Recenzja książki: Prawie jak gwiazda rocka

Recenzuje: Justyna Gul

Nadzieja na lepsze jutro

Nie ma zbyt wiele cza­su, by być szczęśli­wym. Dni prze­mijają szyb­ko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpi­suje­my marze­nia, a ja­kaś niewidzial­na ręka nam je przek­reśla. Nie ma­my wte­dy żad­ne­go wy­boru. Jeżeli nie jes­teśmy szczęśli­wi dziś, jak pot­ra­fimy być ni­mi jutro? – to pytanie zadaje Phil Bosmans, namawiając do działania, do cieszenia się każdym dniem, do rezygnacji z odkładania realizacji marzeń na właściwy moment. W życiu jednak rzadko jesteśmy radośni. Przytłaczają nas kłopoty dnia codziennego, które urastają niekiedy do rangi naprawdę poważnych dylematów, a bliscy ludzie niekiedy zawodzą nas i ranią. Jak w takiej sytuacji zachować uśmiech na twarzy? Czy optymizm rzeczywiście pomaga w życiu, czy raczej optymista postrzegany jest jako ktoś, kto nie zna realiów rzeczywistości, jest oderwany od ziemi, dziecinny?

Odpowiedź na te pytania niesie powieść Prawie jak gwiazda rocka, opublikowana nakładem wydawnictwa Otwartego. To już kolejna książka Matthew Quicka, adresowana do młodzieży i o młodzieży opowiadająca, choć tak naprawdę historia i spostrzeżenia w niej zawarte są uniwersalne i dotyczą również świata dorosłych. Opowieść o siedemnastoletniej Amber Appleton nawet czytelników, którzy nie są miłośnikami twórcości autora Poradnika pozytywnego myślenia, powinna porwać, wzruszyć i skłonić do zastanowienia się nad zawiłościami ludzkiego umysłu oraz naturą człowieka. Czytelnik otrzymuje bowiem piękną i mądrą powieść, która pokazuje, że warto nieść dobre słowo i warto dzielić się uśmiechem nawet wówczas, kiedy nasza dusza płacze. Przyjdzie bowiem taki dzień, kiedy to my będziemy potrzebowali wsparcia, a wówczas wokół nas będzie armia życzliwych nam ludzi, dających wsparcie, życzliwe słowo i właśnie uśmiech.

Amber nie ma łatwego dzieciństwa. W jej szafie brak modnych ciuchów, dziewczyna nie ma własnego samochodu, może również tylko marzyć o własnym pokoju. Nie traci jednak pogody ducha, doskonale adaptując się do nowych warunków, nieustannie niosąc pomoc bliźnim. Tak naprawdę Amber nie ma nawet własnego domu – wraz z mamą mieszka w Żółtku, czyli szkolnym autobusie, stanowiącym również miejsce pracy mamy. Nie ma też szafy, w jej domu brak toalety, zaś prysznic bierze u swojej znajomej – Donny, a właściwie pani Roberts, młodej i przebojowej prawniczki, matki autystycznego chłopca. Nawet ona nie jest świadoma tego, z jakimi problemami boryka się jej młoda przyjaciółka, dostrzega jednak w Amber samo dobro, dlatego też dyskretnie pomaga jej w wielu kwestiach.

Ta pomoc nie pozostaje niezauważona. Nastolatka nie tylko aktywnie uczestniczy w życiu rodzinnym Donny, ale też namiętnie wymyśla w jej kuchni nowe przepisy i sprawuje pieczę nad nastoletnim chłopcem. Ale pomoc Donnie to nie jedyna działalność Amber na polu społecznym. Należy ona również do Federacji Fantastycznym Fanatyków Franksa, czyli grupy miłośników marketingu pod przewodnictwem nauczyciela, pana Franksa. Pięcioosobowa drużyna, która spędza czas, grając w gry komputerowe i zgłębiając zagadnienia marketingu fast foodów, to tak naprawdę paczka outsiderów, nie akceptowanych przez środowisko rówieśników. Przewodniczącą Federacji jest Amber, która sama przyznaje, iż jest pokręcona, a należy do niej również jedyny czarnoskóry chłopiec w miasteczku – Ty, jąkający się Jared, niepełnosprawny ruchowo Chad i syn Donny – Ricky.

W chwilach, kiedy nie spotyka się z chłopakami z Federacji i nie ratuje nauczyciela przed zwolnieniem, Amber aktywnie działa w kręgach kościelnych (jest żarliwą katoliczką), ucząc Chrystusowe Diwy z Korei języka angielskiego. A wszystko to dzięki pragnieniu dostania się do Bryn Mawr College – aby mieć szansę studiować angielski, Amber musi zaliczyć prace na rzecz lokalnej społeczności. W ten sposób dziewczyna poznaje charyzmatycznego ojca Chee i jego koreańskie podopieczne, które zgłębiają zawiłości nowego języka… poprzez śpiew. Amber uczestniczy również w życiu pensjonariuszy domu spokojnej starości, gdzie regularnie rozgrywa pojedynki z zdeklarowaną nihilistką, Joan Sędziwą i przekupuje snickersami dyżurującą OL (Odźwierna Lucy).

Czasami jednak nawet Amber zdarza się być smutną, czasem i ona potrzebuje pociechy i przytulenia. Na nadużywającą alkoholu matkę nie może liczyć, pozostaje jej zatem rozmowa z JC (Jezusem Chrystusem) bądź też wizyta u starego weterana wojny w Wietnamie, Szeregowca Jacksona i wspólne kontemplowanie haiku. Jeśli jednak myślicie, że Amber dotknęły już wszystkie nieszczęścia i gorzej być nie może, to musicie wiedzieć, iż autor szykuje dla swojej bohaterki prawdziwą tragedię. Czy w obliczu wielkiej straty Amber będzie w stanie jeszcze kiedykolwiek przywołać uśmiech na swoją twarz? Będzie to bardzo trudne, bowiem kilka tygodni po największej tragedii w jej życiu zaczyna chorować ukochany pies dziewczynki, B3. Operacja jest bardzo droga, zatem Amber musi się zastanowić, skąd zdobyć dwa tysiące dolarów? Czy tym razem dziewczyna zdoła pomóc sobie, nie innym?

Prawie jak gwiazda rocka to pozycja budząca wiele emocji, skłaniająca do śmiechu, ale i do łez. Postawa nastolatki wobec wyzwań, jej pogoda ducha i odwaga są godne podziwu, podobnie jak jej zaangażowanie w problemy wszystkich dookoła. Amber mówi o sobie Niosę nadzieję. Jestem jej głosicielką. I rzeczywiście tak jest - historia stworzona przez Matthew Quicka pozwala nam wierzyć w to, że dobro powraca. Doskonałe zarysowana postać Amber, bardzo wiarygodni pozostali bohaterowie książki, a także niesamowite przedsięwzięcia, w które angażuje się nastolatka składają się na wspaniałą opowieść, do której można wracać wielokrotnie, dyskutując o niej na forum, bądź też analizując w domowym zaciszu. To książka, która przekonuje, że warto kochać ludzi i że w grupie tkwi siła.