Cesarzowa nocy. Historia Katarzyny Wielkiej
Ewa Stachniak

Sięgając po książkę Cesarzowa nocy : Historia Katarzyny Wielkiej nie miałam zbyt wielkich oczekiwań, bowiem już raz zetknęłam się z powieścią histeryczną dotyczącą tej cesarzowej i otrzymałam nauczkę aby nigdy nie szufladkować bohatera. Ewa Stachniak w swojej książce przedstawiła historię Katarzyny Wielkiej w ostatnich godzinach jej życia. Autorka otworzyła przed nami swoją wizję ostatnich chwil Cesarzowej w której poprowadziła bohaterkę przez całe jej życie, wyciągała wnioski z przeżytych chwil. Cesarzowa Nocy, to książka, którą warto przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cesarzowa nocy" to seria wspomnień pogrążonej w bólu Katarzyny Wielkiej. Niestety już pierwsze strony wprowadziły mnie w zamęt, w większości znudziły. Chaotyczne przebłyski wspomnień, rwana narracja, nie pozwalają na zapoznanie się z losami tej władczyni, dostarczają bardzo fragmentarycznych informacji historycznych. Wprawdzie emocji Katarzyny możemy się łatwo domyślić: Rosja z początku była dla niej obcym światem, zaczęła pytać i zawiązywać przyjaźnie, bo na carskim dworze nikt nie przetrwa sam. Mierzwiło ją zachowanie jej matki, lecz w moim odczuciu, w dorosłym życiu upodobniła się do niej- związywała się z licznymi kochankami, których ,,kochała", a którzy ją wykorzystywali. Rozdzielona z synem Pawłem, nigdy nie zbliżyła się do niego. Miała stronników, powierników, ale czy przyjaciół? Tron był dla niej samotnym miejscem... ,,Niektórych lekcji nie udało się Katarzynie pojąć. Dlaczego? Bo pielęgnowała złudzenia. Pochlebiała sobie. Nie przyjmowała do wiadomości tego, co miała przed oczami. Zakładała, że w imperium miłości pewne rzeczy są święte." Nie będę polecać tej lektury, moim zdaniem pisarka przedstawiła tylko i wyłącznie intymny portret umierającej Katarzyny, lecz bardzo niezrozumiały, monumentalny, w sumie za wiele z niego nie wynika. Nie wyrobiłam sobie opinii ani o samej carycy, ani o jej rządach- za mało informacji historycznych (czy nawet fikcyjnych) zostało podanych, by było to możliwe. Miałam nadzieję na ciekawą lekturę, lecz spotkało mnie rozczarowanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa, ale mimo tego, że lubię tego typu książki, ta nie powala na kolana. Caryca Katarzyna jawi się jako nieszczęśliwa i nierozumiana przez nikogo postać, choć fakty historyczne przedstawiają ją na wskroś negatywnie. Poza tym traktuje ludzi przedmiotowo, a mężczyzn tylko do zaspokojenia własnych żądz. Miłość? Nie wiem czy ona zna i rozumie to pojęcie. Raczej gdy umiera Grisza, którego kochała, prześwituje tu poczucie jej straty, że już nie będzie jej zaspokajał. Chwilami strasznie męcząca powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzeba mieć sporo odwagi, aby w Polsce napisać książkę o ludzkiej stronie Katarzyny Wielkiej. Z lekcji historii pamiętam, że podczas rozbiorów, odebrała Polsce wolność, przyczyniając się przy tym do upadku Rzeczpospolitej. Autorka bardzo dobrze nakreśliła portret psychologiczny Katarzyny Wielkiej, zarówno jako surowej władczyni, jak i kobiety (matki, żony, kochanki, babki), która miała swoje potrzeby. Kobiety poszukującej miłości, bliskości i namiętności. Kobiety, której trudno dopasować się do życia na dworze pełnego pomówień i spisków. Autorce udało się też przekonująco oddać rosyjskie realia XVIII wieku. Mnie ta historia uwiodła.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Katarzyna II Wielka księżniczka Zofia Fryderyka Augusta Anhalt - Zerbst, żona wielkiego księcia Piotra Fiodorowicza, późniejszego cesarza rosyjskiego Piotra III, która po dokonaniu zamachu stanu stała się cesarzową Rosji. Wybitny polityk sprawujący rządy twardą ręką. Kobieta dla której istniały dwie namiętności - władza i seks. Sięgając po książkę Ewy Stachnik ,,Cesarzowa nocy" miałam nadzieję na poznanie prywatnego oblicza jednej z najpotężniejszych władczyń w dziejach.

 

Ewa Stachnik jest absolwentką anglistyki Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu McGill w Montrealu. Od 1981 roku mieszka w Kanadzie. Karierę pisarską rozpoczęła od opowiadań publikowanych w kanadyjskich magazynach literackich. Wydała cztery powieści: ,,Konieczne kłamstwa", ,,Ogród Afrodyty", ,,Dysonans" oraz ,,Katarzyna Wielka. Gra o władzę".

