Kresowe korzenie (#1). Niwa. Zbójcy, złoto, zemsta
Kasia Bulicz-Kasprzak

Mamy XVIII wiek, po burzliwej wojnie nastał upragniony spokój. Polska rządzą Sasi, ale tylko Ci zamożniejsi żyją dosadnie i na dość wysokim poziomie. Szlachta się bawi a chłopi muszą robić. Ledwo im siły starcza na uprawianie pańszczyzny a co dopiero zadbać o swoje własne uprawy. Nędza, ubóstwo ale też poniżanie czy biczowanie to codzienne losy niższej klasy społecznej.

~

Młodzi się buntują i uciekają do lasu w jaskiniach mają schronienie, natomiast kupiecki szlak dostarcza im resztę niezbędna do życia. Konstanty Złotnicki chce walczyć z łotrami i wychodzi im na przeciw. Teresa żona mężczyzny próbuje odnaleźć swoją miłość i szczęście bo mąż nie spełnia jej oczekiwań. Czy Teresa w końcu będzie naprawdę szczęśliwa? 

~

Poznajemy też historię Augustyny, która za wszelką cenę chce odmienić swój los. Kobieta wychodzi za mąż z rozsądku. Młoda Augustyne prowadzi oczywiście Teresa. Obie kobiety wmawiają sobie że lepiej żyć spokojnie i nudnie, niżeli poddać się prawdziwej miłości. W ich życiu dużo namiesza służąca Chabrosia... Czy kobiety w końcu odnajdą szczęście? Czy Chabrosia też będzie szczerze zakochana? 

~

"Niwa" to naprawdę bardzo przyjemna i łatwa w odbiorze książka. Jest to zdecydowanie powieść obyczajowa ale ta dynamika akcji nie pozwala na nudę. Autorka tak fajnie przedstawiła tamte czasy, że poczułam się jakbym uczestniczyła we wszystkich wydarzeniach. Nie mniej uważam, że życie w tamtych czasach łatwo nie było, a już w szczególności kobiety miały ciężkie życie. 

~

Małżeństwo to często był wybór rodziców. Kobieta musiała wyjść za mąż z rozsądku a nie z miłości to jest smutne ale niestety takie były czasy. Do tego jeszcze zbójnicy, którzy kradli aby po prostu mięć i chować w przysłowiową skarpetę. 

~

Polecam Wam po nią sięgnąć aby poznać losy ludzi w tamtych czasach. Przekonajcie się sami, że czasem jedna niewinna decyzja może pociągnąć za sobą wiele konsekwencji. Jedyny minus to taki, że teraz muszę czekać na kolejnyj ej tom.

Dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz ❤️ 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy mam tu może kogoś kto ma kresowe korzenie? "Niwa" to najnowsza książka Kasi Bulicz - Kasprzak, która jest początkiem serii Kresowe korzenie. Akcja powieści toczy się w XVIII wieku na kresach dawnej Rzeczypospolitej. Głównymi bohaterami są pańszczyźniani chłopi oraz szlachta. Chłopi i ich rodziny żyją w skrajnej biedzie, poniżani i zmuszani do pracy ponad siły. Większość z nich godzi się ze swoim losem ale są też wyjątki. Aleksy staje na czele bandy zbójów, którzy zabierają bogatym a dają biednym. Próbując tym samym na własną rękę wymierzyć sprawiedliwość. Niestety w pewnym momencie chęć sprawiedliwości przeradza się w brutalność i okrucieństwo. Czy na pewno w ten sposób chciał wymierzyć sprawiedliwość? Autorka tak poprowadziła historię, że momentami miałam wrażenia jakbym była w środku wydarzeń. Bohaterowie są charakterni, charakterystyczni a przez to tak wiarygodni. Bardzo często pogrubieni, nieszczęśliwi i mimo posiadającego majątku pragnący po prostu miłości i szczęścia. Intryga goni intrygę a emocje momentami sięgają zenitu. Nie da się tak po prostu odłożyć tej książki i zapomnieć o tym co się przeczytało. Polecam i czekam na kolejne tomy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta książka była tak klimatyczna, napisana pięknym językiem, że ciężko mi było się od niej oderwać. XVIII Kresy przedstawiały się nie najlepiej. Ludzie niby tacy sami, ale zupełnie inni. Dzieliło ich bardzo dużo, bo zamożność, urodzenie, status. Jedni byli majętni, nigdy nie chodzili głodni, otaczali się wystawnymi balami i kolacjami. Ci drudzy zaś klepali biedę. Głód, choroba nikogo nie interesowała. Byli oni poniżanymi sługami, nadającymi się tylko do roboty lub do niczego. A żeby byli jeszcze bardziej oddani swym panom, to dla rozrywki byli codzienni bici i chłostani. Oberwać mogli za przewinienia, albo też za nic.

