Tęczowe San Francisco: Wspomnienia o moim ojcu
Alysia Abbott

W trakcie minionego pół roku przez większość czasu żałowałem, że mam Alysię. W domu – zero prywatności, bo ona przeszkadza mi w budowaniu jakiegokolwiek związku, wręcz to uniemożliwia. Mam o to żal. Przez dwanaście lat wychowywałem ją sam i jestem zmęczony. Nie chcę już tej odpowiedzialności i handryczenia się. Ale czuję się winny. Kocham ją i bardzo często lubię z nią być. Prawdopodobnie to jedyny i najlepszy związek w moim życiu.

Ojciec i córka szczelnie zamknięci we własnym świecie i świecie bohemy San Francisco lat 70' i 80' XX wieku. Niezrozumiani przez ludzi, nierozumiejący siebie wzajemnie, a jednak sobie najbliżsi. Zupełnie niedojrzały Steve Abbott i jego dwuletnia córka Alysia w obliczu tragedii musieli przewartościować swoje życie i spróbować ułożyć je wspólnie od nowa.

Kiedy Steve Abbott przeprowadził się wraz z córką do San Francisco, miasto było mekką dla włóczęgów, ale też dla niespokojnych, artystycznych dusz. To tutaj odbywało się wiele spotkań pisarzy i poetów, gdzie mieli szansę zaprezentować szerszej publiczności swoją twórczość. To również tutaj homoseksualiści do pewnego momentu czuli się bezpiecznie. W ten kolorowy świat Abbott wprowadził małą Alysię, nieświadomą i zamkniętą w sobie dziewczynkę. Uczestniczyła w artystycznym życiu ojca, będąc jednocześnie inspiracją i przeszkodą dla artysty.

Abbott, zdeklarowany gej, bardzo intensywnie angażował się w działania LGBT. Brał czynny udział w Paradach Równości, wspierał spotkania organizacji kobiecych, Afroamerykanów i Azjatów. Wraz z Joyce Jenkins współtworzył miesięcznik Poetry Flash. Tworzył, wspierał innych w ich twórczości i starał się być dobrym ojcem. Miłość ojca zawsze mnie zaskakiwała. Czasami działała na nerwy, bo pojawiała się znikąd i wydawała się nie mieć żadnego związku z moim postępowaniem. Jakby ojciec kochał mnie za to, że po prostu przed nim siedziałam (…).

Alysia Abbott w Tęczowym San Francisco. Wspomnienia o moim ojcu próbuje rozliczyć się z przeszłością, chwilami niezwykle skomplikowaną, wypełnioną wszystkimi odcieniami emocji. Miłość i samotność, strach i oddanie, a nade wszystko poświęcenie towarzyszyły pisarzowi w wychowywaniu córki. I ona to czuła, całą sobą, w każdej chwili ich wspólnego życia. Po dwudziestu latach od śmierci Steve'a Abbotta, Alysia składa hołd ojcu w przepełnionej bólem autobiografii, niezwykle wzruszającej i okrutnie szczerej. To także wspomnienie o pięknym San Francisco, jego mieszkańcach i latach, kiedy wartością nie były pieniądze, ale relacje międzyludzkie i realizacja własnych pragnień oraz marzeń.