Recenzja książki: Na południe od granicy, na zachód od słońca

Recenzuje: natkawes

Ogromna jest w Polsce popularność twórczością Murakamiego. Pochlebne recenzje, wysokie oceny spowodowały, że sama również zapragnęłam przeczytać którąś z książek tego autora. Będąc w bibliotece, zauważyłam na półce "Na południe od granicy, na zachód od słońca". Bez zastanowienia pożyczyłam tę książkę. Nie żałuję, cieszę się, że miałam okazję spotkać się z prozą tego popularnego pisarza.

"Każdy umiera inaczej. Istnieje wiele rodzajów śmierci. Ale ostatecznie... zostaje tylko pustynia."

Haruki Murakami urodził się w Kioto. Ukończył Dramat Klasyczny na wydziale Literatury Uniwersytetu w Waseda. Prowadził klub jazzowy, a debiutował w roku 1979 powieścią "Hear the Wind Sing", która została nagrodzona. Trylogia „Przygoda z owcą” została uhonorowana nagrodą Noma dla pisarzy młodego pokolenia. Dzięki swoim książkom Murakami zzyskał sławę w Stanach Zjednoczonych. Wydana w 1995 roku „Kronika ptaka nakręcacza” uważana jest przez wielu za największe osiągnięcie Murakamiego.

"Wskazówki zegara biegną tylko w jedną stronę."

"Na południe od granicy, na zachód od słońca" to historia Hajime. Poznajemy go jako dziecko, które spędza każdą chwilę ze swoją przyjaciółką, Shimamoto. Żadne z nich nie ma rodzeństwa, dzięki czemu dzieci zbliżają się do siebie. Dziewczynka przez chorobę ma sparaliżowaną nogę. Chłopiec postanawia chronić towarzyszkę. Shimamoto staje się pierwszą ukochaną z dzieciństwa. Niestety, dorastając, nasi bohaterowie oddalają się od siebie. W wieku dwunastu lat Hajime przechodzi do innej szkoły i kontakt między nimi urywa się. Chłopak, dorastając, tęskni za przyjaciółką, z którą spędził piękne chwile. W liceum poznaje Izumi, która jest jego pierwszą dziewczyną. Jednak chłopak posuwa się do zdrady z jej kuzynką. Potem przeżywa najtrudniejszy okres w swoim życiu. Po latach jest już dorosłym mężczyzną, ma żonę i dwójkę dzieci. Wiedzie spokojne życie. Dzięki pomocy teścia jest właścicielem barów jazzowych. Jednak przypadkowo spotyka Shimamoto. Okazuje się, że fascynacja przetrwała. Czy Hajime porzuci rodzinę dla miłości z dzieciństwa?

"Gdybym mógł zapłakać, byłoby mi lżej. Nad czym jednak miałbym płakać? Za kim? Byłem zbyt skupiony na sobie, by opłakiwać innych, zbyt stary, by opłakiwać samego siebie."

Czytając, mocno identyfikujemy się z Hajime. Urzekła mnie jego postawa. Mimo tego, że szokował swoim zachowaniem, między innymi gdy zranił Izumi, ze smutkiem czytałam o jego życiu. Shimamoto sprawiła, że dla Hajime życie bez niej nie było szczęśliwe. To ona była jego jedyną prawdziwą miłością. Był gotów, by zrobić dla niej wszystko. „Na południe od granicy, na zachód od słońca” ma ukrytą w sobie prawdę. Mogłoby się wydawać, że jest to banalna historia, w której mężczyzna cierpi z powodu pogoni za czymś, co jest nieosiągalne. Lecz czy każdy z nas nie ma ukrytych marzeń? Czy nie pragnęliśmy być z kimś, kto był dla nas ważny? Czy los nie pokrzyżował naszych planów?

Styl Murakamiego jest bardzo przystępny. Pisarz potrafi ponadto przykuć uwagę czytelnika i znakomicie buduje napięcie, tak, że jego książki przeczytać można w zaledwie parę godzin. Z drugiej strony: Murakami wymaga od czytelnika refleksji. Nie można pozostać wobec jego książek obojętnym.