Tajemnica świętego Wormiusa
Jarosław Klonowski

Tajemnica świętego Wormiusa Jarosława Klonowskiego jest powieścią przygodowo-historyczną, zawierającą w sobie elementy fantastyki. Treść dotyczy poszukiwań relikwii tytułowego świętego. Nie wiadomo jednak, gdzie znajdują się jego kości ani nawet czy istniał naprawdę.
Autor w wielu miejscach opiera się na lokalnych legendach, co nadaje książce posmak autentyczności. Powieść rozgrywa się na ziemiach polskich, w tym w Bydgoszczy i w jej okolicach. I to właśnie mieszkańcy tego miasta będą mieli największą uciechę z czytania, kiedy na kartach powieści natrafią na znane im miejsca czy osoby.

Głównym tematem książki Tajemnica świętego Wormiusa jest poszukiwanie. Poszukiwanie nie tylko relikwii, ale też odpowiedzi. Gdzie leży prawda, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem i komu najbardziej zależy na odnalezieniu kości?

Pisarz nawiązuje również do wielu historycznych i legendarnych postaci. Książka rozpoczyna się od spotkania jednego z głównych bohaterów, Alfreda Ostenwalda, z Rodrigo Borgią. Jest to papież Aleksander VI, który żył naprawdę i miał bardzo złą reputację. W dalszej części powieści pojawia się także, znany z bydgoskich podań, Węgliszek. Warto więc sprawdzić co jest prawdą, co legendą, a co jedynie wymysłem autora.

Powolne wprowadzanie daje nam czas na oswojenie się z uczestnikami wydarzeń i czasami, w których przyszło im żyć. Nie jest to jednak powieść rozwlekła czy przegadana. Cięte i pełne humoru dialogi oraz dynamiczne walki ani przez chwilę nie pozwalają się nudzić. W kilku miejscach udaje się autorowi wywołać dreszcze u czytelnika. To wszystko sprawia, że książkę czyta się raz-dwa.

Bogate opisy ludzi, wnętrz, a także kolorów i zapachów wprowadzają nas w sam środek powieści i nadają jej niezwykłego klimatu. Książka działa na nasze zmysły tak, iż jesteśmy sobie w stanie wszystko wyobrazić, nie jest przy tym zbyt nachalna i pozostawia wiele miejsca na nasze własne interpretacje.

Postaci są nietuzinkowe i każda z nich ma coś na sumieniu. Jak to w wielu powieściach bywa, bohaterowie, którym przyjdzie ze sobą podróżować, są skrajnie różni i początkowo darzą się nieufnością. Nie powinniśmy jednak dać się zwieść pozorom i stwierdzić, że już wiemy, jakie później będą ich wzajemne relacje, ponieważ książka odchodzi od znanych schematów. W jaki sposób? Tego dowiecie się podczas czytania.

Czy święty Wormius żył naprawdę? Czy jego kości mają magiczne właściwości, komu i dlaczego najbardziej zależy na ich zdobyciu? Kim jest tajemniczy kat i co ma ze wszystkim wspólnego Diabeł Węgliszek? Odpowiedzi możecie zacząć poszukiwać na kartach powieści, ale pamiętajcie, że niektórych pytań lepiej nie zadawać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa historia bardzo nieudolnie napisana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

