Recenzja książki: Prawda czy wyzwanie

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Prawda czy wyzwanie staje się popularnym kanałem na youtubie. Dwoje młodych, zamaskowanych ludzi podejmuje wyzwania i mówi prawdę. Bohaterami są Dziewczyna mówiąca prawdę i Chłopak podejmujący wyzwania. Są sympatyczni, zabawni, mają oryginalne pomysły. Wiele jest takich filmików w sieci, większość ogląda się bezrefleksyjnie.

Non Pratt w błyskotliwy sposób pokazuje, co może się kryć za niewinnie wyglądającą zabawą przed kamerą.

Claire próbuje nie rzucać się w oczy w swoim środowisku, ale gdy dostaje propozycję współprowadzenia kanału na youtubie, zgadza się bez wahania. Wspólnie z Sefem, starszym kolegą ze szkoły, będą zbierać pieniądze na rehabilitację dla jego brata, który po skoku do rzeki z wysokiego klifu doznał uszkodzenia mózgu. Oboje wcielą się w anonimowe postaci, które będą podejmować wyzwania i wygłupiać się przed kamerą, a internauci będą wpłacać pieniądze, by zobaczyć, jak się kompromitują. To wielkie poświęcenie, nie tylko świetna zabawa.

Powieść podzielona jest na trzy części – pierwsza pisana jest z perspektywy dziewczyny, która odkrywa swoje dobre cechy i przełamuje słabości oraz uprzedzenia, uczy się pomagać i zakochuje w partnerze z filmików. Doświadcza także wirtualnej przemocy i pokazuje, jak z nią walczyć. W drugiej części poznajemy punkt widzenia chłopaka, który okazuje się nie do końca szczery, ale gdy lepiej poznajemy jego motywacje, zaczynamy rozumieć zachowanie. Przez niego starszy brat omal nie stracił życia i z pełnego radości i planów na przyszłość świeżo upieczonego studenta stał się niemalże warzywem. Sef ma potworne wyrzuty sumienia i skupia się na działaniu, by zdobyć pieniądze na rehabilitację. Jest gotowy na wszystko, co w pewnym momencie może okazać się bardzo niebezpieczne.

Autorka pokazuje zróżnicowane pod względem kulturowym środowisko podlondyńskiej miejscowości. Każdy ma tu inny kolor skóry i rodzinę pochodzącą z innej części świata, ale nie przeszkadza to w przyjaźni i miłości. Nie przeszkadza też, by bezinteresownie pomagać innym. To świat współczesnej młodzieży, większość życia spędzającej w sieci i zajmującej się kompletnymi bzdurami, a jednak potrafiącej kierować się empatią, kiedy przychodzi czas próby. To daje nadzieję, że w pokoleniu millenialsów jeszcze nie wszystko się zepsuło.

Choć napisana przez dorosłą osobę z pominięciem młodzieżowego slangu i silenia się na sztuczny luz, powieść trafia do czytelnika. Jest przekonująca i przepełniona emocjami. Porusza trudne tematy, by wymienić tylko niepełnosprawność, wielokulturowość, przemoc, dorastanie, odpowiedzialność i tolerancję.

To jedna z lepszych książek dla młodzieży, jakie ukazały się w ostatnich miesiącach. Fabuła wciąga od początku do końca, każdy rozdział pochłania się z przyjemnością, bo rozwój fabuły i finał trudno przewidzieć. Poza tym – posiada wartość wychowawczą i edukacyjną. Ale nie dla młodzieży – przede wszystkim dla dorosłych czytelników. Rodzice mogą wreszcie zrozumieć, na czym polega fenomen Youtube'a. Mądra książka, której warto poświęcić czas.