 

Chłopi nie mogli się przeciwstawić swym Panom. Jednak był ktoś, kto nie bał się przeciwstawić niesprawiedliwości oraz okrutnemu traktowaniu. Byli to Zbóje, niczym z serialu Janosik, którzy powiedzieli dość i podjęli walkę z ,,wrogiem”.

 

Książka pokazuje smutny obraz XVIII- wiecznego uniżonego społeczeństwa, który był zdany tylko na siebie. To również historia  o miłości, lub braku jej. Każda z bohaterek tkwiła w takim związku, w którym brakowało ciepła, bliskości i zrozumienia.

  ,,Niwa” mnie całkowicie porwała. Nie mogę się już doczekać na kolejne tomy z tej serii. Jestem pewna, że wam również książka się spodoba.

Bardzo polecam.

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Współpraca barterowa z Wydawnictwem Prószyński i S-ka "Każdy człowiek, nawet ten ze szczerozłotym sercem może pobłądzić. To nie trakt bity, co wiedzie z jednego miasta do drugiego. Życie jest krętą ścieżką w ciemnym, górskim lesie - z miejsca, w którym stoisz, nie dojrzysz, co przed tobą." Lubicie książki, które zabierają nas w przeszłość? Kiedyś tereny Rzeczpospolitej rozciągały się na znacznie większym terenie niż obecnie, a Kresy były częścią naszego kraju. Niwa Kasi Bulicz - Kasprzak pozwala nam wrócić do przeszłości i poznać zapomniane historie. Kresy, XVIII wiek. Po wielu latach krwawych wojen, które prowadziła Rzeczpospolita nadszedł czas spokoju za panowania króla Augusta II Mocnego oraz jego syna Augusta III. Jednak nie dla wszystkich ten czas był dobry. Zamożnej szlachcie żyło się dostatnio, jednak chłopi byli bezlitośnie przez nich wyzyskiwani i poniżani. "Czas jesienny najtrudniejszy był dla chłopów. Chciałoby się swoje zbierać, a trzeba iść, na pańskim odrabiać. Ile to razy chłop musiał patrzeć, jak to, co miało zimą wyżywić jego dzieci, marnieje na polu. A pójdziesz na swoje robić, to obiją albo w katusze zamkną." Przekonanie, że chłopów trzeba trzymać krótko panowała nie tylko wśród szlachty, ale również wśród duchowieństwa. "Co by nie robić, jakby nie mówić, czym nie straszyć, zawsze ich ciągnie ku złemu, grzechowi, kłamstwu i gusłom. A przecież i on, i jaśnie pan robią wszystko, by tę chłopska naturę ujarzmić. Lud prosty na być głupi i swej głupoty świadomy. Ma też widzieć mądrość swoich panów i zawierzyć im swój los." "Krzywokolski roześmiał się jak z najlepszego dowcipu. - Nie za nic panienko, nie za nic. Musi chodzić głodny i bez przerwy być bity, wtedy zna pana. Póki biciem nie złamiesz, będzie o swoje walczył. A syty w rękę dziabnie i w las ucieknie." Nie ma się więc co dziwić, że wielu młodych mężczyzn uciekało do lasu przed biedą i niesprawiedliwością. Górskie jaskinie stały się ich schronieniem. Łupów zaś szukali na szlakach kupieckich wiodących przez Karpaty. Przywódcą zbójców został Aleksy, który chciał za wszelką cenę walczyć z pańską niesprawiedliwością oraz wspomóc biedny