Ogród Afrodyty
Ewa Stachniak

Druga połowa XVIII i początek XIX wieku: Turcja, Polska, Rosja, Francja, Niemcy. Oszałamiające życie greckiej piękności, która z nastoletniej utrzymanki w Stambule przedzierzgnęła się w arystokratkę, przyjmowaną w najlepszych salonach Europy. Zofia Galvani uparcie dążyła do odległego celu, używając swoich wdzięków, ciała i pomysłowości. Kolejne związki i małżeństwa stopniowo wyniosły ją do stóp królewskich tronów Polski, Francji i Rosji. Ciekawa powieść biograficzna. Hrabina Potocka na łożu śmierci wspomina swoje nader interesujące życie. Burzliwe czasy w Europie, wielka polityka miesza się z małymi przepychankami ludzi dążących do swoich celów. Mam jednak wrażenie, że, mimo dobrego poznania dziejów pięknej Bitynki, tak naprawdę słabo poznałam ją samą. Jest duży kontrast, początkowo celowy, między młodą Zofią, próbującą wdziękami zapewnić sobie godziwe życie, a dojrzałą, schorowaną kobietą, mądrą u schyłku życia. Zabrakło jednak czegoś pośredniego, któregoś etapu drogi, jaką szła, jakby w pewnym momencie nastąpił przeskok, słabo uzasadniony bądź niedostatecznie udokumentowany. (Ocena: 4,5/6)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowieść o życiu Zofii Potockiej. Umierająca na raka hrabina przebywa w Berlinie i wspomina swoje barwne i ciekawe lata. Od córki greckiego handlarza bydłem, do żony Majora Witta i na koniec Szczęsnego Potockiego. jej życie było bogate w romanse, przechodziła przez wiele sławnych alków. Jednak nie mnie oceniać jej moralność. Podziwiam jej wytrwałość w dążeniu do osiągnięcia celu.Bardzo mi się podoba pokazanie najpiękniejszej kobiety Europy przez pryzmat wielu jej bliskich osób. Bardzo dobra książka. Polecam gorąco.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mieszane odczucia odnośnie tej pozycji... Czegoś mi w historii Zofii zabrakło i choć częściowo intrygowała, to nie wciągała tak jak przewidywałam. Bardziej interesująco przedstawiało się dla mnie tło polityczne i przemiany związane z rozbiorami Polski.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zofia Potocka to jedna z najbarwniejszych żeńskich postaci polskiej historii. Pomimo tego, że była córką prostego handlarza bydłem, szturmem zdobyła europejskie salony. Słynęła z wyjątkowej urody, intelektu i licznych romansów. Na salony weszła dzięki małżeństwu z Józefem Wittem, a po rozwodzie z nim - jako trzecia żona Stanisława Szczęsnego Potockiego, który założył, specjalnie dla niej, piękny park zwany od jej imienia Sofiówką. Piękno parku i urodę "Dudu" (tak nazywana była młoda Zofia) oddał w swoim poemacie "Sofiówka" Stanisław Trembecki. Poemat ten powstał na specjalne zamówienie Szczęsnego Potockiego. Zofia zmarła na raka narządów rodnych w Berlinie 24 listopada 1822 roku. Ewa Stachniak w pasjonujący sposób przedstawiła życie tej nietuzinkowej kobiety. Do napisania "Ogrodu Afrodyty" przygotowywała się długo i starannie. Studiowała listy, pamiętniki, monografie z XVIII i początku XIX wieku. Dzięki temu dostaliśmy nie tylko fascynującą historię życia kobiety, dla której wydawać by się mogło, rola utrzymanki była szczytem osiągnięć. Dostaliśmy również lekcję historii w pigułce. Rozbiory Polski, Targowica, kampania napoleońska, Stanisław August Poniatowski, caryca Katarzyna II, przyjęcia, bale, to tylko niektóre elementy składające się na tło polityczno-obyczajowe oświecenia i wczesnego romantyzmu. Ciekawym rozwiązaniem jest sposób prowadzenia narracji. Oto, poznajemy starą, schorowaną kobietę, która na łożu śmierci wspomina swoje życie. W retrospekcjach przemierzamy razem z Zofią przez wszystkie etapy jej bogatego życia. Uczestniczymy w jej szczęściu, dzielimy z nią troski, łamiemy obowiązujące normy. Ewa Stachniak wplata w te wspomnienia narracje prowadzone przez inne osoby:lekarza, damę dworu Rozalię Romanowicz, córki, zięcia. Zofia była inteligentną osobą. Dzięki urodzie i sprytowi dążyła do wyznaczonego celu. Lubiła flirtować, wdawać się w romanse, otrzymywać prezenty. Przede wszystkim jednak walczyła o swoją niezależność. Miłością darzyła swoje dzieci. Chciała im zapewnić, jak najlepszą przyszłość. Kim była Zofia Potocka? Kurtyzaną, kokietką, ambitną kobietą, osobą walczącą o swoje miejsce w patriarchalnym świecie czy wreszcie ofiarą wykorzystywaną przez mężczyzn i marionetką w ich rękach? Myślę, że zgodnie z zasadą "Ile osób, tyle opinii" na te pytania każdy czytelnik sam sobie odpowie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak nie lubię powieści historycznych, to ta bardzo mi się spodobała. Wciągająca, napisana barwnym językiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)