wstyd się przyznać, bo jest to okładka. Przepiękna, nastrojowa, klimatyczna. Okładka, która zapowiada romantyczną, nieco magiczną atmosferę. Biorąc książkę do ręki poczułam zapach - zapach ogrodu, w którym kwitną przepiękne kwiaty, w którym drzewa uginają się od nadmiaru dojrzałych owoców, w którym gdzieś tam w oddali szumi niewielki strumyczek. I tu nie zawiodłam się. Bo książka ma w sobie faktycznie coś baśniowo-magicznego. Pachnie różami. Autorka zastosowała bowiem pewien bardzo ciekawy i pomysłowy zabieg. Każdy rozdział zaczyna się opisem innego gatunku róż. Opisem bardzo pięknym, nastrojowym, wręcz poetyckim. I właśnie te opisy spowodowały, że przewracałam kartki z niecierpliwością, upajałam się zapachem róż, o których właśnie czytałam i brnęłam dalej... od jednego gatunku do kolejnego... od jednego bajkowego zwrotu akcji do kolejnego... od jednego nierealnego wydarzenia do kolejnego... To róże sprawiły, że udało mi się bez większego bólu przeczytać książkę. Kocham te kwiaty i pewnie dzięki nim, dzięki ich zapachowi i pięknie, poczułam tę magię i atmosferę ,,Ogrodu..."
To róże spowodowały, że książkę przeczytałam szybko i, mimo wszystko, z zainteresowaniem. To róże sprawiły, że spędziłam z książką kilka przyjemnych, magicznych wieczorów. To róże sprawiły, że mam ochotę na więcej. To w końcu właśnie róże sprawiły, że polubiłam styl Autorki i uważam, że właśnie on jest najmocniejszą stroną powieści. Nie fabuła, nie bohaterowie tu się liczą, ale właśnie styl pisania - lekki, nieco poetycki, plastyczny, wręcz zniewalający.
Czy przeczytam kolejne części ,,serii kwiatowej"? Tak, bo mimo sporych mankamentów ciekawa jestem, co jeszcze Autorka wymyśli, jaką kolejną bajkę będzie chciała mi ,,sprzedać". Jestem ciekawa, czy różana atmosfera utrzyma się również w dalszej części tej nieprawdopodobnej i dzięki temu nieprzewidywalnej historii. Jestem ciekawa, jak poradzą sobie bohaterowie ze wszystkimi narzuconymi przez Autorkę przeciwnościami losu. A może któryś z bohaterów poprawi swój wizerunek w kolejnych tomach i zawładnie moim sercem, wzbudzając cały wachlarz emocji. Podobno
,,Wszystko się może zdarzyć, gdy serce pełne wiary
gdy tylko czegoś pragniesz, gdy bardzo chcesz
wszystko może zdarzyć się... ,,
jak śpiewa nam Anita Lipnicka.
Jeśli więc kochasz tak jak ja róże, chcesz się odprężyć i odstresować czytając baśń dla dorosłych, masz ochotę na parę wieczorów w romantycznym, różanym ogrodzie, to zapraszam do lektury. Nie jest to na pewno powieść wysokich lotów, ale czy tylko takie nadają się do czytania. Nie jest to ambitna powieść obyczajowa, ale dotyka parę ważnych i trudnych tematów, jak choćby problem śmierci najbliższej osoby, problem toksycznej miłości, problem werbowania dziewcząt do pracy w agencjach towarzyskich, problem nadopiekuńczości.
Jedno jest pewne. Można przy niej odpocząć, oderwać się od smutnej rzeczywistości, przenieść się z ponurego, zimowo-jesiennego wieczoru do krainy marzeń, miłości i letniego ogrodu, z intensywnym zapachem róż. Mimo wszystko polecam.
Powieść pachnąca różanym ogrodem.
Katarzyna Michalak trzyma swój poziom! Słodycz niebezpiecznie balansująca na granicy mdłości.
Zapowiadało się cudownie! Sam początek ,,Ogrodu Kamili" napisany jest przyzwoicie i miło się go czyta, choć tytułowa bohaterka od razu zaskakuje. Jest to infantylna, egoistyczna i niezrównoważona psychicznie 24-latka. Powieść dość szybko zamienia się w bajkę (jest Kopciuszek, rycerz bez skazy, zamek, choć zrujnowany i Zaczarowany Ogród), a w dalszej kolejności przechodzi w telenowelę (niespotykane zbiegi okoliczności i wszystkie nieszczęścia świata łącznie z ... utratą pamięci). Nie wiem, co gorsze: bajka czy brazylijski serial. Najbardziej irytujące są w książce egzaltowane dialogi i takież zachowania oraz brak realności. Ot, choćby taki szczegół: bohaterka zabiera się do wyliczenia ilości materiałów budowlanych potrzebnych do remontu przedwojennego domu poprzez stworzenie kosztorysu, uwaga - bez jakiegokolwiek pomiaru. Litości!
Książka dla dużych dziewczynek, czyli młodych romantyczek i kobiet, które gdzieś w głębi serca na zawsze pozostają dziewczętami.
Nie polecam.
Bardzo wciągająca książka. Dziewczyna po nie udanej miłości która cały czas nie chce dorosnąć i skryte marzenia. Ciekawe jest też to że każdy rozdział zaczyna się od opisu nazwy róży co mnie zaciekawiło.
Książka o pięknej dziewczynie kochającej stare domy,książki a przede wszystkim róże.Niespodziewanie marzenia te są w zasięgu jej ręki.Również po ośmiu latach od nieszczęśliwej miłości do starszego mężczyzny przeżywa swoją drugą miłość do trochę młodszego mężczyzny- Łukasza.Niestety jestem trochę rozczarowana zakończeniem i czekam z utęsknieniem na kolejne książki serii kwiatowej.
Odskocznia od szarości jest właśnie ta książka.Kamila dziewczyna mieszkająca z ciocią,po zawodzie miłosnym zaczyna układać sobie życie nie wiedząc że dawna miłość ingeruje w jej życie.
To powieść o miłości, więzach rodzinnych, prawdziwej przyjaźni, lojalności względem bliskich, ale również o popełnionych w życiu błędach, zadanych krzywdach i próbach wyzwolenia się z okowów przeszłości. To historia o odwadze stawienia czoła temu, co niegdyś się wydarzyło i uczyniło, a także o próbach otrzymania przebaczenia.
Czyta się bardzo przyjemnie.
Książki Katarzyny Michalak, nie przeczę, potrafią wciągnąć czytelnika w swój świat. Szkoda tylko, że coraz częściej można w nich odczuć styl tzw. "harlequinowski". Piękna młoda kobieta, zraniona przez mężczyznę jej życia pragnie się usamodzielnić. Ten tajemniczy mężczyzna, oczywiście w tajemnicy, spełnia jej marzenia i Kamila dostaje pracę za pięciocyfrową sumę, puchate konto na wydatki, ogród i dom swoich marzeń do zagospodarowania i oczywiście prezesa, który wygląda nomen omen jak Brad Pitt! No i jak tu się nie roześmiać :) Pomimo tego wszystkiego historia od mniej więcej połowy wciągnęła mnie, a zakończenie - tu ukłon w stronę pani Michalak - zafrapowało tak bardzo, że sięgam dzisiaj po drugą część aby dowiedzieć się reszty historii! Tak więc ocena dobry, a szkoda bo chciałabym piątkę bez zastanowienia dać.
