Złamana przysięga

Ocena: 5.25 (4 głosów)
Złamana przysięga to piąta część znakomitego cyklu fantasty, Kroniki Pradawnego Mroku. Michelle Paver zabiera młodych czytelników w fascynującą podróż w czasie: do Europy sprzed sześciu tysięcy lat, gdy cały kontynent pokrywała nieprzenikniona puszcza. Minęło już dziewięć miesięcy, odkąd Torak został wykluczony z klanów. Teraz zawsze ma przy sobie toporek, nóż i woreczek z krzesiwem, czyli najpotrzebniejsze rzeczy. Towarzyszy mu wierny Wilk i para kruków. Zaprzyjaźnił się też z Bale?em z klanu

Informacje dodatkowe o Złamana przysięga:

Wydawnictwo: b.d
Data wydania: b.d
Kategoria:
ISBN: 9788374146708
Liczba stron: 328

więcej

Kup książkę Złamana przysięga

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Złamana przysięga - opinie o książce

Opinia 15                  Cykl Kroniki Pradawnego Mroku jest jednym z tych, które rosną wraz z czytelnikiem. Co prawda przeskok nie jest tak duży jak np. w Harrym Potterze, ale wystarcza, by przestać myśleć o postaciach w kategoriach dzieci. Stopniowe rozwijanie się postaci Toraka, Ren i nieco szybsze dorastanie Wilka, sprawiają, że odczuwamy ich obecność jako kilkuletnią więź przyjaźni.                Zawsze intrygowały mnie tatuaże i choć sama żadnego nie mam, to pomysł oznaczeń klanowych okazało się jednym z bardziej działających na wyobraźnię aspektów ówczesnego prawa. Nakłuwanie twarzy w paski, kółka i zygzaki, rysowanie skomplikowanych kształtów na ciałach czarowników czy zaznaczanie pierwszego krwawienia, to niesamowicie oddająca tamtejszy klimat charakteryzacja. Twarz ozdobiona takimi symbolami wygląda zupełnie inaczej. A dla mnie zarówno blizny jak i tego typu tatuaże są symbolem życiowych przejść i doświadczeń, bardzo żałuję, że w obecnym społeczeństwie są oznaką buntu i nie przystają młodym kobietom.   "Z gwiazd wyłonił się cień i Rip wylądował na gałęzi sosny, a jego czarne oczy były wpatrzone w Renn. Pozdrowiła go krakaniem, a on zrobił pętlę w powietrzu i wylądował na jej ramieniu z głośnym trzepotem skrzydeł. Szpony ptaka wbiły się w jej kaftan, sztywne pióra dotknęły policzka. Renn wydała gardłowy dźwięk, a Rip uniósł dziób i w odpowiedzi rozłożył skrzydła."                  Piękno stylu pisarskiego Michelle Paver potrafi powalić czytelnika na kolana, powyżej znajduje się jedynie jego mała próbka. Ale brawa należą się nie tylko mojej ukochanej autorce, w końcu za pewną część tego efektu odpowiada tłumacz - Krzysztof Mazurek. Połączenie ich pracy wywiera na mnie piorunujący efekt i nie ma znaczenia, który raz sięgam po ich tekst.                Oprócz piękna stylu, można znaleźć w nim również sporo wzruszających momentów, takich jak ten, w którym Wilk odkrywa, że Torak nie jest jednym z nich, albo gdy załamany chłopak przysięga pomścić swojego przyjaciela, czy miłość czteronożnego przyjaciela do Ciemnofutrej. Można również znaleźć w niej prawdę o bezcelowości zemsty, kiełkującą, szczenięcą miłość i trudności wieku dorastania.                 Z dumą muszę stwierdzić, że w pewnym momencie pisarka inspiruje się naszym, polskim Parkiem Białowieskim i nawet wspomina o nim w podziękowaniach. Piękno ojczystego kraju zrobiło wrażenie na tej, obecnie już światowej, twórczyni fantasy. W takich momentach czuję ten sam rodzaj satysfakcji, co wtedy, gdy Polska zdobywa pierwsze miejsce w zawodach. A może ze względu na moje dość małe zainteresowanie oglądaniem sportu, w przejawach literackich duma jest nawet większa.                 Każda z części Kronik Pradawnego Mroku zawiera swój własny, odrębny mikroklimat, w pierwszej jest to las, w drugiej morze, w trzeciej zmarzlina lodowa, w czwartej jezioro, a w piątej dominuje motyw głębokiego lasu, czyli puszczy. Z każdym nowo poznanym terenem, przyroda zdaje się odkrywać kolejną kartę swojej niezachwianej perfekcyjności i różnorodności. Warto sięgnąć po ten cykl chociażby po to, żeby zdać sobie z tego sprawę.                    Piąty tom serii jest równie wspaniały, co cztery poprzednie i z pewnością powinno sięgnąć po niego wszyscy czytelnicy wcześniejszych części. Bez najmniejszych obaw - polecam!
Link do opinii
Avatar użytkownika - dunia20002
dunia20002
Przeczytane:2015-09-26, Ocena: 6, Przeczytałam,
Kolejna świetna książka. Bardzo dużo się dzieje. Torak wraz z przyjaciółmi wyrusza w ślad za Thizim :) Polecam.
Link do opinii
Avatar użytkownika - Mamut
Mamut
Przeczytane:2013-07-30, Ocena: 3, Przeczytałam, Mam, ROK 2013 PONAD WYZWANIE,
Przez połowę książki Torak wraz z Renn, Fin-Kedinnem i wilkiem ściga Thazziego. Potem tylko z Renn, aż w końcu przez pewien czas sam, podąża śladem złego czarownika, żeby znów spotkać Renn i wraz z nią doprowadzić tę misję do końca. Thazzi ginie, przyjaciel Wilk znajduje partnerkę, a gdzieś w głebokim lesie żyje jeszcze jedna zła osoba...
Link do opinii
Avatar użytkownika - chabrowacczyteln
chabrowacczyteln
Przeczytane:2014-06-07, Ocena: 6, Przeczytałam,
Inne książki autora
Wędrujący duch
Michelle Paver0
Okładka ksiązki - Wędrujący duch

Druga, po Wilczym bracie, część sześciotomowej sagi Kroniki Pradawnego Mroku, cyklu oryginalnych opowieści fantasy, rozgrywających się sześć tysięcy lat...

Bogowie i wojownicy. Oko Sokoła
Michelle Paver0
Okładka ksiązki - Bogowie i wojownicy. Oko Sokoła

Trzeci tom bestsellerowej serii.   Hylas nie może uwierzyć własnym oczom, kiedy jego łódź przybija do brzegów wyspy Keftiu. Pirra...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Z pamiętnika jeża Emeryka
Marta Wiktoria Trojanowska ;
Z pamiętnika jeża Emeryka
Obca kobieta
Katarzyna Kielecka
Obca kobieta
Katar duszy
Joanna Bartoń
Katar duszy
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Oczy Mony
Thomas Schlesser
Oczy Mony
Rok szarańczy
Terry Hayes
Rok szarańczy
Klubowe dziewczyny 2
Ewa Hansen ;
Klubowe dziewczyny 2
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy