Recenzja książki: Historia ślimaka, który odkrył znaczenie powolności

Życie ślimaków toczy się powolnie i szczęśliwie. W Krainie Dmuchawca, którą my - ludzie - nazywamy łąką, mają pod dostatkiem wszystkiego, czego tylko potrzebują – cienia i jedzenia. Jednak ten przyjęty przez ślimaki porządek świata nie każdemu odpowiada. Jeden z nich postanawia dowiedzieć się, czemu jest wolniejszy od innych zwierząt, a także dlaczego, w przeciwieństwie do mlecza czy zimokwiatu, nie ma własnego imienia. Działania dociekliwego ślimaka nie zostają jednak przyjęte zbyt pozytywnie przez starszyznę. Dlatego opuszcza on Krainę Dmuchawca i rozpoczyna poszukiwania prawdy o sobie i swoim gatunku.

Historia wyjątkowego ślimaka biegnie niespiesznie, a czytelnik wraz z jej bohaterem ma możliwość zatrzymać się na chwilę, posłuchać historii puchacza czy żółwia, symbolizujących mądrość i pamięć. To właśnie na te wartości, do których dołącza także niespieszność ślimaka, Sepúlveda zwraca największą uwagę. Autor podkreśla kontrast pomiędzy ślimakiem – powolnym, choć szczęśliwym stworzeniem – a człowiekiem, który każdego dnia spieszy, sam nie wiedząc, dokąd, zapominając o chwili spokoju.

Bajka Sepúlvedy jest nie tylko pochwałą powolności, ale także indywidualizmu. Ślimak, który ma odwagę zadawać pytania, staje się nagle niechcianym elementem grupy, zadowolonej z przyjętego stanu rzeczy. Podczas spotkania z równie wolnym, choć dużo starszym żółwiem - Niezapominajkiem, nasz bohater otrzymuje znaczące imię – Buntownik. Autor w bardzo sugestywny sposób podpowiada zarówno starszym, jak i młodszym czytelnikom, że bunt nie jest czymś negatywnym. Staje się oznaką odwagi i nonkonformizmu, które w dzisiejszym ujednoliconym świecie mają ogromne znaczenie. Sepúlveda podkreśla, że bunt jest częścią młodości, która rządzi się swoimi prawami. Jeśli jednak będziemy ją tłamsić, jak czyniła to starszyzna ślimaków, może się to zakończyć tragedią.

Historia ślimaka, który odkrył znaczenie powolności to cudowna opowieść, którą zainspirowało jedno, bardzo proste pytanie, zadane przez wnuczka autora: Czemu ślimak jest taki powolny? To zagadka nie tylko dla dzieci, ale także dla dorosłych – Sepúlveda nie był w stanie odpowiedzieć chłopcu od razu. Zrobił to dopiero po dłuższym czasie, w formie książki. I nie da się ukryć, że jest to odpowiedź wyczerpująca i przepięknie przedstawiona. Książeczka, zilustrowana przez Joëlle Jolivet, prezentuje się niesamowicie. Proste rysunki, obrazujące przygody ślimaka Buntownika, będą przyjemnym urozmaiceniem nie tylko dla najmłodszych czytelników. Sama nieraz łapałam się na tym, że dużo czasu poświęcam na przyglądanie się ilustracjom.

Książeczka chilijskiego autora jest piękną, mądrą historią, w której kryje się lekcja dla czytelnika w każdym wieku: pamiętaj o tym, co było, ucz się i nie bój się iść pod prąd, by wywalczyć dla siebie lepszą przyszłość.

___________________