Niestety nie polecam książki. Mdli od cukierkowatej naiwności. Można rzec ... wszyscy piękni, bogaci...n iczym w powsieściach Daniell Stiel
Jako odskocznia od codziennego zabiegania, mrozu i chlapy za oknem, otulona kocem, sięgnęłam, początkowo bez przekonania, po „kwiatową serię” Katarzyny Michalak. Książka, potraktowana jako przerywnik, budzi moje skojarzenie z Cukiernią pod Amorem Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk. W obu przypadkach czekałam na pogłębioną analizę oraz charakterystykę bohaterów, ich dalsze perypetie, pogłębioną warstwę tekstową i językową, zapominając, że ma być „łatwo, miło i przyjemnie”.
Ogród Kamili, Zacisze Gosi i Przystań Julii to opowieści o przyjaźni, miłości i wybaczaniu, mocno osadzone we współczesności. Autorka czyni bohaterkami kobiety, szukające swojego miejsca, poranione psychicznie i fizycznie, próbujące mierzyć się z traumami i jednocześnie zwyciężające, co w powieści może być synonimem odnalezienia swojego miejsca na ziemi, miłości mężczyzny, macierzyństwa, troski o przyjaciół i ludzi bliskich.
Kamila, mieszkająca z ciotką po tragicznej śmierci matki, marzy o domu z różanym ogrodem. Porzucona przed ośmiu laty przez Jakuba, pierwszą miłość, wciąż wysyła do niego wiadomości. Kontrolowana i manipulowana, otrzymuje w darze spełnienie marzenia. Gosia, zasklepiona w traumie po zamachu terrorystycznym w londyńskim metrze, w którym straciła nogę i noszone pod sercem dziecko, stopniowo, z pomocą przyjaciółek z ulicy Leśnych Dzwonków, oswaja siebie i świat.
Julia, po rozwodzie i „odstawieniu” jej z roli żony i matki przeprowadza się w Bieszczady, by tu szukać ciszy i nowej siebie. Oczywiście, oprócz księcia na białym rumaku, nie może zabraknąć intryg, śmierci, miłości z przeszkodami, kalectwa, walki z chorobami i przeciwnościami losu. Jak głoszą strony tytułowe poszczególnych tomów, są to opowieści o: miłości, wybaczaniu, poszukiwaniu tego, co najważniejsze, spełnianiu marzeń i domu, który jest w nas.
K. Michalak, Ogród Kamili, wyd. Znak, Kraków 2013.
K. Michalak, Zacisze Gosi, wyd. Znak, Kraków 2014.
K. Michalak, Przystań Julii, wyd. Znak, Kraków 2014.
Szkoda,że nie ma 10 w ocenie, bo tyle bym dała :)
wszystkie książki Michalak są fenomenalne, nie można oderwać się od nich, tą czytałam już drugi raz, zakupiłam całą trylogię by częściej wracać do bohaterek :)
"Marzenia to delikatna materia utkana z naszych snów..."
Idealna dla romantyków i miłośników roślin. Może to wyda się dziwne, ale ta książka, mimo iż została napisana w czasach aktualnych, przeniosła mnie w zupełnie inny, odległy świat. To taka, polska wersja, Alicji w krainie czarów. Wchłonęłam ją momentalnie zabierając się za kolejną część. Może bohaterowie są nieautentyczni, zbyt cukierkowi. Akcja może też się wydać zbyt nierealna, ale to wszystko sprawia, że jeszcze bardziej chce się ją przeczytać.
"Ogród Kamili" otwiera cykl serii kwiatowej, Kamila bohaterka pierwszej części jest osobą romantyczną, skromną, nie przywiązującą uwagi do rzeczy materialnych. Kamila po śmierci matki zamieszkuje u nadopiekuńczej cioci Łucji, która kocha dziewczynę, ale jednocześnie nie pozwala jej o sobie decydować. Dziewczyna w swojej wczesnej młodości przeżywa wielką miłość, jednak mężczyzna ten znika bez uprzedzenia, ogromnie raniąc serce młodej Kamili. Nie mogąc się pogodzić z tym odrzuceniem, przez osiem lat pisze do niego maile. Nie dostaje jednak nigdy odpowiedzi. Co musi się wydarzyć, żeby doszło do spotkania tych dwoje ludzi? Czy mężczyzna wyjaśni Kamili swoje zachowanie sprzed lat?
Katarzyna Michalak okazuje się niezwykle ciekawą autorką. Ogród Kamilii to powieść cudowna dla osób takich jak ja czyli cichych, skromnych kobiet. Kamila wydaje mi się osobą niezwykle podobną do mnie - szara myszka, która nie wychyla się i cierpi przez to. Otrzymany dar w postaci cudownej wilii jest spełnieniem marzeń, ale przynosi też strach. Losy bohaterki wprowadzają w spokojny i dobry nastrój.
Kolejna książka Kasi Michalak i kolejne godziny spędzone nad kartkami rewelacyjnej powieści.
,,Ogród Kamili" to pierwszy tom Trylogii Kwiatowej.
Kim jest tytułowa Kamila? To dwudziestoczteroletnia dziewczyna, mieszkająca w nowohuckim, dwupokojowym mieszkaniu wraz z ciocią Łucją. Delikatna, romantyczna marzycielka.
Jednak życie doświadczyło młodziutką Kamilę. W wieku szesnastu lat przeżyła śmierć matki i porzucenie przez ukochanego mężczyznę. Były to dwa ciosy, które odbiły się na dalszym życiu dziewczyny. Śmierć matki spowodowała, że Kamila utraciła bezpieczeństwo, a to, że przed śmiercią pokłóciła się z rodzicielką i wykrzyczała jej w twarz straszne rzeczy spowodowała, że Kamila nie mogła sobie tego wybaczyć. Chciała jej powiedzieć, jak bardzo ją kocha, ale było już za późno.
A przystojny Jakub, który zawrócił jej w głowie, rozkochał w sobie młodą dziewczynę i porzucił z dnia na dzień, bez żadnego wyjaśnienia? Kamila nie mogąc się z tym pogodzić pisze do niego codziennie listy, które wracają do nadawcy, później zaczyna pisać maile. Już nie wierzy, że on je czyta, myśli, że być może Jakub już nie żyje, więc te maile są dla Kamili jedynie czymś w rodzaju pamiętnika, któremu zwierza się z każdych radości i smutków dnia codziennego.
