Recenzja książki: Szklany tron

Celaena Sardothien ma zaledwie siedemnaście lat i wiele niełatwych doświadczeń za sobą. W wieku ośmiu lat straciła rodziców. Trafiła "pod skrzydła" Króla Zabójców, który zaczął ją szkolić. Treningi z Arobynnem sprawiły, że dziewczyna stała się najsłynniejszą zabójczynią w krainie Erilei. Niestety, ktoś ją zdradził, a w efekcie została zesłana do ciężkich prac w Kopalni Soli w Endorvien. Warunki były tam tak trudne, że sprawiały, iż skazani i niewolnicy nie mogli przeżyć nawet kilku miesięcy. A jednak Celaena radzi sobie już rok. Któregoś dnia do Kopalni przybywa następca tronu Adarlanu - przystojny książę Dorian wraz z Kapitanem Gwardii Królewskiej - Chaolem. Proponują Celaenie układ - dziewczyna wystartuje w turnieju o miano Królewskiego Obrońcy. Jeśli wygra, będzie służyć królowi przez cztery lata. Po tym czasie zyska wolność. Celaena nienawidzi króla - to przez niego trafiła do tego piekła na ziemi. Jednak nie ma wyjścia. Wolność jest dla niej ważniejsza.

Zabójczyni rusza do zamku wraz z Dorianem i Chaolem. Tam kapitan Gwardii Królewskiej zaczyna z dziewczyną treningi. Nie jest łatwo, gdyż Celaena jest osłabiona po roku wycieńczającej pracy. Jednak nie to jest jej największym zmartwieniem. Uczestnicy turnieju zaczynają ginąć w dziwnych okolicznościach. Wszystko wskazuje na to, że ktoś używa magii. Celaena musi odkryć zabójcę, nim to on odnajdzie ją...

Największą zaletą Szklanego tronu są bohaterowie, na czele z Celaeną. To postać silna i oryginalna. Sarkazm i inteligencja emanują z większości jej wypowiedzi. Uparta jak osioł, a zarazem niezwykle odważna. I, oczywiście, bardzo niebezpieczna. Jak przystało na kobietę, bywa także wrażliwa i bardzo zwraca uwagę na ubiór. Cóż, nie można wymagać zbyt wiele od osiemnastolatki. Jednak u Celaeny przeważają cechy pozytywne. Bardzo łatwo ją polubić, łatwo się z nią identyfikować i kibicować jej w zmaganiach z losem. Dzięki swoim wadom Celaena staje się jeszcze bardziej prawdziwa, wiarygodna. Ta młoda zabójczyni jest naprawdę intrygująca. Zwłaszcza, że autorka stopniowo odkrywa kolejne informacje o niej. Z pewnością w kolejnych tomach czytelnicy będą mieli okazję poznać ją naprawdę dobrze.

Na uwagę zasługują także Chaol i Dorian. Ten pierwszy z początku wydaje się zadufanym w sobie narcyzem, ale czytelnik z biegiem historii poznaje prawdziwy charakter mężczyzny. Podobnie jest z Chaolem, Kapitanem Gwardii Królewskiej. I, szczerze mówiąc, to postać najbardziej zaskakująca. Sarah K. Maas bardzo dokładnie scharakteryzowała każdego bohatera. Postaci są wyraziste i zapadają w pamięć. 

Bardzo dopracowany jest świat przedstawiony w powieści. Doskonale pokazuje to zamieszczona w książce mapa. Mnogość wątków i ich interesujące rozwinięcie to także bardzo mocna Szklanego tronu. Jest interesujący wątek miłosny, są intrygi na dworze, walka o przetrwanie, tajemnica i magia. Czy można więcej oczekiwać od literatury fantasy?

Szklany tron to powieść dla wszystkich miłośników gatunku. Autorka przedstawia zupełnie nową historię, historię naprawdę oryginalną z pełnokrwistymi bohaterami, z którymi trudno się nie identyfikować. W tym tkwi sukces jej powieści. I dlatego warto po nią sięgnąć.