Recenzja książki: Dotknąć prawdy

Recenzuje: Kasia Pessel

Prawda - słowo o wielu twarzach, chociaż każdy powie, że jest tylko jedna. Jak więc można jej dotknąć? Może trzeba ją odkryć, bo to, co się za nią uznaje, w rzeczywistości prawdą nie jest? Czy jednak na ocenę sytuacji nie wpływają osobiste uczucia i brak obiektywnego spojrzenia na rzeczywistość? Przecież tam, gdzie występują emocje, trudno zachować obiektywność właśnie! Czy jesteśmy w ogóle w stanie bezstronnie ocenić, co naprawdę miało miejsce, i pozostać niezaangażowanym obserwatorem, który bierze pod uwagę tylko zebrane fakty?

Prawnik nie powinien mieć z tym żadnego kłopotu. Przecież jego praca opiera się na dowodach i prawie, ale również na domniemaniu niewinności. Do tego dochodzą różne okoliczności, mające wpływ na ostateczny osąd... Czym innym są rozterki podczas przesłuchania lub w sali rozpraw, gdy stajemy po stronie obcego człowieka, a czym innym, gdy sprawa zaczyna dotyczyć kogoś bliskiego, najbliższego. W takim momencie człowiek staje przed pytaniem o to, co jest prawdą, a co tylko wyobrażeniem o niej?

Autyzm dla wielu jest odległym pojęciem, zaburzeniem, o którym rzadko się mówi, a słyszy jedynie przy okazji filmów albo akcji społecznych. Dla Danielle Parkman to jednak codzienność. Jej syn zmaga się z syndromem Aspergera. Jako matka, Danielle stara się wspierać swoje dziecko, widzi problemy, jakie stoją przed chłopcem - z jednej strony to geniusz, z drugiej - ma problemy w szkole, nie jest akceptowany przez rówieśników, a okres dojrzewania tylko wzmaga trudności. Kobieta wierzy, że znajdzie lek, kurację, jakiś sposób, by pomóc Maxowi. Walka trwa od lat, a kobieta w najtrudniejszych chwilach przywodzi przed oczy obraz uroczego malca, który kiedyś się do niej tulił. Takie momenty są już jednak tylko wspomnieniami, chociaż dają nadzieję. Ta zaś jest potrzebna, kiedy wszyscy wokół przedstawiają fakty, zdające się świadczyć przeciwko naszym bohaterom, a - co gorsza - kiedy mają dowody na poparcie swych tez. Starcie dopiero się rozpoczyna, chociaż rozkład sił wydaje się bardzo nierówny, a widoki na zwycięstwo nie są nawet marne. Determinacja i miłość to dwa argumenty, jakimi dysponuje Danielle. Tyle musi jej wystarczyć. Kto jest wrogiem, kto przyjacielem i co jeszcze czeka matkę oraz syna? Bezduszna machina wymiaru sprawiedliwości wydaje się nie do powstrzymania, jeżeli wszystko świadczy przeciwko Tobie.

Lektura książki Antoinette van Heugten nie jest dokumentalnym portretem człowieka z autyzmem. Zaburzenie to wprawdzie odgrywa w powieści bardzo ważną rolę, ale jest także punktem wyjścia dla thrillera z tłem medycznym. Można by się zastanawiać, czy inne schorzenie nie dałoby podobnego efektu, lecz w tym wypadku autorka przedstawiła mało znaną szerszemu gronu kwestię z całkiem nowej perspektywy.

Dotknąć prawdy to opowieść sensacyjna, stale zaskakująca rozwojem fabuły. Nawet po przeczytaniu połowy książki  nie można domyślić się, jak dalej potoczy się akcja. Dodatkowo ciekawość pobudzają głębokie, intrygujące opisy, które pozostają w pamięci jeszcze długo po zakończeniu lektury. Historia łącząca dreszczowiec medyczny z aspektami prawnymi oraz wątkiem obyczajowym daje wiele możliwości, by stworzyć intrygującą lekturę, lecz może również przynieść wyłącznie chaos. Na szczęście, w tym wypadku wynik jest więcej niż zadowalający.