Zakazana bliskość
Aleksandra Fila-Jankowska ;

Niedawno skończyłam pierwszy tom, kilka dni temu skonsumowałam jego kontynuację (w ramach współpracy barterowej). Po przeczytaniu 2 tomów zachęciłam się do eksploracji tego gatunku. Seria o krysztale ma mieć 4 tomy.

Drugi tom serii „Frekwencja 350” podobnie jak w przypadku pierwszej części, ma miejsce w niedalekiej przyszłości i jest bezpośrednią kontynuacją losów bohaterów z „Natury kryształu”. W życiu Wett dokonują się zasadnicze zmiany; doświadczyła w ostatnim czasie bardzo wiele, powzięła wycieńczającą decyzję czekania na swojego ukochanego, ale też prowadziła codzienne życie bez względu na zaistniałe utrudnienia w sferze miłości. Wett w tym tomie nie zwalnia tempa i podejmuje się ważnej misji i tym samym miejsce wydarzeń przenosi nas na planetę Uldri. Podczas trwania misji mamy możliwość przyjrzeć się z bliska niesłychanie ciekawej relacji między bohaterami, tj. między Korwettą a podróżującymi z nią kompanami. To dość rozbudowany wątek, w którym na pierwszy plan wysuwają się znane z wcześniejszych wydarzeń postaci, choć tym razem w nieco innym kontekście.

Metamorfoza, jaka dokonuje się w bohaterce budzi silne emocje, bo jest to czas, kiedy mierzy się z demonami przeszłości. Sesje, które mają uleczyć i przywrócić stabilizację, są specyficzne, ale wie, że tak trzeba:
„Z żalu i obawy, że wspomnienia zostaną w niej naruszone, że już nie będą takie same… Trudno, musiała pozbyć się kotwic.”.
Ten proces przebiega w bardzo specyficznej atmosferze, a aura rozmów, zbliżeń, wymiany myśli spowija czytelnika niezbadanymi tajemnicami, które przenikają do umysłu w niezauważalny sposób, czyniąc z lektury – jakże prozaicznego zajęcia, coś na kształt metafizycznej eksploracji.

Zmysłowe i intymne sceny to nie rzadkość w „Zakazanej bliskości”. W tym momencie zaznaczę, że choć w „Naturze kryształu” intrygowały mnie sceny erotyczne (bo sci-fi i romans to atrakcyjny gatunkowy melanż),tak tutaj, w 2 tomie autorka zaserwowała nie, byle zmysłowe motywy. Oczywiście, że Pani Aleksandra podeszła do tematu bardzo naukowo – to trochę stwierdzanie oczywistego (fizyka, biologia, anatomia, jednocześnie bogata sfera uczuć),nie ma jednak mowy o prozaizacji pewnych sytuacji, aktów. Należy to podkreślić, bo wyjaśnienie pewnych zachowań, czy procesów (zbliżenie przedstawicieli dwóch odmiennych cywilizacji) nie tylko zajęło moją uwagę, ale też wywołało zjawisko nieodkładalności książki.

Zawarta w tytule serii frekwencja, jest częstotliwością miłości. To uczucie spaja tak wiele różnych wątków w tej historii, która, choć jednoznacznie zalicza się do fantastyki naukowej, nacechowana jest również motywami z pogranicza romansu, powieści przygodowej, a także sensacyjnej. Opowiedziana z wielką gracją… Czy poruszając tematy naukowe, z dziedziny fizyki, astronautyki można to robić w sposób lekki i przystępny? Zdecydowanie tak, wystarczy odpowiednio dobrać tematykę utworu i styl, by powstała tak spójna i zajmująca opowieść. W tym momencie wtrącę słówko o podobnym nietuzinkowym podejściu pisarskim, choć gatunek zgoła inny. Otóż w podobny sposób, czyli tak nieprzeciętnie odbieram serię szwedzkich kryminałów, które dalekie są od pretensjonalnych opisów zbrodni i przestępstw, na rzecz wyszukanego stylu, wręcz poetyckiego, który w połączeniu z obserwacjami i przemyśleniami bohaterów, daje coś więcej, nadaje utworowi głębie i pozostawia pole dla wyobraźni. W ten mniej więcej sposób odbieram „Frekwencję 350. Tom 2”, bo choć tematyka utworu ściśle związana z fizyką, nauką, kosmosem, która wybija się osobliwym stylem i fabułą łączącą ciekawe wątki.

