Więzy krwi
Maja Lidia Kossakowska;

Kossakowska potrafi stwarzać swoje nierealne, fantastyczne światy i opowiadać o nich w taki sposób, że czytelnik czuje się pochłonięty treścią bez reszty. Zupełnie tak jakby dwie potworne (zaopatrzone w szpony - a jakże!) łapy wychyliły się zza którejś ze stron, chwyciły za głowę i trzymały na pograniczu świata realnego i świata fantasy - niczym morderca, wciskający głowę ofiary pod powierzchnię wody. Pewne jest to, że jeśli już się zacznie czytać, nie można się oderwać od lektury. Nie można jej przerwać w dowolnym momencie i rzucić w kąt. W świat utworu zatapiamy się jak w chłodną wodę jeziora - pełnego wodników, topielców i przybrzeżnych nimf. Z jednej strony jesteśmy przekonani, że nic nam nie grozi, a z drugiej wciąż czujemy na skórze ten niepokojący, lodowaty chłód. A potem zaczyna zmieniać się rzeczywistość - mucha przestaje być owadem, lustro lustrem, a supermarket supermarketem. Potem słyszymy jak rośnie trawa...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniały zbiór opowiadań Kossakowskiej, niezwykle mroczny klimat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka to zbiór opowiadań charakteryzujących się mrocznym motywem. Każda opowieść jest inna i ukazuje różne światy, w których żyją bohaterowie. Można przeczytać o małym chłopcu, który razem z rodzicami i siostrą zamieszkuje inną planetę. Uczy się o Ziemi, pomaga często tacie i jeździ w dalekie przejażdżki na swym starym koniu. Pomyślicie sobie, że nic w tym strasznego. Normalne przygody. Niestety. Nic bardziej mylnego! Chłopiec, odpoczywając na stepie, słyszy głos. Głos Ojca Traw. Zdążył się już do tego przyzwyczaić, więc nie czuł się źle. Nie brał głosu do siebie. Po jakimś czasie z okolicznych domostw zaczęły znikać dzieci w określonym przedziale wiekowym. W tym siostra chłopca. Chłopiec z rodzicami szukał dziewczynki, ale nie dali rady jej znaleźć. W nocy usłyszał jakieś dźwięki. Ktoś wszedł do domu. Rodzice krzyczeli, bali się. Po chwili wszystko ucichło. Chłopiec myślał, że to był tylko sen. Wstał i wyjrzał przez okno. Zobaczył tam jakąś postać. Okazało się, że jest ona wcieleniem Ojca Traw, a chłopiec jest jego głosem. Postać powiedziała mu, że ludzie nie są wybrańcami i musi się pozbyć ich z tej planety. Porwane dzieci zabiły ludzi z okolicy. Później kolejne dzieci znikały i zabijały następnych. Chłopiec miał zginąć na końcu. Miał to być dar, jako iż został wybrany na głos Ojca Traw.
Wyobraźnia Kossakowskiej nie zna granic. Stworzyła dużo postaci, o których większości się nie śniło. Każde opowiadanie jest inne i większość na pewno znajdzie coś dla siebie. Moją perełką jest „Zwierciadło”.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)