Kamila marzy o normalnym życiu, o mężu i gromadce dzieci, a przede wszystkim o domu z ogrodem. Ogrodem pełnym róż. Jej życie upływa błogo na bezcelowym wysyłaniu kolejnych CV i długich godzinach przeglądania w Internecie stron poświęconych hodowli róż. Ciocia Łucja nie przeszkadza swej siostrzenicy w bujaniu w obłokach. Zamknęła ją w złotej klatce, otoczyła olbrzymią miłością.
Przyszedł jednak pewien dzień, że Kamila postanowiła zawalczyć o siebie. Chce się wyrwać spod opiekuńczych rąk cioci, zacząć żyć na własny rachunek. Czy jest w stanie przeciwstawić się cioci, zrobić coś po swojemu?
,,Ogród Kamili" jest kolejną historią o młodej dziewczynie, marzącej o księciu na białym koniu, który porwie ją, pokocha miłością wzajemną. Czy potrzebujemy takich książek? Myślę, że jak najbardziej tak. Bo czym byłby świat bez marzeń. Bez romantycznych historii, które pokrzepią nasze serce.
Jednak ,,Ogród Kamili" nie jest książką ,,polukrowaną". Pokazuje nam również dramatyczne rzeczy, które zdarzają się w najmniej spodziewanym momencie życia, w chwili, gdy już myślimy, że wszystko, co złe już za nami i teraz tylko ścieżka usłana różami, a tu kolejny zwrot akcji, kolejny cios i jeszcze jeden.
Tak jak kocham Kasię Michalak, tak po skończeniu książki ją znienawidziłam. Nie tak dosłownie, a jednak. Jak mogła nam, czytelniczkom, to zrobić. Nie powiem co, zapraszam do lektury.
W książce jest jeszcze jedna bardzo ciekawa rzecz. Każdy rozdział zaczyna się opisem kolejnej z odmian róż, jak na ogród różany przystało...
Czasem los potrafi być okrutnie przewrotny. Jego usytuowanie nie do końca jest jasne i proste, aczkolwiek i tak dążymy do rozwiązania zagadki pt." po co to wszystko". Czy jednak każdemu z nas dane jest rozwikłać, co takiego się wydarzy? Życie bywa tak niepojęte, że aż nierealne. Cierpienie przychodzi i pozostawia w nas zmiany łączące nasze dusze na zawsze. Tylko od nas zależy czy się temu poddamy. Czy pozwolimy się oszukać próbie czasu?
Po utraceniu w niewyjaśnionych okolicznościach swego ukochanego, Kamila postanawia ponownie zacząć żyć. Nie może jednak zapomnieć o Jakubie, który pozostawił pustkę w jej sercu. Kobieta nie potrafi przestać myśleć o tym, czym zawiniła, iż ten któremu oddała serce i niemal dziewictwo, ją odtrącił, w tak brutalny sposób.
Kamila nie wie jednak najważniejszego. Jakub, który z ukrycia śledzi poczynania młodej romantyczki, postanawia znowu zagościć w jej życiu. Stopniowo przygotowuje się do wyjawienia całej prawdy. Jak przyjmie to Kamila?
Dziewczyna która staje pomiędzy wyborem nowej, lepszej drogi a zapomnieniem o ukochanym, postanawia wybrać tę pierwszą opcję. Lecz czy jest to aby na pewno jej wybór? Kim okaże się przystojny Łukasz, który pojawi się w jej życiu tak niespodziewanie i zostanie w nim na dłużej? Czy Kamila okaże mu choć trochę serca?
Jak życie ułoży się dla młodej dziewczyny, zakochanej w willi z uliczki Leśnych Dzwonków?
Pamiętam gdy przeczytałam II część kwiatowej serii. Byłam bardzo zachwycona tajemnicą jaka z niej płynęła i treścią której nie potrafiłam się oprzeć. Mam zakodowane w swojej głowie, iż pomimo tego, że nie znam wcześniejszych części danej serii, czasem sięgam po je kontynuacje, co również było i tym razem. Teraz jednak, za uprzejmością wydawnictwa, po raz kolejny miałam okazję przeczytać i zanurzyć swą uczuciowość w I tomie serii Pani Michalak.
,,Ogród Kamili" całkowicie mnie pochłonął i naświetlił mi scenerię tomu II. Dzięki tej opowieści poznałam bliżej postać zarówno Kamili jak i Jakuba. Poznałam również przyczyny dla których kobieta aż tak nienawidziła tegoż faceta. Największym jednak uosobieniem współczucia, stał się dla mnie Łukasz, który od pierwszych chwil mnie zauroczył. Co do reszty bohaterów, to powiem szczerze, iż niektóre momenty w tej pozycji mnie śmieszyły, gdyż mogłam dzięki nim podglądać to, co się wydarzy dalej. Ani troszkę nie przeszkadzał mi fakt, iż wcześniej znałam część II niż I. Jak dla mnie, to nie były żadne przeciwwskazania za ,,nie"!
"Marzenia to delikatna materia utkana z naszych snów, pragnień i wyobrażeń. Jeden gwałtowny ruch, jedno niespodziewane wydarzenie i rwą się na strzępki, które rozwiewa wiatr. Łap je! Chwytaj, póki możesz! Może zdołasz wpleść je z powrotem miedzy osnowy tęczowej tkaniny, ale obraz będzie już nie ten sam. Może podobny, nawet łudząco podobny, ale nie ten sam. Bywa też, że tkaninę utkaną ze snów ktoś zniszczy albo ukradnie, a ty resztę życia będziesz próbowała odtworzyć pierwotne piękno obrazu swych marzeń lub odzyskać je za wszelką cenę. W pogoni za porwanym marzeniem możesz coś utracić, możesz coś zyskać. Ruszając w taką podróż, nigdy nie wiesz, z czym wrócisz do domu. I jak wrócisz. Musisz liczyć się z tym, że... w ogóle nie wrócisz. Ale taka jest właśnie cena marzeń."
Katarzyna Michalak-autorka
To co zawsze cieszy mnie w twórczości autorki, to oczywiście język, tajemniczość i fakt, że autorka nie ubarwia akcji. Gdy ma ochotę wpleść w prozę nieco tragizmu, po prostu to robi, i już! Bardzo to sobie u niej cenię. Dzięki temu bowiem, książka nie stała się ,,słodziutką" leciutką jak powiew wiaterka nowelką, lecz lekturą o mocnych doznaniach. Przypomniałam sobie przy niej od razu o tym, czego doświadczyłam przy ,,Nadziei", tejże autorki.
Podsumowując, pragnę powiedzieć iż serię tę polecam każdej osobie, która dojrzała na tyle by docenić język jakim posługuje się autorka. Mnie osobiście strasznie jej pozycje przypadły do gustu gdyż czytam je z wielką pasją i zapałem. Nie potrafiłam się od niej oderwać. Uwierzcie mi, że jest to lektura godna zachodu z udziałem nieprzespanej nocy!