Jeszcze jedno słówko o 350, czyli o miłości. Czytanie niektórych fragmentów, niektórych scen było niczym seans. A jeśli seans, to przytoczę tu jeden interesujący cytat z powieści o takim właśnie tytule:
„piękna, prawdziwie kosmiczna jest miłość, w którą wplata się wyobrażenie bólu i najwyższego okrucieństwa.” Czyż niepięknie zdefiniował jej pojęcie Witold Horwath w swoim unikalnym pod względem jakości i przekazu dziele? Miłość Korwetty i Roberta, pozostałych bohaterów, a ponadto tych kilka nieoczekiwanych zwrotów akcji (niektóre zapoczątkowane już w tomie pierwszym) obrazują różne formy miłości, a także przekraczanie barier w dążeniu do tego uczucia.

Zakończenie bardzo zaskakujące i wywołujące uśmiech na twarzy. A może to taki głód czytelniczy, który pojawia się, gdy kończy się coś fajnego? Moją uwagę przykuły okładki tych dwóch e-booków (książka jest dostępna również w papierze),więc na zasadzie „zmierzę się ze sci-fi” poznałam niezwykłą międzyplanetarną historię.

I jeszcze dwa ekstra cytaty z „Zakazanej bliskości”:

„Zapragnęła go teraz przytulić mimo wcześniejszych ostrzeżeń. On oczywiście.
rozpoznał jej zamiar. Nadał: – Możesz to zrobić, tylko delikatnie.”.

„– Ale mnie boli twój ból, rozumiesz?!
– Zajrzała w jego źrenice.
– Nie, żebym nie mogła się od niego odciąć, ale ja nie chcę tego u Ciebie!”

„Zakazana bliskość” jest drugim tomem czterotomowej serii „Frekwencja 350” Aleksandry Fili-Jankowskiej. Aby w pełni zrozumieć jej treść należy sięgnąć po tom pierwszy „Struktura kryształu”. Do cyklu nie została zaliczona książka „Rysy na tęczy”, w której opisane są wydarzenia poprzedzające te z tomu pierwszego. Jednakże odniesienia do tych treści pojawiające się w „Strukturze kryształu” pozwalają domyśleć się przebiegu tamtych zdarzeń. Cykl „Frekwencja 350” jest intersującym połączeniem różnych gatunków literackich. Mamy tu obok science-fiction i powieści psychologicznej także elementy fantasy, a nawet powieści sensacyjnej (wątek związany z knowaniami społeczności Vancruso i Elotea). Te książki są „jak cebula”, bo podczas lektury odkrywamy poszczególne warstwy, a zaciekawieni podążamy coraz dalej.

Okładka książki przyciąga wzrok, utrzymana jest w odcieniach błękitu i różu, w centrum znajduje się zawieszony w powietrzu kryształ, pod nim para ludzi podążających w kierunku światła. Subtelnie różni się od okładki tomu I. Redakcja książki jest bardzo staranna. Treść podzielona jest na krótkie rozdziały, co sprawia, że czyta się ją płynnie.