https://pannazuzanna.wordpress.com/ „Tajemnica świętego Wormiusa”, to powieść napisana przez Jarosława Klonowskiego z wykształcenia historyka, na co dzień pracownika banku, gdzie zajmuje się doradztwem. Wspominam o jego pracy zawodowej nie bez powodu, bo jeśli Jarosław Klonowski doradza klientom tak, jak pisze powieści, jestem pewna, że klienci jedzą mu z ręki! Fakt zaś, że jest historykiem, który dużą część swoich zainteresowań i poszukiwań naukowych poświęcił świętym, również miał ogromny wpływ na powstanie jego powieści. „Tajemnica…” to powieść historyczno-przygodowa. Akcja osadzona została na przełomie dwóch epok – średniowiecza i renesansu, w czasach papieża Aleksandra VI (Rodrigo de Borgia), walki papiestwa i Państwa Kościelnego o dominację w sferze nie tylko duchowej, ale i politycznej. To czasy, w których Kościół i jego najwyższe władze cieszą się niepochlebną opinią na swój temat z uwagi na szerzący się nepotyzm, handel stanowiskami kościelnymi, rozwiązłość duchownych (sam papież miał nieślubne dzieci, co istotne jest w tej powieści). Jednak nie te problemy stają się główną osią książki. Na ich tle oraz na tle XVI-wiecznej Polski za panowania Jagiellonów rozgrywa się akcja utworu. Trójka bohaterów – Miriam, Alfred Ostenwald oraz Piołun poszukują zaginionej skrzyni z relikwiami świętego Wormiusa, obiektu poszukiwanego na zlecenie m.in. papieża, Krzyżaków, czy Polaków. Każde z nich otrzymało zadanie odnalezienia kości świętego od innego mocodawcy, kierują nimi różne motywy i różne pobudki. W pewnym momencie ich drogi i losy krzyżują się, a trójka poszukiwaczy wspólnie postanawia rozwikłać tajemnicę sprzed lat. Ich podróż zamieni się w próbę odwagi, determinacji, ale i człowieczeństwa. Podczas swojej podróży przez polskie miasta: Bromberg (Bydgoszcz), Cestryjewo, czy Strzelno, będą musieli stawić czoło przeciwnikowi równie sprytnemu, co bezwzględnemu. W walce tej w ruch pójdą wszelkie możliwe i dostępne narzędzia. Od mieczy, grabi, wideł poczynając, na nożach i pięściach kończąc. Nie bez znaczenia będzie tu również bystry umysł bohaterów, którzy dzięki niemu niejednokrotnie ocalą swoją skórę. Choć Miriam, Ostenwald i Piołun walczyć będą wspólnie przeciwko tajemniczemu Maćkowi i Francescowi z Florencji, w swoich zmaganiach ze wspólnym wrogiem dalecy będą od postępowania zgodnie z maksymą dumasowskich Trzech Muszkieterów: „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Zawrotne tempo, nagłe zwroty akcji, ucieczki, pościgi, walki wręcz (łącznie z wyrywaniem kłaków), to wszystko sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Dużym atutem jest również język powieści stylizowany na staropolszczyznę, nie jest on na szczęście przesycony zwrotami czy terminologią, która wymagałaby wprowadzania przypisów. Jest całkowicie zrozumiały dla współcześnie żyjącego czytelnika, dzięki połączeniu naszego potocznego języka, z językiem przodków. Na szczególną uwagę zasługuje w powieści postać Miriam – Żydówki. Jest dla mnie absolutnie intrygująca, ze względu na moje przyzwyczajenie do kobiecych bohaterek z tego okresu, jako kruchych i delikatnych gołębic, Miriam zaś bardziej pasuje do naszej epoki, przypominając często wojującą feministkę, która nie dość że nie pozwoli sobie w kaszę dmuchać, w kaszę dmucha innym. Porównać mogłabym ją ewentualnie do Sienkiewiczowskiej Jagienki z „Krzyżaków” (choć to postać z powieści osadzonej ponad pół wieku wcześniej), która w zestawieniu z Miriam wypada na płoche i kruche dziewczę. To, co dodaje książce kolorytu i autentyczności, to bohaterowie: Litwin, Niemiec i Żydówka, wszyscy przebywający na terenie Polski. Daje to świadectwo wielokulturowości, wielonarodowości i tolerancji na ziemiach polskich w owym okresie. To prawdziwa lekcja historii, jeśli zwróci się także uwagę na inne elementy serwowane przez Klonowskiego: moda, uzbrojenie, życie codzienne. Jednym słowem jest to znakomita wycieczka w dość odległą przeszłość. By jeszcze bardziej zachęcić do przeczytania „Tajemnicy świętego Wormiusa” dorzucę, że zakończenie książki, jest inne niż można było się spodziewać. A może raczej inne, niż oczekiwane. Zaskoczenie, to uczucie jakie do dziś towarzyszy mi po lekturze książki. I to podwójne. Zaskakujący finał, zaskakująco dobra powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

bardzo fajna, w klimatach pilipiuka

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie zgadzam się. Owszem, są momenty literacko lepsze i gorsze, ale moim zdaniem i tak należy autora docenić za historię. Daję 5 za obrazowość i pogmatwaną opowieść

(Kliknij aby rozwinąć opinię)