Jestem fanką Katarzyny Michalak!! Bardzo lubię jej powieści. Nie zawiodłam się sięgając po "Ogród Kamili". Książka do końca trzymała mnie w napięciu jak potoczą się losy Kamili, Łukasza i Jakuba. Kamila jest młodą dziewczyną, która ma za sobą niespełnioną miłość nastolatki, mieszka z ciocią (jej mama umarła jak miała 16 lat) i pragnie się usamodzielnić. Dostaje pracę o jakiej może marzyć każdy młody człowiek, niestety jej marzenia nie spełniają się same, ktoś im pomaga. Czy Kamila chce by ktoś ingerował w jej życie bez jej zgody? Warto przeczytać!!
Wspaniała książka, każda strona czytania mija bardzo szybko, i szczerze polecam. !!!!!!!!
Każdy z nas ma jakieś marzenia, lecz tylko nielicznym udaje się je zrealizować. Dlaczego? Otóż często brakuje nam odwagi, uporu lub chęci. Nie wierzymy, że marzenia mogą przybrać realną postać. Warto jednak zaryzykować, zrobić krok naprzód i otworzyć nowy rozdział w swoim życiu.
Dwudziestoczteroletnia Kamila Nowodworska, główna bohaterka ,,Ogrodu Kamili’’ Katarzyny Michalak od lat snuje fantazje o prawdziwej miłości, własnym domu i różanym ogrodzie. Niestety dotychczas los ją nie oszczędzał. W wieku szesnastu lat w ciągu jednego dnia straciła ukochaną mamę i swoją pierwszą miłość-Jakuba Kilińskiego, który bez słowa wyjaśnienia odszedł w siną dal zostawiając nastolatkę ze złamanym sercem. To bolesne wydarzenie całkowicie ją zmieniło. Od tamtego momentu Kamila zamknęła się w świecie róż i książek szukając tego, czego brakowało jej w realnym życiu. Mija osiem lat, dziewczyna mieszka z ciocią Łucją i ciągle nie potrafi wyrwać się z marazmu, jaki ją ogarnął. Pomimo tego pragnie wreszcie zacząć wszystko od początku. Najpierw zamierza się usamodzielnić i znaleźć dobrą pracę. Nie jest to jednak takie proste. Kilka propozycji przechodzi jej koło nosa, gdyż nie umie wyzbyć się ogarniającego ją strachu. W końcu podejmuje zatrudnienie w pewnej firmie deweloperskiej na stanowisku księgowej. Otrzymuje służbowy samochód i starą willę z cudownym ogrodem, którą musi za pomocą fachowców wyremontować. Czego chcieć więcej? Kamila upaja się swoim szczęściem. Jej szef-Łukasz Hardy z fascynacją obserwuje swoją pracownicę. Między nimi stopniowo nawiązuje się nić sympatii. Nowodworska nie wie jednak, że Łukasz jest bliskim przyjacielem Jakuba i że to właśnie eks chłopak załatwił jej pracę oraz wymarzony dom z różanym ogrodem. Dlaczego po tylu latach Kiliński tak wspaniałomyślnie pomaga swojej byłej dziewczynie? Co się między nimi wydarzyło niemal dekadę temu? Jaką rolę w tym wszystkim odegra Łukasz? Jedno tylko zdradzę-emocji nie zabraknie.
,,Ogród Kamili’’ Katarzyny Michalak to pierwsza powieść z „kwiatowej serii”. W przygotowaniu są już kolejne tomy między innymi ,,Zacisze Gosi’’ oraz ,,Przystań Julii’’. Zauroczona niezwykle subtelną okładką przeczuwałam, że jej wnętrze także olśni mnie swoim blaskiem. Nie zawiodłam się. Ta książka poraża intensywnością doznań. Fascynuje, upaja, wciąga, nie pozwala o sobie zapomnieć. Zawiłe perypetie Kamili nie mają nic wspólnego ze zwyczajną bajką o kopciuszku, który spotyka aż dwóch królewiczów na białym koniu. To dramatyczna, jednocześnie wyjątkowa opowieść o przyjaźni, miłości, wybaczaniu i skomplikowanych relacjach międzyludzkich. Pokazuje, że nawet w morzu łez warto podjąć walkę o własne pragnienia.
,,Marzenia to delikatna materia utkana z naszych snów, pragnień i wyobrażeń. Jeden gwałtowny ruch, jedno niespodziewane wydarzenie i rwą się na strzępki, które rozwiewa wiatr. Łap je! Chwytaj, póki możesz!’’
Do tej pory niemal wszystkie przeczytane książki tej autorki zrobiły na mnie pozytywne wrażenie. Szczególnie ,,Mistrz’’znalazł się na podium w moim sercu. Teraz tuż za nim uplasował się ,,Ogród Kamili’’. Wszystko mi się w nim podoba. Lekki, prosty, ale nie ubogi styl urzeka swobodą przekazu. Błyskotliwe dialogi bez grama sztuczności oraz plastyczne opisy dają wspaniały efekt, punktujący na korzyść całej historii. Z kolei wartka, emocjonująca akcja osnuta wokół tajemnicą powoduje, że z zapartym tchem i nieustannym zainteresowaniem podążamy do przodu w kierunku finalnego zakończenia. Najważniejszym i niebywale mocnym punktem tej książki są główni bohaterowie. To niesamowicie żywi, wiarygodni ludzie z krwi i kości a nie papierowe sylwetki majaczące gdzieś w oddali. Wciąż się zmieniają, ewoluują, reagują spontanicznie i dają się porwać uczuciom. Także postacie drugoplanowe są silne, barwne, wyraziste i zaskakują oryginalnością charakteru. Znajdziemy tutaj również krótkie opisy poszczególnych gatunków róż umiejscowione na początku każdego rozdziału. Nie wiedziałam, że istnieje aż tyle odmian. Jedynie zakończenie nie usatysfakcjonowało mnie w pełni. Czuję spory niedosyt, jeśli chodzi o wątek Kamili i Łukasza. Wolałabym mieć pełniejszy obraz całej sytuacji niemniej jednak ten drobny mankament nie przyćmił mojego zachwytu nad tą książką.
Czy polecam „Ogród Kamili”? Po tysiąckroć tak! Katarzyna Michalak kolejny raz rozpaliła iskrę w ognisku mojego serca. Pozwoliła mi uwierzyć, że można iść przez życie nie tylko marząc o miłości, ale i być kochaną. Ponadto zrozumiałam, że nawet pośród najczarniejszych chmur można pochwycić promyk słońca. Wystarczy tylko mocno wierzyć. Nie przegapcie tej wyjątkowej lektury. Ja jestem bardzo zadowolona, wy też na pewno się nie zawiedziecie.
