Zwyczajny facet
Małgorzata Kalicińska

Zwyczajny Facet. Czyli jaki? Wiesiek i Aśka to małżeństwo idealne - ale czy w ogóle takie istnieją? Mają piękny dom, dwójkę udanych dzieci, dobrą pracę. W tym domu rządzi żona - wszystko i wszyscy muszą być jej stale podporządkowani. Wiesiek jest ciągle na cenzurowanym. Nieustannie poddawany jest wnikliwej krytyce żony. Postanawia wyjechać do Finlandii. Tam spojrzał na swoje małżeństwo z zupełnie innej perspektywy. Z jednej strony można powiedzieć, że jest to facet idealny, kochający pomocny, troskliwy. Ale z drugiej strony to pantoflarz - sam bowiem nazwał się "pierdołą". Ale czy w prawdziwym życiu mężczyźni tacy właśnie nie są? Ja jednak bardzo polubiłam Wieśka, który okazał się fajnym i dobrym facetem. Autorka bardzo dobrze poradziła sobie pisząc książkę o problemach, z którymi borykają się mężczyźni. Warto przeczytać i przekonać się jaki jest ten zwyczajny face, a może wcale nie taki on znowu zwyczajny?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po tej książce kobiety otwierają oczy. Małgorzata Kalicińska dokonała rzeczy niemożliwej wcielając się w mężczyznę i przedstawiając męski punkt widzenia. Po polemice z płcią przeciwną okazuje się, że przestawiła ten sposób widzenia bez żadnej ujmy ani specjalnego dodatku. Dla mnie kategoria nie tylko MUST READ, ale i MUST HAVE. Rzadko kiedy zdarza się żeby podczas czytania mówić do siebie w myślach - tak rzeczywiście jest i tak rzeczywiście jest to odbierane. Kłaniam się nisko przed Panią Kalicińską.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Małgorzata Kalicińska to polska powieściopisarka urodzona w 1956 roku. Spod jej pióra wyszło wiele poczytnych książek z serii lekkie i przyjemne w czytaniu. Sięgając po "Zwyczajnego faceta" nie wiedziałam,czego się mam spodziewać, bo jakie cechy posiada tytułowy jegomość? Czy zwyczajny facet, to taki, który po pracy idzie z kumplami na piwo,a żonę trzyma twardą ręką? Czy może taki, który po pracy wraca do domu, gdzie pielęgnuje szczęście rodzinne? Kim jest tytułowy facet? To Wiesiek, 50-letni inżynier, pracownik fińskiej stoczni. Wieloletni mąż Joanny, cierpiącej najprawdopodobniej na jakąś chorobę psychiczną oraz dwójki dorosłych już dzieci: Kasi i Tomka. Jego życie, przed emigracją wyglądało nieciekawie. Ciężko pracował, zarabiał na dom i zachcianki żony i tak naprawdę był okropnym pantoflarzem. W imię poczucia obowiązku? miłości? znosił humory Joanny. Pod jej wpływem zerwał kontakty z kolegami, musiał znosić wizyty jej przyjaciółek i bardzo się pilnować. Dlaczego? Ponieważ nieopatrznie powiedziane słowo, nie taki gest wywoływały w domu istne piekło. Ukochana Wieśka potrafiła wypominać mu "grzeszki" sprzed dwudziestu lat, a co dziwniejsze na drugi dzień nie pamiętała nawet o kłótni. Dopiero emigracja otworzyła mu oczy. To tu poznał inne życie, życie, które znał z rodzinnego domu. Dni bez kłótni, wrzasków, oskarżeń uzmysłowiły mu, co tak naprawdę tracił przez te wszystkie lata. Znajomi z pracy, a przede wszystkim wieczny singiel Karol pokazali mu, że dobrze jest czasami spędzić wieczór z przyjaciółmi. To tu w końcu dojrzał do decyzji o rozwodzie. Małgorzata Kalicińska pokazała, że rodzina patologiczna, to nie tylko taka, w której jest smród, brud, ubóstwo, byle tylko była wódka. Rodzina patologiczna, to również taka, w której na pozór wszystko jest dobrze: dzieci zadbane, piękny dom, samochód, dobra praca, ale relacje międzyludzkie są chore. Taki dom nie może być wzorem dla dzieci, które często są nieprzystosowane społecznie. Zresztą o tym, w