lud zdobytym złotem. Brzmi znajomo? Od razu na myśl przychodzi nam historia Janosika. Co się jednak stanie, gdy pragnienie zemsty przysłoni pierwotny cel? Niwa to nie tylko historia prostego ludu, to opowieść o wszystkich warstwach społecznych. Autorka świetnie ukazała ich problemy, wady, niespełnione marzenia. Poznajemy Teresę, żonę Konstantego Złotnickiego, która nie jest szczęśliwa w małżeństwie. Zarówno ona, jak i młoda Augustyna pragną zaznać w życiu prawdziwej miłości. Tego samego pragnie również Chabrosia, młoda służąca we dworze. Niestety kobiety w tamtych czasach nie miały prawa wyboru. Małżeństwa zawierano głównie dla korzyści, a te najczęściej nie szły w parze z uczuciami. Kobietom, zarówno szlachciankom, jak i prostym chłopkom los był narzucony od małego. "Jeśli jakiś bogaty gospodarz upatrzyłby sobie Chabrosię, to matka siłą zaciągnęłaby córkę przed ołtarz. Pieniądz tak samo przemawiał do ludzi, czy byli szlachtą czy chłopami. Jeśli nikt bogaty nie zapyta, to wydadzą ją za pierwszego lepszego, bo to grzech, by kobieta była sama na świecie i dzieci nie rodziła." Gdy czytam o tym, w jaki sposób traktowano kobiety, to cieszę się, że żyję w czasach, gdy mamy wolność wyboru i możemy o sobie decydować. Jeśli jednak macie ochotę zanurzyć się w przeszłość i poznać życie mieszkańców Kresów w XVIII wieku polecam wam tą historię. Tym bardziej, że niewątpliwym jej atutem są cudowne i barwne opisy przyrody Podola i Czarnohory. Bohaterowie są świetnie wykreowani, prawdziwi. Ich charaktery nie są wybielone. Poznajemy zarówno ich wady, jak i zalety. Autorka świetnie przedstawiła nam emocje bohaterów, dzięki czemu czytając tą powieść przeżywamy wszystko jeszcze mocniej. Wielokrotnie nie zgadzałam się z postępowaniem szlachty (Krzywokolskiego, Złotnickiego, Tamanowskiego), dlatego też doskonale rozumiem potrzebę chłopów, by poprawić swój los. Niwa to historia, koło której nie da się przejść obojętnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kresy, lata 1736-1744. Czasy gdy Rzeczypospolita odpoczywa od wojen. Szlachta czuje się bezkarnie, znęcając nad chłopami odrabiającymi pańszczyznę. To oni są panami życia i śmierci. Nic dziwnego, że ci zaczynają się buntować i zostają górskimi zbójcami. 

 

Autorka pięknie opowiada, czułam się jakby siedziała obok mnie, a ja jako słuchacz nie mogłam się oderwać. Razem z moją ulubioną postacią, samotnikiem z wyboru, żyjącym w zgodzie z naturalnymi prawami, dziwiącym się ludzkim zachowaniom, Lupem, odczuwałam radość z piękna przyrody, złość na ludzką głupotę i zdziwienie jak bardzo sprytnie pod przykrywką dobrych uczynków, panoszy się zło. 

Kobiety w tamtych czasach lekko nie miały, małżeństwa bez miłości, praca i zniewolenie, wykorzystywanie przez paniczów i panów oraz ciągły nacisk na rodzicielstwo, tylko wiadomo, dotyczyło to już tych zamężnych. 

Motyw zbójców podobny do historii Janosika... Ciągła mania samego posiadania, gromadzenie, bo cóż im ze złota skoro wedle prawa nie mogą go spożytkować na nic innego niż jedzenie i picie w karczmie. Ogromna samotność, niezrozumienie, a w końcu opamiętanie, tylko czy nie za późno? 

 

Bardzo dobrze oddany duch ówczesnych czasów i nie lada kąsek dla amatorów powieści historycznych. 

Teraz, w obecnym świecie nie do wyobrażenia jest fakt,że tak wielkie połacie ziem należały do Polski i to przez kilka setek lat...

Ja oczywiście czekam na ciąg dalszy bo odnalazłam się w tym świecie i czułam się w nim bardzo komfortowo. Pani Kasia pokazuje nam każdą ze stron, bez oceniania, co także przypadło mi do gustu. Każdy z bohaterów ma inne doświadczenia, inaczej myśli, ma inne możliwości...czy to właśnie nie tak jak w życiu?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo cenię twórczość Kasi Bulicz-Kasprzak. Po każdą jej książkę sięgam zawsze z przyjemnością i pewnością, że otrzymam lekturę dopracowaną w każdym możliwym aspekcie. Tym razem chciałabym podzielić się z wami moimi wrażeniami po przeczytaniu najnowszej powieści autorki pod tytułem ,,Niwa". Jest to pierwszy tom cyklu ,,Kresowe korzenie", zainspirowany barwną historią Kresów południowo-wschodnich. ,,Niwa", jest jednocześnie prequelem ,,Sagi wiejskiej", do przeczytania której szczerze zachęcam jeśli ktoś jeszcze nie czytał. Autorka kolejny raz spisała się znakomicie. Moim zdaniem jej najnowsza powieść, znajduje się poza wszelką literacką skalą. Dlatego też już na początku chylę czoło nad ogromem pracy Kasi Bulicz-Kasprzak i jej końcowym efektem. Inaugurująca cykl ,,Niwa" ma wyjątkowy klimat, specyficzną atmosferę, porusza czytelnika i angażuje w losy bohaterów. Akcja powieści toczy się w XVIII wieku na kresach dawnej Rzeczypospolitej. Głównymi bohaterami książki są pańszczyźniani chłopi i szlachta. Wątkiem przewodnim zaś konflikt między nimi. Chłopi i ich rodziny, żyją w nędzy, poniżani, przymuszani do pracy ponad ich siły, srogo karani za wszelkie przewinienia. Większość z nich godzi się z takim losem. Są jednak wyjątki. Do takich należy Aleksy. Jedna z bardziej wielowymiarowych i barwnych postaci tej powieści. Po stracie ukochanych osób staje on na czele zbójnickiej kompanii i niczym Janosik czy Robin Hood napada na bogatych, aby obdarowywać biednych. Gromadzi wszelakie dobra, jednak trud jego próżny gdyż chłopi nie stają się bogatsi a panowie nie biednieją. Banda rozbójników szerzy postrach próbując na własną rękę wymierzać sprawiedliwość. Pozostawiają po sobie pogorzeliska i śmierć. Aleksy zatraca granicę między sprawiedliwością a okrucieństwem. Nieuchronnie dąży do spotkania z własnym losem. W powieści nie brak innych charakternych i nieco kontrowersyjnych postaci. Ludzie wszędzie są tylko ludźmi i autorka wie to doskonale. Postaci przez nią wykreowane spragnione są prawdziwej miłości, uniesień, zrozumienia. Nie obce są im uczucia zagubienia, zazdrości, nienawiści oraz wymyślne intrygi mające na celu poprawę bytu. Pałają też chęcią zemsty. Każda z nich wypełnia swoje obowiązki i z góry narzucone role bez względu na wszystko. Powiewem spokoju i niejako odmienności jest Lupa. Człowiek lasu, człowiek gór. Prawdziwie wolny duch. Uczciwy, prawy, dobry. Żyje w lesie, pośród przyrody w samotności i dobrze mu z tym. Jego ustabilizowanym światem wstrząśnie spotkanie z Aleksym. Połączy ich wyjątkowa relacja. Czy przetrwa? Czy Lupa swoją życiową filozofią będzie potrafił wpłynąć na Aleksego? Przepiękne to było zaczytanie. Autorka zaczarowała mnie słowem, pięknym portretem kresów dzikich, malowniczych, awanturniczych, barwnych, zawłaszczających w magiczny sposób całą uwagę czytelnika. Porwała mnie klimatem swojej powieści, urzekającymi opisami przyrody, codzienności, wnikliwą, głęboką kreacją bohaterów i opowieścią nabierającą niemalże cech legendy. Uwielbiam książki, które wciągają mnie od samego początku do tego stopnia, że zaczynam żyć życiem ich i ich bohaterów. Tak było i tym razem. ,,Niwa" to historia tocząca się niespiesznie, w swoim własnym rytmie, z całą galerią wyrazistych, wywołujących sprzeczne emocje postaci i skomplikowanych międzyludzkich relacji. W tej powieści nawet pozornie nieistotny szczegół czy wypowiedź mają znaczenie. Każde zdarzenie, postać pojawiają się w punkt i wzbogacają główny wątek. Myślę, że najlepszą rekomendacją do sięgnięcia po tę książkę pozostaje również fakt, że inspirowana ona jest historią prawdziwą. Bardzo polecam ,,Niwę" wszystkim tym, którzy poszukują pięknej i rzetelnie napisanej powieści. To książka fascynująca, pełna niepowtarzalnego kolorytu i zdecydowanie jedna z najlepszych jakie miałam przyjemność przeczytać w tym roku. Bierzcie i czytajcie! #wspolpraca #barter #kasiabuliczkasprzak #proszynskiiska #proszynskiemocje #niwa #kresowekorzenie #powiescpolska #polskapisarka #czytambolubie #czytamipolecam #czytamirecenzuje #wspieramkulture #polecamboczytamcodziennie