Książka, już od pierwszego spojrzenia, urzeka czytelnika swoją przepiękną okładką, pobudza elektryzujące miłosne iskierki i wszystkie zapomniane motyle. Słowem - wprowadza czytelnika w prawdziwie romantyczną atmosferę opowieści. Bo taka jest przecież przedstawiona tu historia - pełna emocji, pachnących róż i niezwykłych, niemal bajkowych zwrotów akcji. Opowieść o młodziutkiej dziewczynie Kamili, która przeżywszy młodzieńcze rozczarowanie miłosne, nie potrafi na nowo cieszyć się smakiem zauroczeń i miłosnych uniesień. Historia jej niespełnionej miłości do Jakuba - dużo starszego od niej mężczyzny, wlecze się za nią tragicznym cieniem, przez długie osiem lat. Dziewczyna, żyje niczym swój cień. Zakotwiczona w ukochanym różanym pokoju, wśród ulubionych książek, odgradza się ciężkim i grubym murem od prawdziwej rzeczywistości, czasem bolesnej, acz dającej szansę na nowe lepsze życie. Jednak dziewczyna, w głębi duszy pragnie się usamodzielnić, wyjść na przeciw trudnej rzeczywistości, uwolnić się spod skrzydeł nadopiekuńczej cioci i rozpocząć życie na własny rachunek. Szansa pojawia się z wraz z podjęciem pierwszej pracy w firmie deweloperskiej. Zupełnie nowe wyzwanie, jakim jest remont starego, zrujnowanego domiszcza, to dla bohaterki spełnienie dzecięcych marzeń. Kamila, podejmuje pracę w firmie i z właściwą dla siebie pasją, budzi stary, zniszczonych dom do życia. Niestety, dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, że nieznany jej właściciel domu, i zarazem pracodawca, to ktoś bardzo bliski jej zranionemu sercu. To ktoś, o kim dziewczyna nadal nie zapomniała.
Historia Kamili zaabsorbowała moją uwagę juz od pierwszej strony. Czy jednakże, czytelniczy głód został w pełni zaspokojony?
Główna bohaterka książki, swoim spokojem, naiwnością i niespotykaną wrażliwością - pozostawiła bardzo miłe wspomnienie. Przyznam, że momentami, utożsamiałam się nawet z romantyczną Kamilą. Dlatego, jest to niewątpliwie ogromny plus tej książi.
"Ogród Kamili" posiada bardzo bogatą fabułę. Czasami odnosiłam nawet wrażenie, że autorka chciała na siłę "wcisnąć" kolejny motyw, by tylko wzogacić historię opisywaną w swojej książce. Według mnie, kilka wątków było zbędnych, wręcz niepotrzebnych. Swoją naiwnością, wręcz burzyły cały urok książki.
Mimo wszystko, książkę gorącą polecam. Jestem pewna, że przypadnie ona do gustu wszystkim czytelnikom, nie tylko bujającym w obłokach romantykom, takim jak ja czy tytułowa Kamila. Historia uroczej dziewczyny obudzi w każdym pragnienie prawdziwej bajkowej miłości!
Dopiero zaczęłam czytać ale już mi się podoba! Katarzyna Michalak w świetnej formie :) Jej styl pisania i życiowe problemy po prostu się "pochłania" jednym tchem.
Kamila traci w jednej chwili matkę i ukochanego, starszego od niej, chłopaka.
Śmierć mamy rzuca ją w inne rejony Polski, do ciotki, która się nią postanowiła zaopiekować i pozwoliła marzyć o domku z różanym ogrodzie.
Jakub natomiast nie odpowiada na jej e-maile, mimo to opisuje mu wszystko co dzieje się w jej życiu.
A teraz zaczynają się spełniać jej marzenia, spotyka wartościowych ludzi na swej drodze. Czy to wszystko przypadek, czy też ktoś pociąga za sznurki?
Warto przeczytać
Piękna fantazja, marzenie, sen - wszystko może się ziścić, jeśli nie spuszczamy swego pragnienia z oczu. Kamila wierzyła, że będzie mieć różany ogród i go dostała! Ale to dopiero poczatek jej przygód, bo wraz z ogrodem dostała tajemnicę, miłośc i nowe przyjaciółki. Bajka dla dorosłych, ale piekna bajka - polecam!
Wspaniała książka od początku do końca. Wprowadza czytelnika w zaczarowany świat pełen pięknych róż i miłości.
Niedawno rozpoczęłam poznawanie twórczości pani Michalak i ciągle mi mało.
Ogród Kamili to książka z której bohaterką mocno się utożsamiam. Czytając momentami miałam wrażenie iż to książka po części o mnie (kocham książki, kwiaty, stare domy z duszą). Książkę pochłonęłam w ciągu dwóch wieczorów i po zakończeniu czuje tej książki nie mogę się doczekać następnych części.
Kamila to młoda dziewczyna szukająca swojego miejsca na ziemi która straciła matkę oraz została porzucona przez ukochanego mężczyznę.
Kamilę tak bardzo boli ta druga strata iż regularnie pisze e-maile do ukochanego. Jej wiadomości pozostają jednak bez odpowiedzi, natomiast adresat tych wiadomości po przeczytaniu jednej z nich zaczyna knuć intrygę. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego iż Kamila zakocha się z wzajemnością w jego "pomocniku" i że straci on przyjaciela.
Autorka pozostawia czytelnika w niepewności co będzie dalej z bohaterami tej powieści. Czy Łukasz wyzdrowieje i będzie z Kamilą? Co takiego się wydarzyło że Jakub nie może być z Kamilą? (Czyżby Jakub był ojcem Kamili?) Co się stanie z Janką i jej domem?
Już się nie mogę doczekać dalszych losów bohaterów serii kwiatowej.
Muszę przyznać, że do tej książki podchodziłam naprawdę sceptycznie, i nie byłam do końca przekonana czy chce ją przeczytać. Ktoś polecił mi tą powieść, więc postanowiłam się przemóc i ją przeczytać. Początek jakoś niespecjalnie mi się podobał, ta dziwna fascynacja różami wydawała mi się dość dziecinna. Bo ja rozumiem, że ktoś może bardzo kochać te kwiaty, no ale, żeby cały pokój był udekorowany właśnie tym motywem... Ale później książka naprawdę się rozkręciła, i nie mogłam się od niej oderwać. Już nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejną część, bo losy Jakuba naprawdę mnie zaciekawiły.
Kamila Nowodworska jest marzycielką. Mimo, że los nie obszedł się z nią lekko - jednego dnia straciła i matkę i ukochanego - nadal ma nadzieję, że uda jej się spełnić największe marzenie: chce mieć piękny dom i ogród, a także znaleźć prawdziwą miłość. Niestety, nie ma jak zarobić ani na dom, ani tym bardziej na ogród. Kiedy więc los stawia na jej drodze (nie)przypadkowo tajemniczą firmę, która chce zatrudnić ją do remontowania przedwojennej willi, dziewczyna myśli, że to sen. Chce jednak śnić dalej i wyrusza do Willi Sasanki, gdzie jej życie zostanie zupełnie odmienione, a marzenia się spełnią. Przynajmniej do czasu, aż dom powędruje do właściwej właścicielki.
Co los przygotował dla Kamili? Czy znajdzie wreszcie miłość? Czy będzie się musiała pożegnać z Sasanką?