„Zakazana bliskość” w warstwie fabularnej jest kontynuacją losów poznanych wcześniej postaci zarówno mieszkańców Mohabor III (Ziemia) jak i Uldryjczyków. Korwetta Burchart po traumatycznych wydarzeniach poprzedniego tomu wraz z Uldryjczykami wyrusza na Uldrii w ramach misji Transfer testować możliwości międzygwiezdnych podróży ludzi w prędkościach nadświetlnych. W trakcie tej wyprawy z pomocą towarzyszy lotu leczy swoje traumy pozbywając się węzłów i kotwic związanych z negatywnymi, niszczącymi przekonaniami i myślami dotyczących siebie i swoich relacji z ludźmi. Podróż utrudniają jej fizyczne ograniczenia ciała i w tych chwilach pomaga jej jeden z Uldryjczyków Cothley. Jednocześnie sam koryfer okaleczony podczas pobytu na ziemi czerpie pomoc od Korwetty.   Relacja ta powoduje rozwój uczucia między tą dwójką przedstawicieli zupełnie różnych gatunków. Czym jest to uczucie? Czy jest to fascynacja, wdzięczność, a może miłość?  I tu wkraczamy w obszar rozważań psychologicznych o uczuciach. Frekwencja 350 to energia miłości nie obciążonej emocjami przykrymi, przeżywanej bardzo mocno i intensywnie. Miłość w rozumieniu Ziemian jest inna niż Uldryjczyków. Korwetta stara się zrozumieć czym jest ona dla Cothleya, a on czym ona jest dla niej. Wraz z nimi odkrywamy różnice pomiędzy urldryjskim a ziemskim obrazem miłości i jej wyrażaniem zarówno w sferze emocjonalnej jak i fizycznej. Podczas tych „sesji” oboje przekraczają swoje ograniczenia i bariery we wszystkich sferach: biologicznej, kulturowej i emocjonalnej. Prowadzone przez nich dyskusje są niezwykle interesujące i odkrywcze, co zostało zajmująco przekazane przez autorkę. Bardzo emocjonalne i frapujące są opisy sytuacji bliskości między Korwettą a Cothleyem.

Pisarka umiejętnie prowadzi czytelnika przez rozważania o naturze miłości i jej aspektach. Wskazuje na niezmiernie ważną rolę miłości i samoakceptacji w życiu. Ziemianie łączą często miłość z wyłącznością, co powoduje, że staje się ona zaborcza. I tu wkraczamy w obszar rozważań filozoficznych czy nawet teologicznych. Czy możliwa jest miłość bezwarunkowa, otwarcie na wszystkich? Czy potrafimy kochać nie oczekując niczego w zamian, wyzbywając się zazdrości? Nasuwa się tu biblijny tekst o miłości z Pierwszego listu św. Pawła do Koryntian 13:4. Taka właśnie energia miłości o frekwencji 350 ma moc uzdrawiającą, leczy rany.  Ale dla ludzi integralną częścią miłości jest jej aspekt fizyczny. Czy możliwe jest ich oddzielnie? Jednocześnie na przykładzie Uldri widzimy przykład harmonii pomiędzy planetą a żyjącymi na niej mieszkańcami, co jest wynikiem emitowania wysokich frekwencji i eliminacji tych niskich.  Wyższe frekwencje bliskie uczuciu miłości umożliwiają społeczeństwu rozwój, łatwiejszą akceptację inności, otwierają umysł i pozwalają zobaczyć więcej. Ta analiza pokazuje jak ważna w życiu każdego z nas jest praca nad pozbyciem się węzłów i kotwic które wytwarzają niższe frekwencje i rozwijanie relacji opartych na miłości dających wyższe frekwencje. Ale pozbywanie się traumatycznych czy błędnych przekonań może być bardzo bolesne.

