Zbrodnia i kara uważana jest za jedno z największych arcydzieł literatury światowej. To niezwykłe studium człowieka, który dokonał zbrodni. Rodion Raskolnikow dokonuje morderstwa lichwiarki i jej siostry. Robi to, by sprawdzić swoją teorię o ludziach zwykłych i wyjątkowych. Dostojewski w swojej powieści dokonuje szczegółowej analizy psychiki mordercy. Przedstawia jego emocje, nastroje, rozterki. Rozważa, czy Rodion miał prawo zabić. Zastanawia się, czym jest zbrodnia i jaką karę należy za nią ponieść. Zbrodnia i kara to także opowieść o relacjach międzyludzkich, miłości przedstawionych na tle niezwykłego Petersburga.
Seria LEKTURY Z OPRACOWANIEM to praktyczna pomoc dla uczniów szkół podstawowych i średnich. Obejmuje ona lektury, których znajomość jest wymagana na egzaminie ósmoklasisty i na maturze. Opracowania - przygotowane przez doświadczonych nauczycieli - uwzględniają podstawę programową i wymagania egzaminacyjne.
Każdy tekst opatrzono notkami na marginesie, które zwracają uwagę na najważniejsze fragmenty lektury.
W opracowaniu znalazły się następujące elementy:
notka o autorze streszczenia: krótkie (całego utworu) i szczegółowe (kolejnych rozdziałów lub części) plan wydarzeń charakterystyka bohaterów problematyka utworu gatunek i rodzaj literacki znane cytaty motywy literackie geneza utworu i/lub wyjaśnienie tytułu przykładowe tematy wypracowań przykładowe zadania egzaminacyjne
Wydawnictwo: Wilga
Data wydania: 2023-07-12
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 456
Nigdy wcześniej nie czytałam "Zbrodni i kary" ani żadnej innej książki Dostojewskiego. Wpływ miała na to koszmarna ekranizacja, na której wiele lat temu byłam w kinie. Zabójstwo lichwiarki przez głównego bohatera zostało przedstawione w tak groteskowy i komiczny sposób, że wywołało wśród widzów salwy śmiechu zamiast przerażenia, co świadczy dobitnie o poziomie tego filmowego dzieła. Długie lata pamiętałam o tym filmie, więc szerokim łukiem omijałam książkę, ale ciągle w ostatnim czasie ktoś ją polecał, więc kupiłam własny egzemplarz i postanowiłam się z nią zmierzyć. I nie żałuję, choć nie będzie to mój ulubiony klasyk.
"Zbrodnia i kara" na wstępie już miała u mnie pod górkę, bo nie lubię wszystkiego co rosyjskie, łączenie z językiem, którego brzmienia nie znoszę i imionami, których nie jestem w stanie zapamiętać, bo dziwnie dla mnie brzmią i dlaczego Awdotia to zdrobniale Dunia?
Doceniam tę książkę i jej wkład w historię literatury, ale nie jest to pozycja dla mnie. Ciągnące się niekiedy przez kilkanaście stron filozoficzne monologi były dla mnie ciężkie do przejścia. Główny bohater Raskolnikow niemiłosiernie mnie irytował, głównie z powodu egoizmu, niezdecydowania i przekonania o własnej wyjątkowości, a jego teoria, że wybitna jednostka w ramach wyższego celu może poświęcić życie innych ludzi znalazła swoich naśladowców choćby w osobie Hitlera, co wiadomo jak się skończyło.
"Zbrodnia i kara" to książka, którą każdy powinien przeczytać. Mi się podobała, ale nie porwała mnie i nie zachwyciła tak mocno jak wielu innych czytelników.
Zdecydowanie najlepsza lektura szkolna, jaką czytałam. Bohaterowie nie wydają się nudni ani w żaden sposób nienaturalni, są po prostu zwykłymi ludźmi. Czytelnik nie ma również wrażenia, że jest ich za dużo lub za mało, co jest gigantycznym plusem. Pomimo tego, że główna postać jest przestępcą, to ma również swoje dobre cechy. Akcja nie dzieje się ani zbyt szybko, ani za wolno - tak, jak powinno być.
Książka bardzo ciekawa i skomplikowana pod względem psychologicznym. Wątek ten został bardzo szeroko i dokładnie rozwinięty, co miejscami pozwala się wręcz zagubić w psychice Raskolnikowa. Rodion to były student prawa, który chce sprawdzić do której grupy własnej teorii się zalicza. Kierowany ciekawością, popełnia zbrodnię, której następnie żałuje.
Cóż, można powiedzieć, że jestem pozytywnie zaskocznona. Gdyby nie rozterki Raskolnikowa, czytałoby się ją jeszcze lepiej, a miłośnicy kryminałów siedzieliby jak na szpilkach. Książka nie dość, że jest fenomenalną powieścią kryminalną, to jeszcze barwnie oddaje brudny świat Peterzburga epoki pozytywizmu. Czytając ma się wrażenie jakby się faktycznie tam było. Świetne! Dla mnie jednak najlepszym watkiem był ten dotyczący trudnych relacji rodzinnych, a kreacja Łużyna - pełnokrwistego drania po prostu wbiła mnie w fotel. Gorąco polecam.
Męcząca, aczkolwiek ciekawa książka. Choć wolę inne dzieła Dostojewskiego.
"Biedni ludzie" to dramat uczuć, które nie mają racji bytu w nędznej wegetacji urzędnika n-tej kategorii. Bohaterem powieści jest biedny urzędnik...
Fiodor Dostojewski – mistrz zaglądania do duszy – w czterech nowelach, które prezentujemy Państwu w tym tomie opowiada cztery cudownie...