Z przykrością muszę wyznać, że jest to dopiero moja druga powieść pani Michalak. Ale cóż, ani czasu nie było, ani możliwości... Ucieszyłam się więc, kiedy zobaczyłam "Ogród Kamili" na półce w bibliotece. Mama powiedziała, że bardzo fajna, więc zaczęłam czytać i...
Jedną z dwóch czy trzech rzeczy, które mnie denerwowały, była główna bohaterka. Taka krucha, naiwna marzycielka. Dotknął ją kto od razu odskakiwała i pokazywała swoje drugie oblicze. Najpierw robiła, potem zaczynała myśleć i w końcu zdawała sobie sprawę, co takiego robi. Irytowało mnie to. Nie mogłam sobie wyobrazić, że ktoś może być tak naiwny, wychowany pod kloszem... Widać pani Kasia chciała pokazać, że nie każdy jest idealny i tacy ludzie też istnieją, ale do mnie to nie przemówiło. Spodziewałam się po głównej bohaterce czegoś więcej. Na szczęście to później się poprawiło i było naprawdę niewiele momentów, kiedy miałam ochotę krzyczeć na Kamilę.
Drugą rzeczą jest to całe plątanie. Jest to dobre, ale w pewnym momencie mnie to zirytowało. No ale był to wyjątkowy moment, kiedy byłam już zmęczona. Sama fabuła jest bardzo piękna i przyjemnie mi było czytać te wszystkie opisy wyglądu ogrodu, starej willi. Przyznam, że zazdroszczę Kamili szczęścia i w miłości, i w życiu, bo żeby być tak kochaną przez mężczyznę, że podarował jej dom z ogrodem, dobrze płatną pracę i jeszcze swojego przyjaciela? Pani Kasia w tej powieści spełnia marzenia wielu z nas i wspaniale pokazuje, że wystarczy tylko pomyśleć, że tak jest, a tak będzie.
"Musisz zaczarować rzeczywistość. Myśleć pozytywnie. Afirmować przyszłość. Choć nie masz grosza przy duszy, żyj i postępuj tak, jakby marzenia były w zasięgu ręki. Pragniesz mieć stary dom z pięknym ogordem? Zacznij go szukać, a... znajdziesz."
Powieść "Ogród Kamili" jest magiczna. Wypełniona optymizmem, ale nie pozbawiona realizmu. Wypadki, choroby, niespodziewane zdarzenia - to wszystko sprawia, że jest taka prawdziwa. Naprawdę przyjemnie się czytało o zauroczeniu Kamili, jej koszmarach z przeszłości, nowych przyjaźniach, magii spełniania marzeń i wierze, że wszystko się ułoży. Jest tylko jedna rzecz, która mnie najbardziej zirytowała i nie wybaczę tego pani Kasi do końca tej pięknej serii - zakończenie. Powiedzcie mi, jak można skończyć w takim momencie?! Co ja teraz zrobię ze swoim życiem? Tyle pytań zostało bez odpowiedzi...
Cóż, nie pozostaje mi nic innego, jak cieszyć się po przeczytaniu tej pięknej, acz nie tak doskonałej, książki i czekać na kontynuację. Natomiast Wam gorąco polecam "Ogród Kamili".
"Ogród Kamili" jest pierwszą powieścią Kasi Michalak z nowej serii - kwiatowej. Książka działa na czytelnika już od pierwszego kontaktu dłoni z okładką, bowiem litery są wypukłe i dzięki temu zmysł dotyku tworzy preludium do lektury. Późniejsze doznania skupiają się na wyobraźni i powonieniu, gdyż przy dobrze rozwiniętej sztuce fantazjowania, można wręcz poczuć zapach róż, których w książce nie brakuje. Sporo o gatunkach tych pięknych i fascynujących kwiatów znajdujemy na początku rozdziałów. Widać, że autorkę urzekł ich urok i chce swoim czytelnikom przekazać choć część tej tajemnicy.
W przeczytanych dotąd jedenastu książkach autorki poznałam różne bohaterki. Była Bogusia z pachnącym Sklepikiem, była też Ewa z domkiem gdzieś na końcu świata, były dwie Danuty - każda inna, lecz łączyło je wiele, aż wreszcie były bohaterki bardziej życiowych historii - Lilianna oraz Kinga. Wszystkie kobiety miały swoje problemy, mniej lub bardziej rozwiązywalne, jedna zaradna i mająca głowę pełną pomysłów a inna przeżywająca ogromny dramat z własnej winy. Do której z tych bohaterek jest podobna Kamila - osoba wokół której kręci się powieść Katarzyny Michalak? Powiedziałabym, że do żadnej. Dlaczego? Ponieważ moim skromnym zdaniem to chyba najbardziej naiwna, żałosna i nieszczęśliwa na własne życzenie bohaterka jaką poznałam.
Kamila Nowodworska ma dwadzieścia cztery lata, jednak po jej zachowaniu wcale nie odniosłam takiego wrażenia. Dziewczyna mieszka razem z ciocią Łucją w jednym z bloków w krakowskiej Nowej Hucie. Wciąż nie może dojść do siebie po trudnych wydarzeniach sprzed ośmiu lat. Wtedy to jej szesnastoletni świat legł w gruzach. Najpierw niespodziewanie straciła matkę, by chwilę później stracić ukochanego mężczyznę. Jakub był jej wielką miłością, sporo od niej starszy, bogaty i tajemniczy. Jednego dnia otaczał ją uczuciem, by zaraz na drugi dzień zniknąć na osiem długich lat bez słowa wyjaśnienia. Przez cały ten czas Kamila pisze do niego maile, na które nigdy nie otrzymuje odpowiedzi. Aż do czasu... Dlaczego mężczyzna tak długo milczał? Czemu nie odpisał jej chociażby "Spadaj mała"? Czemu dziewczyna nie potrafi o nim zapomnieć i zakochać się na nowo? A przede wszystkim dlaczego pisze do niego te przeklęte maile opowiadając szczegółowo o swoim życiu? Takie pytania zadaje sobie nie tylko czytelnik, lecz również ciocia Łucja. Jednak na niektóre z tych pytań kobieta zna odpowiedzi, choć musi je zatrzymać dla siebie.
Panna Nowodworska jest finansowo uzależniona od ciotki, nie pracuje i żyje jedynie marzeniami. Jej świat stanowią książki, róże i stare domy. To tym pasjom poświęca swój wolny czas. Nadchodzi jednak taka chwila w jej życiu, że postanawia odmienić swój los. Pierwszym krokiem jest znalezienie pracy, co zresztą dość szybko się dziewczynie udaje. Zauroczona przyszłym pracodawcą ma wyjechać za granicę. Jednak pociąg wiozący Kamilę w nową przyszłość, zostaje przez nią niespodziewanie opuszczony. Gdy w życiu dziewczyny pojawia się nowa oferta pracy, z pewnej warszawskiej firmy historia z pociągiem powtarza się. W rezultacie Nowodworska dociera do stolicy, dostaje świetną pracę, dobrą pensję, służbowy samochód a jej głównym zadaniem ma być nadzór nad remontem domku z różanym ogrodem. Brzmi bajecznie prawda? Otóż to tylko pozory. Na drodze Kamili autorka postawiła bowiem przystojnego Łukasza, bardzo tajemnicze sąsiadki oraz "drugie ja" jej samej. To trudniejsze do zrozumienia zresztą. Czy taka naiwna, trzymana do tej pory pod opiekuńczymi skrzydłami ciotki dziewczyna poradzi sobie z nowym wyzwaniem? Czy odkryje kto tak naprawdę kryje się za niespodziankami od losu? O tym przeczytacie już w książce.