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka zabiera nas do świata już dawno zapomnianego przez nas. Do świata, w którym status społeczny maił duże znaczenie. Do świata przymusowej pracy na polu, głodnych dzieci, pustych garów, beznadziei, smutku i strachu.

 

Tłem tej historii jest przyroda. Jestem pod wielkim wrażeniem sposobu jaki autorka to zrobiła. Zazwyczaj tak obszerne opisy przyrody czy życia na wsi nudzą mnie. Ale tutaj Pani Kasia zaczarowała mnie słowem. Sprawiła, że dosłownie znalazłam się w XVIII wieku i byłam świadkiem opisanych wydarzeń.

 

Poznajemy Lupa, który chciał być wolny i wybrał życie w lesie. Był samotnikiem. Od ludzi stronił i żył teraźniejszością. Aleksy to druga ciekawa postać, która z kolei lubiła chodzić po górach. Teresa to żona Konstantego, która chociaż wiedzie spokojne życie, to nie jest jednak szczęśliwa. Ma problem zajść w ciążę i jest tematem płotkiem całej okolicy. Augustyna to bratanica Teresy, która nie jest za dobrze wychowana. Pragnie jednak poznać prawdziwą miłość. Jest też młodziutka Chrabusia, która jest służącą na dworze. Wydawałoby się, że rozsądnie podchodzi do życia. Ale potrafiła tutaj trochę namieszać.

 

Książka zdecydowanie należy do tych dla, których warto zarwać nockę. I chociaż ma 460 stron to nawet nie wiem kiedy znalazłam się na ostatniej stronie.