 

Akcja powieści ,,Cesarzowej nocy" rozpoczyna się w listopadzie 1796, kiedy sparaliżowana po wylewie i umierająca Katarzyna powraca wspomnieniami do przeszłości od momentu, w którym przybyła na cesarski dwór by poślubić przyszłego cara Piotra III i jej dotychczasowe życie uległo diametralnej zmianie. Szybko nauczyła się czerpać informacje z otoczenia, ukrywać uczucia i stała się wytrawnym graczem, a śmiałe i przemyślane posunięcia pozwoliły jej zasiąść na cesarskim tronie. Dostawała wszystko, czego zapragnęła, ale czy rzeczywiście po to, co najważniejsze udało się jej sięgnąć?

 

Autorka stworzyła portret wyrachowanej i bezwzględniej władczyni, ale też kobiety, która nie tylko podejmuje decyzje i manipuluje innymi, lecz również zmaga się z wrogami i schorowanym ciałem. Dokonuje trudnych wyborów między pragnieniami a powinnościami, marzy, ulega namiętnościom i przeżywa niepowodzenia uczuciowe. I choć miłością jej życia był Grugorij Potiomkin i jego dopuściła najbliżej siebie, to ten związek nie przesadzał jej w zapraszaniu do alkowy młodych, przystojnych i inteligentnych mężczyzn, a wśród nich Stanisława Poniatowskiego, którego z czasem osadziła na tronie Polski. Dziś określilibyśmy ją mianem rozwiązłej, ale nie zapominajmy, że XVIII wieku nie było pruderii i kobiety nie musiały tłumić swojej seksualności. A Katarzyna pełniąc rolę cesarzowej pozostawała kobietą z krwi i kości.

 

Autorka posługuje się lekkim i przyjemnym w odbiorze stylem, Nie naszpikowała fabuły zbędnymi detalami i oddała klimat tamtych czasów. Jestem pod wrażeniem połączenia faktów historycznych z fikcją literacką. Pisarka niewątpliwie ma dużą wiedzę i wie jak zrobić użytek z dostępnych źródeł by dodać postaci i przedstawionej opowieści wiarygodności i autentyczności. Do tego sprytnie podsyca ciekawość czytelnika nie pozwalając mu na oderwanie się od lektury.

 

,,Cesarzowa nocy" to pełna różnorodnych odczuć powieść o kobiecie nieprzeciętnej i wielkiej, która zapisała się na kartach historii. Wycieczka do XVIII - wiecznej Rosji na jeden z bardziej znaczących dworów, gdzie manipulacje, walka o pozycje i wpływy, pomówienia oraz spiski to chleb powszedni. Dla mnie ,,spotkanie" z Katarzyną było fascynującym i intrygującym doświadczeniem, które pozwoliło mi spojrzeć na jej postać z szerszej perspektywy i zrozumieć podejmowane przez nią decyzje oraz problemy z jakim musiała się borykać.

 

,,Cesarzowo nocy" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Stachnik i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem pióra autorki i mam apetyt na kolejne jej publikacje. Książkę polecam wszystkim, bez względu na płeć i wiek, choć niewątpliwie kobietom bardziej przypadnie do gustu, ponieważ w tej powieści jest wszystko, co niezbędne do pobudzenia wyobraźni i emocji. Poza tym jest to, cenna lekcja historii, która na długo pozostanie w pamięci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Choć książka Ewy Stachniak jest na wskroś kobieca, będzie podobała się także mężczyznom. Wszyscy czytelnicy zostają bowiem zaproszeni do pałacu Katarzyny Wielkiej, by przyglądać się jej drodze do władzy oraz śledzić motywacje, które kierują decyzjami politycznymi związanymi z Polską. Koniec XVII wieku to na pewno gorącu okres w historii zarówno Polski, jak i Europy, a autorka książki świetnie radzi sobie z wkomponowaniem wielkich wydarzeń w prywatne życie nieszczęśliwej kobiety o nieograniczonej władzy. Katarzyna Wielka jawi się czytelnikowi jako bezwzględna władczyni, ale niezwykle naiwna kobieta, która w relacjach z mężczyznami przegrywa z kretesem. Co ciekawe, jej życie jest opowiedziane w pierwszej osobie i nie ma nic wspólnego z publikacją naukową. To powieść, w dodatku bardzo dobra. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tym razem życie i działalność Cesarzowej Wszechrusi poznajemy z jej własnej perspektywy. Dowiadujemy się więcej nt. dzieciństwa, pierwszych lat na dworze rosyjskim, nieudanego małżeństwa i wyzwań, którym musiała sprostać. Oczywiście owe zdarzenia, okoliczności nie uzasadniają jejniektórych decyzji i działań, ale pozwalają lepiej poznać tę złożoną postać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)