"Ogród Kamili" jest z pozoru piękną bajką. Dlaczego z pozoru? Otóż to tylko fasada tej historii a już po zagłębieniu się w nią bańka mydlana pęka i odkrywa przed czytelnikiem przyziemne problemy. Zgodzę się tymi, którzy w niepochlebnych recenzjach piszą o naiwności Kamili i jej braku samodzielności. Zgodzę się też, że nie wiadomo dlaczego dziewczyna zupełnie nie próbuje dociec, kto i dlaczego dał jej akurat taką pracę. Przecież nie jest to codzienne zjawisko, by sprowadzać księgową z Krakowa do Warszawy by nadzorowała remont domu... Jednak to na tym właśnie polega literatura. Nie zawsze muszą być w niej zawarte rzeczy realistyczne. Przecież to właśnie fikcja literacka sprawia, że każda kolejna czytana przez nas powieść obyczajowa jest piękna, wciągająca i dająca nam zapomnienie po ciężkim dniu pracy.
Powieść Katarzyny Michalak jest kolejną książką, którą czytałam z szybkością pociągu ekspresowego. Nie mogłam zakończyć czytania na danym rozdziale, ponieważ ciekawość nie pozwalała mi nie myśleć o tym, co będzie dalej... Bohaterka wciąż wpadała w nowe tarapaty, żaden dzień z jej życia nie był spokojny i sielankowy. W pozornie ustabilizowany harmonogram nowej rzeczywistości dziewczyny wkracza też niespodziewanie - dla niej - Jakub, jednak ona dość długo nie jest tego świadoma. A kiedy jeszcze zaczynają wyjaśniać się tajemnice jej sąsiadek z ulicy Leśnych Dzwonków to książka nie zechce leżeć grzecznie na półce. Zakończenie mnie zaskoczyło i rozczarowało, ponieważ liczyłam na rozwiązanie choć głównej tajemnicy tej książki. Bo już o formie otwartej zaskoczenia wspominać chyba nie muszę... Ci ,którzy znają serie autorki wiedzą, jak lubi nas trzymać w niepewności, aż do kolejnego tomu. Dobrze, że "Zacisze Gosi" już się pisze. Jeśli chodzi o moją opinię o "Ogrodzie Kamili" to gorąco polecam.
cudna opowieść, można powiedzieć, niekończąca się opowieść... wspaniałe zwroty akcji, dynamizm, komizm... nic dodać, nic ująć... polecam i czekam na kolejne części serii kwiatowej:)
Główna postać nie jest jakimś wyimaginowanym bohaterem, jest normalną dziewczyną jaką niejedna z nas mogła być. Świat marzeń i realizm idealnie połączone w jedną całość.
A ja wysłałam około tysiąca konkursów z granicy i nigdy nie wygrałam żadnej książki. A biorąc udział w pojedynczych konkursach wygrałam nieraz książkę. Trochę to dziwne. Odechciało mi się wchodzić na tą stronę.
Pozdrawiam
Bardzo chciałabym przeczytać tę książkę gdyz uwielbiam poezję dla kobiet. Ta książka taka jest więc postanowiłam wziąc udział w konkursie w której można ją wygrac.
Okładka piękna, opis zachęcający. Szalenie bardzo chcę przeczytać tę powieść, ostatnio lubuję się w nieszczęśliwej, prawdziwej miłości...
W życiu nie pomyślałabym, że trafię na tak dynamicznie napisaną powieść. Tu ciągle się coś dzieje. Maile przychodzą w najmniej oczekiwanych momentach, jak nie maile, to listy, jak nie listy to... wypadki (powiedziałabym, że różne wypadki chodzą po ludziach ;)). Jestem pełna podziwu dla autorki, której tak skutecznie i z uporem udało się utrzymać mnie przy lekturze. Jeśli chodzi o ,,Ogród Kamili", nie da się przewidzieć poszczególnych zwrotów akcji - czytelnik ciągle jest ciekawy, co się wydarzy i jaki będzie finał. Fabuła jest bardzo misternie skonstruowana i nawet większość postaci, choć długo nie wie o swoim istnieniu, jest w jakiś sposób ze sobą połączona. Wynik: tę powieść czyta się nie tylko jak dobrą literaturę kobiecą, ale też jak fantastycznie rozpisaną historię kryminalną. Tyle że mniej tu ponurego nastroju, a więcej spełniania marzeń ?
Każdy z nas ma marzenia. Nie inaczej jest w przypadku bohaterki najnowszej powieści Kasi Michalak - Kamili. Jest to dwudziestoczteroletnia kobieta, która ma duszę romantyczki, uwielbia czytać książki, a jej największą miłością są róże. To właśnie ogród pełen tych kwiatów jest największym marzeniem dziewczyny. Zaraz za nim jest również pragnienie znalezienia prawdziwej miłości, a także własny dom i szczęśliwa rodzina. Niestety Kamila nie wierzy do końca w opatrzność losu, a nawet jeżeli pojawiają się jej przebłyski to ogarnia ją strach zmuszający do ciągłych powrotów.
Tak jest od ośmiu lat kiedy to dziewczyna jednego dnia straciła matkę oraz pierwszą wielką miłość. O ile ze śmierci matki musi się jakoś pogodzić, o tyle odejście Jakuba i jego późniejsze milczenie jest dla niej całkowicie nie zrozumiałe. Dlaczego mężczyzna, który twierdził, że nie umie bez niej żyć, nagle całkowicie zrywa kontakt i to nawet bez jednego słowa wyjaśnienia.
Ale i dla niej w końcu zaświeci słońce, a los gotuje nie małą niespodziankę. Tylko jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić?
Wiem, że powyższy opis wyszedł całkowicie chaotyczny, ale z książkami Kasi Michalak się inaczej nie da. Normalnie rwać włosy z głowy! Nie wiem czy to tylko ja tak mam? Za każdym razem, gdy zaczynam mówić lub pisać o którejś z nich, to od razu muszę się hamować aby nie zdradzić zbyt wiele. Naprawdę nie robię tego specjalnie, po prostu zapominam się z podekscytowania i chyba zbyt dużo naraz chcę przekazać. Dlatego potem wychodzi tyle poprawek. No ale nie o tym miało być.
