Tatuś Muminka i Morze
Tove Jansson

Smutna bardzo ta część o Muminkach. Zawsze mi się wydawało, że wszystkie części są wesołe, ale im dalej to wydaje się, że są to opowieści coraz głębsze, o poważniejszych problemach. Tutaj aż rzuca się w oczy temat depresji i o tym jak w takim układzie próbują sobie radzić wszyscy członkowie rodziny.

Z wszystkich postaci stworzonych przez Tove Jansson Tatusia Muminka lubiłam chyba najmniej. Odbieram go jako mało interesującą i mocno skupioną na sobie postać, ale czytając tę książkę po latach dostrzegam w nim odbicie cech charakterystycznych dla wielu osób, jest w nim także odrobina mnie samej. Raz jeszcze Jansson daje się poznać jako dobra obserwatorka ludzi.
PS. Mój ulubiony fragment to ten, w którym Mama Muminka chowa brudne naczynia pod łóżkiem, żeby pokój wyglądał nieco schludniej :D