Dostatek
Michael Crummey

Inspirację Marquezem widać już od pierwszego zdania powieści, przywołującego w swej konstrukcji Aureliano Buendię stojącego przed plutonem egzekucyjnym. Pierwsze zdanie, które prowadzi do niezwykłej sceny, gdy - niczym Jonasz z mitologii biblijnej - z brzucha wieloryba zostaje wyciągnięty żywy mężczyzna, albinos, człowiek który nie mówi i wydziela nieprzyjemną woń ryby. I tak oto wchodzimy w opowieść o rodzinie Devinów, dziwnej rodzinie, niemal buendiowskiej, zmagającej się z codziennością Nowej Funlandii oraz z własnymi pragnieniami - równie silną, jak u Marqueza potrzebą miłości, konieczności poddania się fatum i prawu społeczności. Przybycie dziwnego człowieka porusza społeczność dwóch zwaśnionych ze sobą wiosek, co jest tym dziwniejsze, że mężczyzny, nazwanego Judą, właściwie nie ma - pozostaje gdzieś w tle, zapomniany, ukryty przed wzrokiem innych, a jednak- wpływający na losy wielu pokoleń Devinów i ludzi z ich otoczenia. Zabobon miesza się tu z pierwotną niemal w swej sile pobożnością i religijnością, a surowy, nieprzyjazny klimat wyspy jakby wymuszał na swoich mieszkańcach przeżywanie wszelkich uczuć ze zdwojona namiętnością - czy to miłość, czy nienawiść. To wszystko sprawiło, że książkę czytałam jednym tchem, zanurzyłam się w w ten na poły baśniowy, na poły realny świat i nie miałam ochoty z niego wychodzić, mimo jego szorstkości i chropowatości.
Wspaniałe czytelnicze doznanie, które zostanie w pamięci na długo. Świetna, świetna proza.

Także - jeśli zastanawiacie się akurat, jakie ksiązki będziecie czytać w przyszłym roku, lubicie realizm magiczny, baśniowość lub nieoczywistą, wymagająca prozę - to "Dostatek" będzie świetnym wyborem

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno jest mi właściwie opisywać "Dostatek". Kto czytał i lubi "Sto lat samotności", ten wie, o czym mówię. Wyjątkowość obu powieści opiera się na ciągłości, kolejach losu potomków rodziny, ich historii, tradycji i wierzeń. Wspaniale podążać za kolejnymi bohaterami tej pokręconej historii i śledzi ich dalsze losy. http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/2013/10/dostatek-michael-crummey.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałem książkę kilka dni temu i od tej pory patrzę na świat z zupełnie innej perspektywy. Każdy czytelnik na swój sposób odbiera historie przekazywane nam przez autorów, niektóre zapadają na długo w pamięci, o innych szybko się zapomina. Dla mnie "Dostatek" jest książka wyjątkową. Nie będę tutaj opisywał fabuły, gdyż o niej można przeczytać na wielu blogach, ale raczej skupię się na tym, co cenię w dobrych książkach, na akcentach psychologicznych. Zdaję sobie sprawę z faktu, iż co bym nie napisał nie odda stanu ducha, jaki towarzyszył mi w czasie czytania tej lektury. Od pierwszych stron wszedłem w interakcje z postaciami, oraz z przyrodą, jakże surową i piękną. Autor zabawił się ze mną, wystawiając moją cierpliwość na ciężką próbę. Z natury jestem człowiekiem tolerancyjnym, ale jednak w tej historii moja tolerancja była na granicy wytrzymałości. Po prostu nie pochwalam pewnych patologicznych zachowań, nie akceptuję postępowania postaci, które często odbierałem jak kukły grające w teatrze bez widzów. Crummey obnaża ludzkie charaktery, obdzierając je z poczucia przyzwoitości, nadając im często karykaturalne formy. Doskonały dobór postaci, które wprowadzają czytelnika w pewnego rodzaju dysonans poznawczy. Wszedłem w pewną grę, tylko nie wiedziałem do końca czy jestem łowcą, czy ofiarą. Trudno mi było jednoznacznie wybrać postacie, z którymi mogę się identyfikować. "Dostatek" nie należy do literatury łatwej w odbiorze, ale w tym przypadku to jest zaleta. Autor zabiera nas w podroż ludzkich ułomności, hipnotyzując przekazem. Nie będę dokonywał porównań do uznanych pisarzy, gdyż zostawiam to czytelnikowi. Poznałem historie dwóch osad, ale to tylko ogólny zarys tego, czego pisarz nam nie szczędzi. Dostajemy dobrze napisaną powieść traktującą o człowieku i jego ciemnej stronie. Książka wywołała we mnie wiele sprzecznych uczuć, miotała mną niczym sztorm na morzu. Doskonale oddane zachowania psychologiczne dopełniają całości. Wydaje mi się, że każdy z nas znajdzie coś z siebie w Królówce, Wdowie, czy też duchownym, który zachowuje się delikatnie pisząc niekonwencjonalnie. Czy są granice akceptacji zła? Zupełnie inny świat od tego,w którym żyjemy. Ale czy oby na pewno? Warto się samemu przekonać i udać w tę jakże egzystencjalną podróż ludzkich popartych zabobonami i nieustającymi konfliktami . Czy każdy grzech można wybaczyć i wytłumaczyć? Po lekturze nadal rodzą się we mnie nowe pytania. "Dostatek" jest książką skierowaną głownie dla czytelników, którzy szukają w literaturze czegoś nowego, czegoś, co ich zaabsorbuje i pozwoli na nowe, literackie doznania. Niekonwencjonalna historia, zaskakujące ujęcia tematu i mnożące się konflikty są dużą zaletą. Ja postaram się za jakiś czas wrócić do powieści, gdyż mam wrażenie, że odkryję coś nowego. A takowych książek odkrytych przeze mnie jest niewiele. Jeżeli szukasz książki, przy której będziesz obgryzał paznokcie, aby za chwilę śmiać się do rozpuku to sięgnij po Crummeya. Nie wiem w czym tkwi jej sekret, ale z pewnością będę dążył do odkrycia tej tajemnicy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)