Nim zabrałam się za recenzję Ogrodu Kamili musiałam odczekać chociaż jedną dobę, aby emocje jako tako opadły (chociaż jest to tylko umowne stwierdzenie) i żebym mogła jako tako zebrać myśli, a potem ,,ubrać" je w odpowiednie słowa. Niestety nawet teraz może się to okazać, wcale nie takim łatwym zadaniem. Dlaczego? Ponieważ za każdym razem gdy myślę o powieści mam ochotę wyć ze złości... o to, że autorka zostawiła nas w takim momencie! Nic nie zostało wyjaśnione, powiem nawet więcej, Ta Michalak jedynie podsyca ciekawość po przez spontaniczne i króciutkie wzmianki na temat głównej tajemnicy z przeszłości, ale nic więcej. No może oprócz chwil gdy okazuje się, że wcześniej poznane wzmianki nie są do końca prawdziwe. Pani Kasiu jak tak można? Jak mamy wytrzymać te kilka miesięcy do kolejnego tomu (bo mam wrażenie, że tam możemy uzyskać kilka wyjaśnień)?
Fabuła jest naprawdę świetnie przemyślana. Jak już można się domyślić z powyższego akapitu, autorka nieźle namiesza w życiu głównej bohaterki i to równocześnie za sprawą związanych z przeszłością jak i przyszłością dziewczyny. Znajdzie się tu więc miejsce na miłość wzgardzoną oraz całkiem nową (wszechobezwładniającą), nienawiść, ból zapomnienia, wybaczenie, troskę, złość i tak dalej. Oczywiście pojawiają się również elementy zupełnie bajkowe (jak je niektórzy określają), a za takie można z całą pewnością uznać cały wstęp do głównej historii oraz niespotykane zrządzenie losu jakie spada na Kamilę.
Oczywiście Kasia Michalak nie byłaby sobą gdyby w treści książki nie miała drugiego dna (czy to tylko moje skojarzenia?). Właśnie na podstawie historii Kamili, możemy się dowiedzieć (jak zresztą zawsze), że warto mieć marzenia oraz nadzieję na ich spełnienie, przecież cuda się zdarzają. Trzeba w nie tylko wierzyć. Poza tym poznajmy zupełnie dwa odmienne typy rodzicielstwa zestawione pod postaciami rodziny głównej bohaterki oraz Łukasza (którego uwielbiam!). Jedno z nich wychowywane pod kloszem zaborczej miłości ma w życiu nie lada problemy, aby codziennie uświadamiać sobie ogrom zła jakie niestety jest na świecie. Natomiast drugie, chociaż kochane, od samego początku było przygotowywane na zmagania z kłodami rzucanymi pod nogi. Za to właśnie kocham książki Tej Michalak.
Podsumowując. Ogród Kamili to naprawdę doskonała książka dla każdego, kto chce chociaż na chwilę oderwać się od swojego życia codziennego. Jednak nim rozpocznie się lekturę, trzeba pamiętać i brać pod uwagę fakt, że powieści Kasi Michalak są niczym narkotyk - uzależniające. Mimo to gorąco polecam popadnięcia w nałóg ich poznawania.
Książkę czyta się jednym tchem. Fabuła bardzo ciekawa. Postać Kamili jest barwną ale troszkę denerwująca. Za bardzo jest wycofana i zależna od cioci, z którą mieszka. Jednak można jej to wybaczyć przez to co przeszła. Kiedy jej świat ma się walić dostaje nietypową propozycję pracy. Tam spełniają się jej marzenia a wielkim różanym ogrodzie i starym przedwojennym domu. Nie wie biedna że jest wciągnięta w manipulacje przez dawnego znajomego co chce odkupić winy. Również poznaje przystojnego Łukasza prezesa firmy w której pracuje. Jednak boi się ona zaangażować żeby znowu nie mieć złamanego serca. Jak potoczą się jej losy? Zachęcam do przeczytania
Kolejne spotkanie z powieścią pani Katarzyny i znów ten sam baśniowy klimat, romantyczny nastrój oraz zagubiona, niezdecydowana i naiwna dziewczyna skrzywdzona przez życie…
Kamila Nowodworska pomimo młodego wieku jest już kobietą po przejściach. Przed ośmiu laty została tragicznie naznaczona przez los utratą matki i odejściem ukochanego Jakuba. Podźwignęła się z żałoby dzięki cioci, która od tej pory zastępowała jej matkę, ale niestety przez te wszystkie lata nie potrafiła się pogodzić z odejściem mężczyzny kochając go wciąż i nienawidząc. Jej skrajna naiwność i łatwowierność w wieku 24 lat w zestawieniu z nieufnością do świata i osobników płci męskiej chwilami zatracała swój realizm. Bo oto pewnego dnia, w dobie ogólnie panującego bezrobocia, Kamila zostaje zatrudniona z dnia na dzień w firmie jako księgowa, gdzie ma nadzorować remont starej wilii z różanym ogrodem. Wraz z angażem i wysoką pensją bohaterka dostaje do swojej dyspozycji nowe auto, zakwaterowanie i „puchate” konto wypełnione gotówką. Do tego jeszcze przystojny szef – mężczyzna bez zobowiązań i pewna intryga, która szybko wychodzi ja jaw i ściąga za sobą przeszłość…
Na początku lektury zastanawiałam się, czy autorka nie powiela przypadkiem wcześniejszych scenariuszy, ale z czasem na tyle wciągnęły mnie losy Kamili, że przestałam o tym myśleć. Niemniej spodziewałam się po tej powieści czegoś więcej. Mdłe, nic nie znaczące zakończenie i mało ambitna pod względem literackim bohaterka wprowadza niedosyt. Jeśli natomiast potraktujemy „Ogród Kamili” jako wstęp do całej kwiatowej serii to zaczynamy się zastanawiać, co też wydarzy się dalej, skoro potrzebne było aż tak obszerne wprowadzenie.
Na osłodę dla mnie pozostaje ciągle ten sam niezmienny ciepły styl, barwny język oraz umiejętność wciągnięcia czytelnika w rozgrywane wydarzenia. Do tego różany ogród i krótkie opisy niektórych odmian tych cudownych kwiatów nastrajają bardzo pozytywnie i przywodzą na myśl inne powieści o podobnym „różanym” klimacie.
Na pewno sięgnę po następną powieść autorki pozostając jej wierną czytelniczką i jednocześnie mając nadzieję, że kolejne spotkanie z rzeczywistością wykreowaną przez pani Katarzynę dostarczy mi więcej ciekawych wrażeń. Tym bardziej, że druga część serii kwiatowej pt. „Zacisze Gosi” powinna się pojawić w księgarniach już niebawem. ?
Inne książki autora
Nie oddam dzieci!
0
Michał Sokołowski, młody i utalentowany chirurg oddany swojej pracy, nie zauważa momentu, w którym staje się ona ważniejsza niż rodzina. Dopiero...
Piastunka róż
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
SĄ TAKIE WSPOMNIENIA, KTÓRE KRADNĄ ŻYCIE. JĄ URATOWAŁA RÓŻA. Flora przestała wychodzić z pokoju, zdana na łaskę - czy raczej niełaskę - swojej siostry...
