Felieton o czasie - Nadmiar czasu, a ludzka natura

Błogosławieni, cierpiący na nadmiar czasu, albowiem do nich należy pisanie felietonów. Co zresztą jest bardzo przyjemnym zajęciem.

Tyrana chyba ruszyło sumienie. Albo przeczytał mój poprzedni felieton i uznał, że z wariatami trzeba postępować łagodnie. W każdym razie powiedział, żebym napisała o nadmiarze czasu.

Oczywiście każdy mógłby na moim miejscu napisać, że nie ma czasu na dywagacje o nadmiarze czasu. Ja wolę się nie narażać. Zresztą – czas mam. Czas wolny. Wolny jak żółw (Panie Redaktorze, wiem, że miało być bez żółwi, ale nie mogłam się powstrzymać). Teraz napiszę zupełnie zwyczajnie.

Czas - Piotr Ibrahim Kalwas

Zauważyliście, że na brak czasu narzekają przeważnie ci, którzy najbardziej go marnują? Zamiast usiąść i zabrać się do pracy – błądzą wzrokiem po suficie, robią sobie hektolitry kawy albo herbaty (w zależności od upodobań), godzinami szukają potrzebnych (albo niepotrzebnych) przedmiotów, przypominają sobie o tysiącu ważnych spraw, zastanawiają się nad tym, jaka będzie pogoda w przyszłym tygodniu, planują jadłospis na najbliższy miesiąc, usiłują sobie nagle coś Bardzo Ważnego przypomnieć, albo oddają się marzeniom („co bym mógł zrobić, gdybym miał czas...”).

Duch przekory, związany zresztą z charakterami większości moich rodaków, zaczyna działać natychmiast, kiedy musimy coś wykonać. Oto dlaczego uczący się do egzaminu student marzy o zrobieniu – jak najszybciej – generalnych porządków. Stare chińskie porzekadło głosi, że po drugiej stronie muru trawa jest zawsze zieleńsza – dlatego wydaje nam się, że bylibyśmy szczęśliwsi, robiąc coś zupełnie innego, niż musimy wykonać Tu i Teraz.

Czas - Adam Barbara

A zajęci marzeniami o „czymś innym” nie zauważamy, jak czas ucieka. Potem zrywamy się z przerażeniem i biegniemy do kolejnego zajęcia, przy którym cała historia się powtórzy...

Na szczęście Ty, drogi Czytelniku, nie masz takich problemów. Gdybyś nie cierpiał na nadmiar czasu, nie czytałbyś teraz tego felietonu...