Chmurdalia
Joanna Bator

"Chmurdalia" to kontynuacja "Piaskowej Góry". Po tragicznym wypadku samochodowym Dominika trafia najpierw do szpitala w Wałbrzychu a potem - dzięki Grażynce Rozpuch - do specjalistycznej kliniki w Monachium. Pod doskonałą opieką lekarzy i rehabilitantki (czarnoskórej Sary Jackson) Dominika odzyskuje świadomość i błyskawicznie wraca do zdrowia, wręcz trzeba ją powstrzymywać, by nie rehabilitowała się zbyt forsownie. Jedno tylko nie wróciło - matematyczne zdolności Dominiki. Z trudem udaje się jej przeprowadzać proste działania, co pogrąża ją w ogromnym smutku. Dopiero gdy dostaje prezent - aparat fotograficzny - znajduje nowy sens życia. Odtąd ciągle będzie fotografować, chociaż jej zdjęcia trudno nazwać ładnymi. Po powrocie do zdrowia Dominika nie chce wracać z matką do Polski. Razem z czarnoskórą Sarą ruszają w podróż po Europie. Trochę pracują (często na czarno), trochę zwiedzają. Poznają m.in. Iva, z którym Dominika bierze ślub (tylko w ten sposób, żeniąc się, Ivo miał szanse na spadek po ojcu). Po latach Dominika spotyka swoją przyjaciółkę ze szkoły, Małgosię Lipkę, która skończyła medycynę i zamieszkała w Londynie. Wreszcie też spotka swojego kolegę z dzieciństwa, Dymitra. To właśnie ta "patchworkowa" rodzina Dominiki: Małgosia Lipka i Sara Jackson, Ivo Smith no i wreszcie Dymitri Angelopoulus,tak bardzo denerwowała Jadzię Chmurę. Ale i Jadzia przeszła przemianę - namawiana przez córkę zaczyna wychodzić do ludzi. Przez przypadek spotyka dawnego sąsiada, Jeremiasza Muchę. To dzięki niemu może się wreszcie wygadać; dołącza też do grupy emerytów, z którymi organizują wycieczki po okolicy. W końcu Jadzia da się namówić nawet na wyjazd do Grecji - i bardzo się jej ten wyjazd spodobał. W książce jest też wiele odniesień do przeszłości. Poznajemy historię Grażynki Rozpuch - miała szczęśliwe dzieciństwo pod opieką Cioć Herbatek. To szczęśliwe dzieciństwo przerwała wojna. Ciocie Herbatki trafiły do obozu koncentracyjnego, Grażynka zaś do ochronki, prowadzonej przez siostry zakonne. Wszystkim im udało się przeżyć - niestety, wielu ich sąsiadów zginęło w czasie wojny. Niektórym udało się uciec z ogarniętej wojną Polski, jak chociażby Eulallii Barron, która potem, wiele lat po wojnie, zatrudni Dominikę Chmurę do czytania ksiązek, po polsku. Wojna, śmierć wciąż tkwi w tych ludziach, niektórzy z nich - jak Eulallia - są strażnikami pamięci po poległych, rezygnując ze swojego życia. W tej książce wszystkie wątki się zazębiają. Spotykają się ze sobą wszyscy, którzy powinni się ze sobą spotkać. We wszystkich opowieściach przewija się też nocnik Napoleona, który podróżuje między Polską a Stanami. Książka ta trochę mi przypominała twórczość Olgi Tokarczuk (zresztą - jest w niej wzmianka o bibliotekarce, która w trakcie wycieczki czyta książkę tej autorki) - podejmuje podobne tematy, chociaż sam styl książki jest zupełnie inny. Ciekawa jestem, czy się Dominice Chmurze wreszcie w życiu poukłada? :)

Informacje dodatkowe o Chmurdalia:

Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2013-11-27
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788328008502
Liczba stron: 504
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: enigma1