 

Autorka pięknie wykreowała bohaterów, którzy są bardzo różni i każdy wnosi do tej historii coś. Z dużym zainteresowaniem śledziłam ich losy. I już nie mogę doczekać się kontumacji.

 

Jeśli lubicie książki, które opisują czasu, które dawno minęły to bardzo polecam serię ,,Kresowe korzenie". ,,Niwa" to pierwszy jej tom.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

       Powieść o tęsknocie tak wielkiej, że nie do pokonania - za miłością, za wolnością, za bogactwem, za bliskością - wbrew zdrowemu rozsądkowi, zasadom, wszelkim prawom...

Kasia Bulicz-Kasprzak przepięknie, barwnie, z zaangażowaniem maluje słowem obraz XVIII-wiecznej Rzeczpospolitej - pachnący igliwiem lasu i nagrzaną słońcem ziemią. Niestety, zwraca uwagę również na to, że tamte czasy to ogromny dysonans miedzy wygodnym życiem szlachty a wypełnioną znojem ponad siły egzystencją chłopów. Bezwzględni panowie traktowali swoich podwładnych na równi ze sprzętem, za nic mając ich odczucia czy potrzeby, przewrotnie nazywając karanie, poniżanie, niesprawiedliwość czy głodzenie metodami wychowawczymi. I chociaż wydawałoby się, że właściciele pięknego dworu - państwo Złotniccy - nie mają większych powodów do niezadowolenia, to jak wszystkich ludzi, niezależnie od statusu społecznego, dręczą ich zupełnie przyziemne sprawy - niespełnione marzenia, pragnienie namiętności, niepokój o bezpieczeństwo bliskich...

Cieszę się, że dawne czasy minęły... Przerażający był nie tylko niesprawiedliwy los chłopów, ale i kobiet - bezwolnych na małżeńskim jarmarku, znaczących tyle, co ich posag lub uroda. Zresztą, jaki majątek i jakie pieniądze? Te przecież zawsze wędrowały w męskie ręce, a  kobiety i tak nie miały do nich dostępu.

Fascynującym wątkiem jest historia zbójcy, droga, która zaprowadziła prostego chłopa do takiego stylu życia. Aleksego spotkało wiele nieszczęść, a trawiące go od środka złość i gorycz potrafią ukoić jedynie góry. Tylko zmęczenie wspinaczką, pobyt na wierchach przynoszą chwilowy spokój i ulgę. Jego celem jest wyrównanie rachunków, chce zabrać bogatym, by pomóc biedniejszym i ciemiężonym, ale czy można uznać za sprawiedliwe działanie siłą, mordowanie, przemoc? Jest niezwykle wrażliwy, czuje wewnętrzne rozterki, ale nie zna już innej drogi... Cierpienie, wyrzuty sumienia, lojalność długo są jego siłą napędową, ta jednak powoli wyczerpuje się, a powodem delikatnej zmiany nastawienia staje się wyjątkowa przyjaźń z Lupem.

A to jest dopiero intrygująca postać! Lup wybrał życie w lesie - z dala od beznadziei chłopskiego losu i nieprzewidywalnych humorów pana. Las tak długo jest jego domem, że sam stał się cząstką przyrody. Wrodzona wrażliwość nie pozwala mu przejść obojętnie ani obok skrzywdzonej istoty ani obok piękna natury. Jego ogromne serce, mądrość, przenikliwość, sposób postrzegania świata są wręcz wzruszające. Zwierzęcy instynkt toczy w nim bój z ludzką naturą, bo jednak i on tęskni do drugiego człowieka, a przywiązanie do Aleksego bliskie jest szczerej, braterskiej miłości...

Ta powieść to nie tylko piękny kawałek historii, pamięć o NASZYCH KRESACH, prawda o ludzkiej naturze - niezmiennej od wieków, to również cudne obrazy przyrody, w których trawa mieni się jadeitowym odcieniem, a kotliny porastają szarotki, cebulice, miłki i zniebieściałe szafrany...

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)