Pełna emocji i refleksji lektura o tym, że odejście od przyzwyczajenia bywa zbawienne i daje szansę na głębsze poznanie siebie i drugiego człowieka.
Pojawił się cały system tajemnych znaków, sugerujących, że poza rzeczywistością, na którą Karol już dawno wyraził milczącą zgodę, istnieje inne życie. I codziennie utwierdzał się w przekonaniu, że ono jest wszędzie tam, gdzie nie ma Róży. fragment książki
,,Bardzo lubię twórczość Basi Kosmowskiej, bo jest mistrzynią i wielką znawczynią emocji". Maria Seweryn
Po trzydziestu latach związku Karol Polny w zimną sylwestrową noc opuszcza swoją żonę Różę, z domu Król. Niezauważany i niedoceniany przez towarzyszkę życia, zmęczony jej ciągłą frustracją i marchewką z groszkiem podejmuje decyzję o przeprowadzce do altany na ogródkach działkowych. Co zmusiło go do tak drastycznego kroku? Jak zareaguje Róża, bliscy, przyjaciele, znajomi?
Mogłaby to być jeszcze jedna opowieść o piekle codzienności z samotnością w tle. Ale poczucie humoru autorki, jej dystans do opowiadanej historii i życzliwość dla bohaterów sprawiają, że otrzymujemy zapis przezabawnej, a jakże głęboko psychologicznej prawdy o nas samych.
Wydawnictwo: Sonia Draga
Data wydania: 2022-07-13
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 268
Język oryginału: polski
,,Karol ma ochotę powiedzieć, że z wędkowaniem bywa jak ze złym małżeństwem. Spinasz się, trzymasz tej kij w mętnej wodzie. I nagle - złota rybka. Masz jedno życzenie, niech zostanie twoją żoną. Ona się zgadza. A z biegiem lat okazuje się, to ty jesteś złota rybką. Od spełniania życzeń. A Wymagania coraz większe i wiecznie niezadowolenie..."
,,Zachmurzenie umiarkowane" to powieść o Karolu i Róży. O małżeństwie, które pewnego dnia tak po prostu rozpadło się. Dlaczego? I czy to była ,,tak po prostu" czy może zanosiło się na to od lat? Jest to książka, która skłania do myślenia i zastanowienia się nad swoim życiem. Nad tym, że warto czasami pomyśleć tylko o sobie, by lepiej dzięki temu funkcjonowała nasz związek.
Karol stwierdził, że już nie potrafi być mężem. Nie potrafi dalej żyć w tym spokojnym, ale jakże nudnym związku. W związku, w którym musiało być wszystko tak jak zaplanowała Róża.
Karol to świetnie wykreowany przykład męża, który jest stłamszony przez swoją żonę. Nie miał wpływu nawet na wybór piżamy i dopiero gdy ,, został przyszpilony do podłogi emeryckim PESEL-em zrozumiał, że wcale nie jest u siebie.". Zrozumiał również to, że dobre i spokojne życie to na pewno nie ma nic wspólnego z jego żoną.
Róża to kobieta, który może i została porzucona, ale nie była bez wad. Zresztą zawsze uważam, że za rozpad związku odpowiedzialne są obie strony. Róża każdemu opowiadała, że stało się to z dnia na dzień. Czyżby? Czy ktoś kto znalazł każdą niezauważalną plamkę w łazience, nie zauważył, że oddalali się od siebie od lat?
Jeśli myślicie, że książka jest łatwa, to mylicie się. Należy do tych, których nie da się szybko przeczytać, a na każdym zdaniu należy skupić się i delektować się nim.
Książka napisana jest z rozmachem i z humorem. Autorka świetnie przedstawiła powody i rozterki psychiczne głównych bohaterów. Ich lepsze i gorsze chwile w tym trudnym dla nich okresie. I chociaż ja nie mam zamiaru brać rozwodu, to ta książka uświadomiła mi czego by mi brakowała gdyby jednak doszło do niego. Tych zwykłych i upierdliwych nawyków męża, które drażnią, ale z czasem są nieodłącznym elementem naszego wspólnego życia.
Chociaż jak już wspomniałam książki nie ,,łyknie" się w jeden wieczór, to książka potrafi wciągnąć od pierwszej strony. Autorka posiada lekko pióro, które w połączeniu z poczuciem humoru stworzyła świetną powieść poruszającą trudny temat jakim jest rozwód. Rozwód, który nie nastąpił tuż po ślubie, ale po wielu latach wspólnego przebywania ze sobą.
Dziewczynka z parku opowiada pełną smutku i łez historię dziewczynki o imieniu Andzia. Straciła swojego tatę i pogrążyła się wraz z mamą w wielkim bólu...
Miśka Pietkiewicz dorasta w epoce kanek na mleko i chronicznych braków w zaopatrzeniu. Największą dumą jej taty jest mocna głowa, mama beznadziejnie marzy...