Recenzja książki: Dusza wampira

Recenzuje: Tala_1986

Dusza wampira to ósmy z kolei tom serii Bractwo czarnego sztyletu. W książce poznajemy trzy różne historie, które z pozoru wydają się zupełnie nie połączone ze sobą.

 

Pierwsza z nich dotyczy Ghroma i Beth, którzy jako para królewska muszą zmierzyć się z kłopotami wywoływanymi przez glymerię – wampirzą arystokrację; oraz zająć się udaremnieniem zamachów na Ghroma. Jakby tego było mało, spełnia się dawna przepowiednia i wampirzy król całkowicie traci wzrok. Z początku nie może sobie z tym poradzić i czuje się jak w klatce własnego ciała. Jednak bardzo szybko zdaje sobie sprawę z tego, że nadal pozostały mu inne zmysły, a dodatkowo zyskuje nowego sprzymierzeńca.

 

Kolejną parą bohaterów są Mordh i Ehlena. On w połowie jest symphatą, czyli wampirem potrafiącym manipulować wolą i emocjami innych, ona to uboga pielęgniarka, której rodzina wywodzi się z arystokracji, jednak popadła w biedę z powodu nieszczęśliwego zbiegu wypadków. Tę dwójkę zaczyna łączyć gorące uczucie, którego sielanka zostaje przerwana przez szantażystkę z przeszłości Mordha. W tym samym czasie jego klub wylatuje w powietrze i wszyscy myślą, że nasz bohater zginął w tym wybuchu. Jedynie Ehlena cały czas czuje, że jej ukochany nadal żyje i jest przetrzymywany w kolonii symphatów. Przekonuje ona Bractwo, aby jego członkowie pomogli jej uwolnić Mordha. Razem z nimi na wyprawę wyrusza Xhenex.

 

To właśnie ona jest bohaterka kolejnej historii. Dziewczyna należy do tej samej rasy, co jej najlepszy przyjaciel. Dodatkowo zaczynają rodzić się w niej uczucia do Johna Matthewa, który jest członkiem Bractwa czarnego sztyletu. Pomimo, że chłopak również czuje coś do Xhex, ich relacje nie należą do idealnych. Jednak wszystko się zmienia, gdy dziewczyna nie powraca z wyprawy. John domyśla się, że została uprowadzona przez Lasha, wampira który przeszedł na stronę reduktorów.

 

Autorka bardzo sprawie połączyła te historie w jedną, spójną całość. Wszystkie decyzje, jakie podejmują bohaterowie, mają znaczący wpływ nie tylko na tok fabuły, ale także na rozwój całej akcji.

 

A ta jest tutaj naprawdę bardzo szybka i żywa. Autorka dużo więcej miejsca niż w poprzednich częściach poświęciła na wątki rodem z urban fantasy, a mniej jest w książce seksu. Dzięki takim zabiegom czytelnik nigdy nie wie, co go spotka, gdy przewróci stronę. Natomiast fabuła została skonstruowana w sposób bardzo dopracowany. Początkowo można odnieść wrażenie, że panuje w niej chaos z powodu ciągłego przeskakiwania pomiędzy poszczególnymi historiami, jednak bardzo szybko przed czytelnikiem wyłania się spójny i klarowny obraz tego, co autorka chciała przekazać.

 

Język powieści jest bardzo prosty, chwilami pełen wulgarnych zwrotów. Nawet przy opisach scen erotycznych J. R. Ward nie ucieka się do poetyckich porównań. Wydaje się, że w ten sposób planowała pokazać czytelnikom, jak prymitywne potrzeby, żądze i chęć zaspokojenia własnych potrzeb kierowały wampirami. Jednak pokazała również, jak ważne jest dla nich, aby partnerka czuła się zaspokojona i aby wiedziała, że jest dla nich najważniejsza. Myślę, że takie zabiegi dodają książce pikanterii i czynią ją znacznie ciekawszą.

 

Świetnym pomysłem okazało się podzielenie wampirów na odrębne rasy. Z takim podejściem spotkałam się po raz pierwszy. W tej części poznajemy symphatów, a wielu czytelników ciekawić będzie zapewne, czy autorka zaprezentuje w cyklu jeszcze inną rasę. Z całą pewnością sięgnę do poprzednich tomów i do części kolejnych, które dopiero zostaną wydane. Książkę polecić warto każdej miłośniczce romansu paranormalnego.