Ogromnym atutem powieści jest kreacja planety Uldria i jej mieszkańców. Wyobraźnia i kreatywność pani Fili-Jankowskej zabierają czytelnika   do przepięknego, obrazowo pokazanego świata zupełnie innego niż ziemski i pokazują gatunek niepodobny do humanoidów.  Poznajemy faunę i florę planety oraz futurystyczną technologię ułatwiającą życie mieszkańcom planety. Postacie Uldryjczyków zostały bardzo starannie dopracowane zarówno pod względem wyglądu fizycznego jak i cech emocjonalnych, co świadczy o niekonwencjonalnym myśleniu i otwartości widzenia ich twórczyni. Ta inność budzi ciekawość, intryguje i rozbudza wyobraźnię. Misterna i dokładna jest także kreacja ziemskich bohaterów. Są oni wyraziści, zróżnicowani osobowościowo i charakterologicznie. Ich zachowanie jest zgodne z ich cechami charakteru. Przez swoją naturalność budzą sympatie lub niechęć u czytelnika. Widoczny jest kontrast między spokojnymi, zrównoważonymi Uldryjczykami a impulsywnymi, pełnymi różnorodnych, czasami sprzecznych emocji ludźmi.

„Zakazana bliskość” jest lekturą wymagającą intelektualnie. Styl autorki jest oryginalny i specyficzny. Język dialogów jest zróżnicowany i dopasowany do postaci.  Korwetta jest bardzo bezpośrednia, chwilami nawet wulgarna, Uldryjczyczycy natomiast stonowani i poprawni językowo. Pisarka umiejętnie pojęć z literatury science-fiction, ale także wprowadza własne, które wymagają chwili zastanowienia się w celu w ich zrozumienia.

Akcja toczy się w zmiennym tempie, fragmenty dynamiczne przeplatają się z tymi refleksyjnymi związanymi z rozważaniami natury psychologicznej czy filozoficznej. Wydarzenia związane z Korwettą przeplatają się z tym, co dzieje się na Ziemi.
Zakończenie pozostawia wiele znaków zapytania o dalsze losy ziemskich i uldryjskich bohaterów zachęcając do sięgnięcia po kolejny tom tej opowieści.

Podjęty przez autorkę w pierwszym tomie i kontynuowany w drugim temat nawiązania kontaktów z przedstawicielami innej cywilizacji od bardzo dawna jest fascynujący dla ludzi. Autorka w swojej historii opowiada swoją wersję nawiązania i rozwoju takiej relacji z mieszkańcami planety Uldri przybyłymi na Ziemię. Przedstawia możliwe trudności takiej sytuacji.  Zastanawia się nad gotowością ludzi do nawiązywania relacji z istotami diametralnie różnymi od ludzi i rozważa granice otwartości ludzi na inność i akceptacji istot niehumanoidalnych. Bardzo ważna dla autorki jest także warstwa psychologiczna w jej powieściach, zapewne związana z zawodową pracą pisarki i jej zainteresowaniami. Rozważania nad motywami ludzkich działań, przyczynami trudności w relacjach społecznych i nawiązywaniu bliskich relacji, trudności w akceptacji samego siebie, ale i akceptacji inności to tylko niektóre z poruszanych kwestii. Interesującym zabiegiem jest edukacja psychologiczna na tle opowieści science-fiction i pokazanie czytelnikom roli różnych blokujących rozwój człowieka schematów myślenia ich wpływu na przeżywanie uczuć i relacje z innymi. Żeby móc się rozwijać należy przepracować te błędne wzorce, zmniejszyć ich wpływ na swoje myślenie o sobie, bo tylko pozwoli na pełniejsze uwolnienie wyższych frekwencji.

Podsumowując: Mimo, że nie jest to czytelniczo łatwa lektura, a z uwagi na sceny erotyczne raczej dla osób 18+, zachęcam do obierania tej „cebuli”. Rozważania psychologiczne pozwolą nam na wgląd w siebie i być może zdopingują do pracy nad sobą i swoimi wzorcami myślenia. Z kolei międzygalaktyczna podróż w towarzystwie koryferów i Korwetty oraz poznanie innego świata są wspaniałą bajkową przygodą. Na pewno będzie to ciekawa lektura dla osób lubiących psychologiczno-filozoficzne rozważania o ludzkiej naturze, emocjach i miłości w scenerii science-fiction.