rozmowie z ojcem, mówią Kasia i Tomek. Książka nie porywa akcją. Jest to raczej spowiedź z nieudanego małżeństwa. Główny bohater jest nieporadnym życiowo pierdołą (takie określenie pada wielokrotnie w tekście). Chociaż z drugiej strony może to cecha charakterystyczna osób,których związki określa się mianem "toksyczne"? Osób, wobec których stosowano przemoc fizyczną bądź psychiczną? "Zwyczajny facet",jak większość czytadeł kobiecych, to lektura na jeden wieczór. Polecam ją osobom, które szukają lekkiej rozrywki oraz takim, które muszą najpierw coś poznać, żeby ocenić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy trudno zrozumieć mężczyznę? Szanse takie same, jak na zrozumienie kobiety. Wartościowa lektura.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z twórczością pani Kalicińskiej zetknęłam się (jak chyba większość czytelniczek) gdy w moje ręce trafiła trylogia "Domu nad rozlewiskiem". Muszę przyznać, że bardzo miło spędziłam czas w towarzystwie tych powieści. Dlatego też z dużymi nadziejami sięgnęłam po "Zwyczajnego faceta", który.. niestety troszkę mnie rozczarował.
"Zwyczajny facet"... zwyczajny facet to Wiesiek - mężczyzna w średnim wieku, ojciec dwójki niezwykle dojrzałych i budzących sympatię nastoletnich dzieci oraz mąż... Mąż Joanny.. która w oczach Wieśka jest prawdziwą wiedźmą i heterą, wpadającą w furię bez najmniejszego powodu. Pomimo znacznej różnicy temperamentów, niedopasowania charakterów, małżeństwu udaje się przetrwać ze sobą kilkanaście lat. Zdaniem Wieśka to tylko jego zasługa gdyż dla świętego spokoju zaciska zęby i z niezwykłą cierpliwością znosi wybuchy złości i fochy Joanny. Utrata pracy w stoczni jest dla mężczyzny prawdziwym wstrząsem ale jednocześnie szansą na zmianę swojego życia, na ucieczkę od toksycznej żony. Wiesiek wyjeżdża do Finlandii by przyjąć zaproponowaną mu ofertę pracy. Oddalenie od żony i domu pozwala mu spojrzeć z dystansem na swój związek i dotychczasowe życie. Początkowo jest pełen nadziei na to, że rozłąka zmieni Joannę, jednak każdy kolejny powrót do domu uświadamia mu, że to małżeństwo nie ma sensu. Z czasem w życiu mężczyzny pojawiają się inne kobiety i nadzieja na miłość i szczęśliwe życie.
Powieść czyta się dobrze i lekko. Język jest bardzo plastyczny a postaci wyraziste. Jednak stworzony przez panią Kalicińską główny bohater, drażnił mnie swoją bezradnością, brakiem kontroli nad własnym życiem i ciapowatym charakterem. Książka pisana przez kobietę z punktu widzenia mężczyzny nie przekonała mnie :P

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia pana około 50-tki. Jego ukochana żona i matka dwójki jego dzieci, po wielu latach małżeństwa jest już zupełnie inną kobietą, obcą, surową. Ten zwyczajny facet nie pragnie wiele. Chce normalnego domu i pracy. A tej nie ma. Były pracownik stoczni nie potrafi się odnaleźć na rynku pracy. Wyjeżdża, gdyż już nie jest w stanie być na utrzymaniu swojej żony. Na jego drodze pojawia się możliwość wyjazdu do pracy za granicę. Tam odzyskuje swoją godność, zyskuje wiernych przyjaciół i ma pracę w stoczni, którą kocha. Jest ceniony, a tego bardzo mu brakowało. Małżeństwo nie ma szans na przetrwanie. Krótko streściłabym to tak: Droga zwyczajnego faceta do szczęścia. Oceniłam książkę na 3, ponieważ nie czytałam jej z wielką przyjemnością. Książka na raz. Drugi raz bym po nią nie sięgnęła po latach. Ale po przeczytaniu miałam wrażenie, że nie doceniam swojego faceta tak jak na to zasługuje i co nieco się tu zmieniło w moim myśleniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)