Recenzja książki: Cesarzowa nocy. Historia Katarzyny Wielkiej

 

Akcja powieści rozgrywa się w listopadzie 1796 roku, kiedy to wielka monarchini... umiera. Katarzyna może jedynie biernie przysłuchiwać się rozmowom osób, które czuwają przy jej łożu. Nie będąc w stanie wypowiedzieć choćby jednego słowa, kobieta powraca wspomnieniami do chwili, gdy znalazła się na rosyjskim dworze.

 

Kolejne stronice powieści to w dużej mierze powtórka z poprzedniej książki Stachniak tomu, z tą różnicą, że tym razem obserwujemy wydarzenia z perspektywy Katarzyny. Opowieść momentami wydaje się bardzo niespójna, otrzymujemy szereg wyrwanych z kontekstu scen i dialogów, w których momentami naprawdę łatwo się pogubić. Prawdopodobnie pisarka chciała opisać wydarzenia tak, jak mogłaby one pojawiać się w głowie umierającej osoby. Efekt jest, niestety, taki, że powieść momentami czyta się z ogromnym trudem, brak jej swoistej lekkości, niejednoktornie jest najzwyczajniej w świecie nużąca. Główna bohaterka, niestety, nie wywołuje większych emocji. Niestety, nie udało się ukazać jej prywatnego oblicza. Otrzymujemy zdecydowanie za mało informacji na temat głównej bohaterki, jej celów, obaw, marzeń. Kończąc lekturę powieści, nie jesteśmy w stanie powiedzieć o niej wiele więcej niż to, że miała wyjątkowo bujne życie seksualne... I, co prawda, na niemal 500 stronicach książki jesteśmy świadkami szeregu interesujących zdarzeń, jednak niezwykle trudno jest się w nie mocniej zaangażować. Kolejne sceny przemykają obok, nie pozostawiając większych wrażeń ani nie zapisując się w pamięci na dłużej niż zaledwie kilka chwil.

 

Nie ulega wątpliwości, że wielka caryca jest niezwykle barwną i intrygującą postacią. Cesarzowa nocy. Historia Katarzyny Wielkiej to jednak najlepszy dowód na to, że nawet najbardziej wdzięczny temat nie jest gwarantem napisania wyjątkowo porywającej książki. Szkoda, bo po pierwszej publikacji na temat Katarzyny Wielkiej autorstwa Ewy Stachniak czytelnik miał prawo oczekiwać o wiele więcej. Niestety, tym razem zakończyło się na chaotycznej i momentami bardzo nużącej opowieści, którą ze spokojnym sumieniem można sobie odpuścić...